Ha, de zon schijnt. mijn humeur stijgt meteen naar grote hoogte na de regendag van gisteren.
Ik heb een blanco agenda en kan dus doen waar ik zin in heb. Maar waar heb ik zin in?
Eigenlijk moet ik boodschappen doen.  De cafeïnevrije koffie is op. Noodgedwongen drink ik gewone koffie, maar daar moet ik mee oppassen, anders sla ik op tilt. Thee drinken is niet echt een optie. Je krijgt er zo'n theebuik van. Helaas trekt boodschappen doen me niet. In de tuin werken dan?Alles is nog nat van gisteren. Ik ben wel een mooi weer tuinier. En er staat een frisse wind. De zon maakt wel veel goed. Ik wacht tot morgen, dan is de tuin zeker droog. Er wordt geen regen verwacht.
Huishouden doen? Nee dank je, vandaag niet.
Ik bespeur uitstelgedrag. Daar ben ik goed in.  Zal ik dan toch maar de deur uitgaan? Misschien naar de kringloop. Dat is leuk. Wie weet scoor ik een uniek exemplaar van enige waarde. Maar... dan kan ik net zo goed boodschappen doen.
Resoluut sta ik op voor de zoveelste kop koffie. Ik besluit wat ik ga doen. Ik ga lezen, net zo lang totdat mijn boek uit is. Ik lees het boek Lampje. Ja, een kinderboek. Ik ben tenslotte kinderboekenschrijver van twee kinderboeken; Reizende poefjes en De lamp, de sneeuwbol en het kompas. Het boek Lampje wordt verfilmd. Dat zou ik ook graag willen met mijn tweede kinderboek. Eerst maar eens lezen wat de kracht van Lampje is. Ik kan er ongetwijfeld veel van opsteken.