Een moment van stilte.

Goede morgen. Zo zit je in een soort van euforie en net zo snel als dat kwam is het verdwenen. En hoe dat kan, geen idee. Er is niets bijzonders gebeurd.  Ik heb alleen maar complimenten gekregen de laatste tijd. Daar ben ik blij mee. Waardoor dan ineens die omslag. Heeft het te maken met de tijd van het jaar. De aanloop naar allerzielen wanneer de dierbaren die zijn heengegaan, herdacht worden. Op de begraafplaats waar mijn man zijn laatste rust heeft, wordt zondag een processie gehouden. Ik ben in tweestrijd. Zal ik deelnemer zijn of is het beter om mijn dierbaren te herdenken op mijn eigen manier in mijn kapelletje met de zelf geschilderde iconen. Kaarsjes erbij en mooie muziek aan. Ja, ik denk dat dat voor mij beter is. Ik heb genoeg aan mijn eigen emoties. De emoties van anderen die je oppikt, zoals op een begraafplaats, zijn teveel voor mij. Als ik het graf bezoek ben ik meestal de enige aanwezige. De stilte is heerlijk. Even in gesprek zonder dat iemand er last van heeft. Praten met een overledene. Meestal zit ik dan op een bankje onder een dikke boom. De serene rust die van zo'n plek uitgaat, doet me goed. Allerzielen, een dag om stil te staan bij al die mensen die zijn heengegaan. Waar je dat doet maakt niks uit. Als de dierbaren maar niet vergeten worden. Veel sterkte voor iedereen die het nodig heeft.