Ik woon nu 2 jaar in de stolp. Als ik naar buiten kijk en het rieten dak van de overbuurman zie, bedekt met vergaan riet en mos, ben ik blij dat we een pannendak hebben. Ik vind een rieten dak eng vanwege brandgevaar. In de korte tijd dat ik hier woon, zijn er al drie percelen in de omgeving in rook opgegaan.
Ons huis had vroeger een rieten dak. Dat zit nu onder de pannen en is meteen een goede isolatie. Wonen in een boerderij is wennen. Ik was het stadsleven gewend. Toch heeft het dorpsleven ook wel iets. Helaas geen winkels of een leuk centrum. Het is een lang lintdorp. Maar de bakker komt nog aan huis. Voor de rest doe ik de boodschappen 2 1/2 km. verderop. Of ik ga terug naar mijn vorige woonplaats op 12 km. afstand. Een auto heb je hier wel nodig, want openbaar vervoer is niet naast de deur.
De enorme tuin wordt stukje bij beetje naar mijn zin. Helaas blijft onkruid groeien, zeker op het platte land waar de vele zuid-wester winden de zaden van de weilanden overal naar toe verspreiden. Gif spuiten wil ik niet. De beslissing om een tuinman te charteren voor onderhoud was een goede beslissing. Ik word ook een dagje ouder. Straks rond 12 uur wordt de tuin winterklaar gemaakt. Ikzelf tuinier graag, maar soms is het teveel werk. Het huis waar ik eerst woonde was groot en de tuin klein. Hier is het precies andersom. Daarbij komt dat ik binnenshuis veel doe zoals schrijven, tekenen, schilderen, quilten, mozaïeken, borduren, kortom ik ben een creatieve duizendpoot. Als er tijd over is lees ik graag. Ik ben van plan binnenkort, zo rond de feestdagen, een leesmarathon te houden. Ik ben een snelle lezer en hoop dan veel boeken te lezen. Misschien is er ruimte om te schuren, te schaven en te schrappen aan mijn nieuwe kinderboek, dat het vervolg is op Reizende poefjes; nieuwe avonturen van Pol en Polleke Grasspriet en hun nieuwe vriendje. Publicatie, vermoedelijk voorjaar 2018. Om de hoofdpersonen te leren kennen is Reizende poefjes een aanrader.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten