Tawara

Zo'n 50 jaar geleden begon ik in ziekenhuis Mariastichting in Haarlem aan de opleiding verpleegkundige A met een groep leuke meiden die de naam Tawara bedachten als groepsnaam.
De opleiding was zwaar. Veel lief en leed werd gedeeld met elkaar. Zonder levenservaring werd je in het diepe gegooid. In service waren wij. Dat betekent leren en verplegen tegelijk vanaf dag 1. Geen stage, gewoon volop meedraaien. Toen al kwam kanker veelvuldig voor vaak gevolgd door de dood. Heel heftig voor iemand zo groen als gras. De wetenschap was nog lang niet zo ver als tegenwoordig. Veel meer mensen kunnen nu 'genezen'.
In die periode werd ik verliefd op afstand. leuke dokters in overvloed, leuke mannelijke patiënten, jongens in de kroeg waar we vaak naar toe gingen om even alle ellende uit het ziekenhuis te vergeten.Verliefdheden die meestal onbeantwoord bleven, maar wat was het heerlijk om te dromen. Het leverde mooie gedachten op. Ik schreef alles op in een dagboek. Die heb ik later in de kachel verbrand. Het was mijn geheim en ik wilde niet dat iemand anders het zou lezen. Ik heb er nog steeds spijt van. Ik ben nu veel herinneringen aan die tijd kwijt. Jammer.
Op mijzelf wonen vond ik lastig. Ik miste de gezelligheid van thuis Ik voelde me vaak eenzaam, had zelfs last van heimwee. Naarmate ik ouder werd, leerde ik beter met de situatie omgaan. Ik had leuke collega's waar ik veel lol mee had. Wat hebben we veel gelachen, want dat kon op zijn tijd, zowel privé als tijdens het werk. Dat hadden we nodig om dit beroep aan te kunnen. Zoals iedereen weet is er in een ziekenhuis veel narigheid. Tijdens een verpleegstersopleiding word je volwassen. 3 1/2 jaar duurde de opleiding en toen was ik Verpleegkundige A met kraamaantekening. De kraamopleiding werd apart gegeven. Ik kwam glansrijk door de examens. Ik was trots en mijn ouders waren nog trotser

. Mijn jongere zus volgde. Ook zij deed dezelfde opleiding met succes. Zij had onlangs een reünie met haar groep. Ik heb nog nooit een reünie gehad, nooit meer iemand teruggezien van de groep Tawara. Iedereen is uitgewaaierd. Ik heb wel een paar collega's teruggevonden op Facebook. En dat is leuk. Maar waar zijn al die andere collega's? vraag ik me wel eens af. Ik zou willen weten hoe het hen is vergaan in de jaren na de opleiding. Wie weet zijn er oud-collega's die dit lezen. Laat dan hieronder een opmerking achter.