dinsdag 21 november 2017

Zomaar een ochtend

Wat een snertweer. Leuke woordspeling, want ik eet vanavond toevallig snert.
Er is gelukkig geen wind wat hier een zeldzaamheid is. Vlak bij de kust en op het platte land met wijde vergezichten, krijgen wij altijd de volle laag van de zuid-westen of de noord-westen wind. Dat is ook een van de redenen dat ik de veranda dicht heb laten maken met glaspanelen die open kunnen schuiven.
Vannacht ging het regenen en het houdt niet op. Door de dikke wolkenlaag lijkt het schemerig. Op de eettafel valt voldoende licht doordat de leibomen kaal en gesnoeid zijn. Op andere plekken in huis moet echt een lamp aan.
Ik was vanmorgen al vroeg wakker. Normaal blijf ik nog in bed met de snoozeknop van de wekker binnen handbereik voor mijn 'reis' naar de twilightzone waar zulke mooie verhalen ontstaan. Maar ik was klaarwakker. En dat betekende snel uit bed voor een lekkere lange ochtend.
Ik wil bij de kachel zitten in mijn luie stoel met een goed boek van de stapel die ik nog wil lezen. Maar ik heb andere verplichtingen, mezelf opgelegd, dat wel. Mijn slaapkamer is een bende. Ik probeer hem gezelliger te maken en dat betekent dat alles overhoop ligt. Daar moet ik dus iets aan doen. In de loop van de middag bezoek ik een zeer creatief persoon, een collega op dat gebied zal ik maar zeggen. Hij houdt open huis om zijn prachtige creaties ten toon te stellen en te verkopen aan de liefhebbers. Ik vind dat zo'n geweldig idee dat ik dat ook van plan ben, ergens in de zomer van 2018. Ik creĆ«er ook veel en kan niet alles houden. Creatieve markten doe ik niet meer, alleen nog boekenmarkten. Want daar kan ik als schrijver mijn gezicht laten zien en boeken signeren. Contact  met lezers of toekomstige lezers is altijd boeiend. Mijn verhalen staan in bundels zoals De Spiegel, niets is wat het lijkt, Zwaarden van mist, Stille getuigen en Rivierstenen. Het meest trots ben ik op mijn kinderboek Reizende poefjes. Het vervolg op dit boek is een heel ander verhaal maar net zo spannend, avontuurlijk en met nog meer magie. Publicatie in september 2018
Zo...ik heb geschreven wat ik wilde schrijven, wat al mijmerend in me opkwam. Het is tijd voor nog een kop koffie en dan snel aan de slag in mijn slaapkamer.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten