Een maand geleden was er een heel gezellig familiefeestje.We zien elkaar niet vaak omdat we in verschillende woonplaatsen wonen.We streven ernaar elkaar minstens een keer per jaar te zien. Alle ontmoetingen tussendoor zijn meegenomen. Naarmate je ouder wordt, is de kans groot dat dierbaren ons ontvallen. Helaas is dat al een aantal keren gebeurd. Zo'n familiedag is een mooie gelegenheid om herinneringen levend te houden. Op zo'n dag is er voor de liefhebbers een activiteit, hoewel de meesten 'mooi an willen zitten.'
Schoonzus had een enorme doos met knopen in allerlei kleuren, maten en vormen. Deze werd op tafel gezet samen met breed elastiek, ijzergaren en naalden. Zij legde uit hoe je met deze materialen een mooie, uniek armband kon maken. Natuurlijk was er commentaar. 'Wie gaat er nou met knopen om zijn arm lopen.' 'Ik hou niet van fröbelen.' En meer van dat soort opmerkingen. Maar je kunt niet oordelen voor je het resultaat gezien hebt.
Drie personen waaronder ik, vonden het leuk om aan de slag te gaan. De anderen hielpen met knopen sorteren op kleur. En omdat dat te lang duurde, werd de hele knopendoos omgekeerd, tot grote hilariteit. Er lag een enorme berg op tafel. Ik wilde zilverkleurige knopen, maar die waren er niet genoeg en koos er blauw en paarse bij. Er werd flink doorgewerkt. We werden er melig van, want de opmerkingen door de mannen waren niet van de lucht. Woord en wederwoord, we kregen de slappe lach.
De familieoudste had voor iedereen een uitnodiging om hun 60 jarig huwelijk mee te vieren. Waarop ik zei: 'Dan doen we alledrie de armband om en kunnen we het eindresultaat zien.' Want de armband moest thuis afgemaakt worden.
Gisteren was het 60jarig huwelijksfeest, een warm feest vol mooie herinneringen.
Voordat ik 's morgens vertrok, moest ik nog even iets op de laptop regelen. Ik deed mijn armband af omdat hij rinkelt tijdens het typen en legde hem naast het toetsenbord. Ik schrok toen ik op de klok keek. Ik moest rennen en pakte vlug mijn spullen. In de auto kwam ik erachter dat de armband nog op tafel lag.
Eén van de drie had zich aan de afspraak gehouden. Zij had haar mooie armband met gouden en zilveren knopen om. Ik dus niet en vertelde waardoor niet en dat ik mijn kleding speciaal afgestemd had op de armband. Ze reageerde met: 'Dus je had de afspraak toch onthouden.'
'Ja natuurlijk. Gelukkig heb ik een foto van de armband in mijn telefoon.' Ik gaf de telefoon aan haar, 'prachtig,' zei ze en stuurde de telefoon rond. De derde persoon zei: 'Mijn armband is nog precies zoals ik er mee thuis kwam, maar ik zal hem afmaken.'
Op naar het volgende feestje en dan de armband niet vergeten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten