Geldt dit ook voor bijvoorbeeld een beroep als schrijver. Schrijven komt niet aangewaaid en het duurt lang voordat je echt ontdekt wordt en je boeken bestsellers worden. Ze zeggen, de aanhouder wint en als er deuren voor je neus dicht gaan, gaan er ergens anders weer deuren open.
Maar ik hoef mijn brood er niet mee te verdienen. Wel wil ik dat mijn boeken door een groot publiek gelezen worden. Soms heb ik een vermoeden dat mensen gek worden van al die reclame van je boek op de sociale media. Over het algemeen krijgen beginnende schrijvers weinig kansen. Je bent onbekend dus dat is een risico voor de boekwinkels. De gevestigde namen vind je er altijd op een enkele uitzondering na. Het lijkt me geweldig als mijn kinderboeken in alle boekwinkels liggen.
Ik ken iemand die altijd zegt; als je er sterk aan denkt, elke dag opnieuw, dan gebeurt het.
Maar er zijn ook nog andere dingen om mee bezig te zijn. Ik heb niet de tijd om de hele dag aan boeken te denken. De promotie van je boek vind ik het moeilijkste wat er is. Vaak voelt het als leuren. 'Koop toch alsjeblieft mijn boek.' Mijn netwerk is niet zo groot en de familie is uit de kleine kinderen, dus daar hoef ik niet te zijn. Dus toch maar mijn boeken onder de aandacht brengen op de sociale media, want kranten werken ook niet echt mee. Weet je, ik schrijf graag, ik deel mijn fantasie graag met anderen om ze plezierige momenten te brengen. En ik weet dat mijn twee kinderboeken het lezen waard zijn. De titels: Reizende poefjes en De lamp de sneeuwbol en het kompas, respectievelijk 4**** en 5*****.
De kinderen die de boeken gelezen hebben, zijn enthousiast. De boeken lijken me een mooi cadeau van Sinterklaas of voor onder de kerstboom. De koude dagen komen eraan. Niks is fijner dan lezen in een lekkere stoel met een dekentje over je heen en dan nog het liefst bij een haardvuur. Ik denk dat ouders de boeken ook een feest vinden om voor te lezen. Dus zet het op het verlanglijstje.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten