Als je als stadse in het buitengebied rijdt, denk je: wauw, wat prachtig, wat een wijdse uitzichten. Wat een mooie wolkenluchten. Maar ook wat saai als je dag in dag uit hetzelfde ziet. Koeien, schapen, paarden. De stad daar gebeurt het. Als je in de stad thuis moet blijven is dat ook saai. Tussen vier muren zie je weinig en het uitzicht bestaat uit huizen. Op het platteland heb je de ruimte en de natuur om je heen. Rust en stilte die je heel anders ervaart dan tussen de vier muren van je huis in de stad.
Toch heerst er op het platteland geen doodse stilte. Tijdens het boerenseizoen waarin geploegd en gemaaid wordt, gezaaid en geoogst rijden de tractors met aanhangers af en aan tot laat in de avond, want het werk moet af. Dan heb je nog de motorzagen en de zitmaaiers die een hoop herrie maken.
En in het weekend het lawaai van motoren en cabrio's, van oldtimers, van wielrenners die luidruchtig naar elkaar schreeuwen. Alles waarmee een mens wil pronken komt langs.
Het dorp waar ik nu woon is mooi. Het kostte me tijd om te wennen. Ik moest enorm wennen aan de poeplucht als er mest uitgereden wordt. Er zijn geen winkels. Wel stalletjes waar je groente en fruit kunt kopen of zelfgemaakte heerlijkheden. Hazen huppelen door het weiland, roofvogels duiken op muizen of andere kleine prooidieren. Onder de dakranden nestelen zwaluwen en in de kieren in de muren verdwijnen vleermuizen die in de spouw nestelen. Je ziet onweersbuien naderbij komen en bij mooi weer luchtballonnen overvaren. Er zijn prachtige zonsondergangen. En dat is niet alles. De buren zijn aardig en behulpzaam. Heb je iemand nodig dan word je geholpen. Er is een WhatsApp groep voor de buurtbewoners, zodat je in contact blijft.
Het dorpsleven is levendig door alles wat er op een dag gebeurt. Toch kan ik de stad missen. Want de levendigheid in de stad is anders. Gelukkig is de stad maar twaalf kilometer verderop. Met de auto ben je er binnen een kwartier.
