Geveld

Ik ben geveld. Geveld door wat eigenlijk? Is het griep? Is het een verkoudheid? Komt het door teveel hooi op mijn vork of een of andere bacterie? Het kan allemaal, want het seizoen is weer begonnen. Om me heen hoor ik steeds meer mensen klagen. In deze drukke periode voor sint en kerst kun je ziek zijn helemaal niet gebruiken. Het is akelig, vervelend maar aan de andere kant ook lekker, want nu kun je er eindelijk aan toe geven dat je bed je allergrootste vriend is. Heerlijk uitrusten onder een warm zacht dekbed, mits er niets ernstigs aan de hand is, want dan is het een heel ander verhaal.
Ik ben er een die doorhobbelt. Wel op aangepaste wijze. Alleen het gevoel van niet welbevinden zit daarbij in de weg.
Ik ben blij met de online winkels. Dan komt het sintfeest niet in gevaar. Surprises doen we niet aan, maar een mooi ingepakt cadeautje met een rijm erbij is een must. Ik hoop wel dat de bestelde cadeautjes op tijd afgeleverd worden, want de pakketbezorger heeft het razend druk.
Als je zelf nog een cadeautje zoekt, denk dan eens aan kinderboek Reizende poefjes. Een magisch spannend avontuur van twee kinderen in een betoverd land. Te bestellen bij www.godijnpublishing.nl,
de reguliere boekhandel en natuurlijk de bekende onlineboekwinkels. Als je nu bestelt,

komt het op tijd hoorde ik in het RTLnieuws.
Succes met de voorbereidingen voor de decemberfeesten. Ik ga me nestelen op de bank en uitzieken.
Eindelijk een goed excuus om lekker te lezen, want daar heb ik doorgaans veel te weinig tijd voor.

Cadeautjes

Ieder jaar weer belanden we in de periode waarin je moet bedenken wat je de ander cadeau zal geven. De crisis is voorbij. Een wenslijst is er bijna niet, want iedereen koopt zelf wat hij graag wil hebben, op een paar uitzonderingen na. Er zijn mensen die niet kunnen kopen wat hun hart begeert. Gelukkig zijn er veel mogelijkheden om ook voor die mensen iets te doen.
De winkels zijn sfeervol ingericht met bijpassende muziek uit de speakers. Zodra Sinterklaas het land weer heeft verlaten, komen de kerstversieringen te voorschijn. Helaas is het de tendens om veel online te kopen om de drukte in de winkels te vermijden. Jammer, maar echt iets van deze tijd. Het is zo gemakkelijk om in de webwinkels iets te bestellen. Vaak is het de ene dag besteld, de andere dag in huis.  Geen gedoe met regen, storm en kou. Cadeautjes bedenken voor kinderen is lastig. Ze hebben al zoveel. Zelf vind ik het heel belangrijk dat kinderen lezen of voorgelezen worden. Het is heel goed voor hun taalontwikkeling en hun woordenschat en daarbij wordt ook nog eens hun fantasie ontwikkeld. Een leuk kinderboek is dan een aanrader.
Weet je echt geen cadeautjes te bedenken ga dan eens naar www.godijnpublishing.nl. Dit is de site van een jonge uitgever, die debuterende schrijvers een kans geeft. In de webshop staan prachtige boeken die de moeite waard zijn om te lezen. Daarin vind je ook kinderboek Reizende poefjes, een leuk boek vol avontuur, spanning, magie en sprookjesfiguren. Hoofdpersonen zijn Pol en Polleke Grasspriet die op miraculeuze wijze in een betoverde wereld terecht komen. Pol neemt de taak op zich om de problemen op te lossen. Ze moeten veel gevaren trotseren maar uiteindelijk komt alles goed.
In de webshop vind je ook bundels waarvoor ik korte verhalen heb geschreven zoals de titels; De spiegel, niets is wat het lijkt, Rivierstenen, Stille getuigen en Zwaarden van mist.
Goede cadeautip toch. Doe ermee wat je wilt. Ik wil nog wel even zeggen dat Reizende poefjes ook leuk is om te lezen voor volwassenen.
Vanaf dit blog wil ik alle bloglezers alvast een sfeervolle, warme, saamhorige, inspirerende decembermaand toe wensen. Als je wilt reageren op dit blog kun je dat doen onder dit blogbericht. Ook kun je onder mijn profiel aanklikken dat je dit blog wilt volgen.

De armband

Een maand geleden was er een heel gezellig familiefeestje.We zien elkaar niet vaak omdat we in verschillende woonplaatsen wonen.We streven ernaar elkaar minstens een keer per jaar te zien. Alle ontmoetingen tussendoor zijn meegenomen. Naarmate je ouder wordt, is de kans groot dat dierbaren ons ontvallen. Helaas is dat al een aantal keren gebeurd. Zo'n familiedag is een mooie gelegenheid om herinneringen levend te houden. Op zo'n dag is er voor de liefhebbers een activiteit, hoewel  de meesten 'mooi an willen zitten.'
Schoonzus had een enorme doos met knopen in allerlei kleuren, maten en vormen. Deze werd op tafel gezet samen met breed elastiek, ijzergaren en naalden. Zij legde uit hoe je met deze materialen een mooie, uniek armband kon maken. Natuurlijk was er commentaar. 'Wie gaat er nou met knopen om zijn arm lopen.' 'Ik hou niet van fröbelen.' En meer van dat soort opmerkingen. Maar je kunt niet oordelen voor je het resultaat gezien hebt.
Drie personen waaronder ik, vonden het leuk om aan de slag te gaan. De anderen hielpen met knopen sorteren op kleur. En omdat dat te lang duurde, werd de hele knopendoos omgekeerd, tot grote hilariteit. Er lag een enorme berg op tafel. Ik wilde zilverkleurige knopen, maar die waren er niet genoeg en koos er blauw en paarse bij. Er werd flink doorgewerkt. We werden er melig van, want de opmerkingen door de mannen waren niet van de lucht. Woord en wederwoord, we kregen de slappe lach.
De familieoudste had voor iedereen een uitnodiging om hun 60 jarig huwelijk mee te vieren. Waarop ik zei: 'Dan doen we alledrie de armband om en kunnen we het eindresultaat zien.' Want de armband moest thuis afgemaakt worden.
Gisteren was het 60jarig huwelijksfeest, een warm feest vol mooie herinneringen.
Voordat ik 's morgens vertrok, moest ik nog even iets op de laptop regelen. Ik deed mijn armband af omdat hij rinkelt tijdens het typen en legde hem naast het toetsenbord. Ik schrok toen ik op de klok keek. Ik moest rennen en pakte vlug mijn spullen. In de auto kwam ik erachter dat de armband nog op tafel lag.
Eén van de drie had zich aan de afspraak gehouden. Zij had haar mooie armband met gouden en zilveren knopen om. Ik dus niet en vertelde waardoor niet en dat ik mijn kleding speciaal afgestemd had op de armband. Ze reageerde met: 'Dus je had de afspraak toch onthouden.'
'Ja natuurlijk. Gelukkig heb ik een foto van de armband in mijn telefoon.' Ik gaf de telefoon aan haar, 'prachtig,' zei ze en stuurde de telefoon rond. De derde persoon zei: 'Mijn armband is nog precies zoals ik er mee thuis kwam, maar ik zal hem afmaken.'
Op naar het volgende feestje en dan de armband niet vergeten.

Zomaar een middag

Gistermiddag was de laatste cursusdag icoonschilderen. Tijdens de cursus heb ik een icoon voltooid en de tweede maak ik thuis af. Er wordt geschilderd volgens de Griekse traditie.
Het was de bedoeling dat er in stilte gewerkt werd, maar de plotselinge ziekte van de cursusleider hield de gemoederen flink bezig. Hij was nooit ziek en maakte altijd een fitte indruk. En zo ineens mankeert hij iets. Hij had voor een vervanger gezorgd. De sfeer was heel anders dan gebruikelijk. De les was rommeliger, er was commentaar op de basisverf die stroperig was en daardoor niet fijn om mee te werken. Cursisten moesten wat langer op hulp wachten. Ja, we misten de cursusleider enorm.
Tijdens de pauze deelde ik Engelse fudge uit in diverse smaken. Dat had ik de hele cursusperiode al beloofd, maar telkens had iemand anders iets lekkers mee. Deze laatste les was de laatste mogelijkheid en ze smulden ervan. De fudge wordt gemaakt door www.jackfudge.com. Ik gaf enige uitleg over het bereidingsproces, hoe met liefde alles gedaan wordt. Fudge wordt in grote ketels bereid met zoveel mogelijk natuurlijke producten. De verpakkingen woorden door het bedrijfje zelf gezeefdrukt en de omslagen ontworpen, kortom...er staat een enthousiast stel achter Jack Fudge. Jack is een Engelsman en is in Engeland opgegroeid met fudge en langzaam aan raakt Nederland in de ban van fudge en dan vooral die van het bedrijf van Jack in wel 23 smaken. Ze hebben een webshop.
Het is dus een tweemansbedrijfje dat flink groeit. In hele drukke periodes spring ik regelmatig bij.
De cursisten zaten te smullen van de heerlijkheden en bedachten dat een doosje met het lekkers een leuk sint of kerstcadeautje is. Eén cursist herkende de fudge van een high tea in een eettentje. Ze vond het interessant om te weten waar de fudge vandaan kwam. Ze had mij als schrijver al hoog zitten en nu de fudge er nog bij. Ze was trouwens één van de razend enthousiaste lezers van mijn kinderboek Reizende poefjes. Volgens twee andere mensen ben ik een begaafd schrijver. Dat is fijn om te horen, maar ik ga niet naast mijn schoenen lopen.
De  zieke cursusleider moet minstens zes weken rust houden en we hopen allemaal dat hij weer hersteld is als in januari de vervolgcursus start. De iconen die ik geschilderd heb, staan in mijn kapelletje waar regelmatig kaarsen branden. Ik zit daar vaak om even tot mezelf te komen.
Ik brand regelmatig kaarsen voor iedereen die dat nodig heeft en het lijkt alsof het er steeds meer worden. De wetenschap dat er een kaars brandt sterkt veel mensen en geeft ze nieuwe moed.

Zomaar een ochtend

Wat een snertweer. Leuke woordspeling, want ik eet vanavond toevallig snert.
Er is gelukkig geen wind wat hier een zeldzaamheid is. Vlak bij de kust en op het platte land met wijde vergezichten, krijgen wij altijd de volle laag van de zuid-westen of de noord-westen wind. Dat is ook een van de redenen dat ik de veranda dicht heb laten maken met glaspanelen die open kunnen schuiven.
Vannacht ging het regenen en het houdt niet op. Door de dikke wolkenlaag lijkt het schemerig. Op de eettafel valt voldoende licht doordat de leibomen kaal en gesnoeid zijn. Op andere plekken in huis moet echt een lamp aan.
Ik was vanmorgen al vroeg wakker. Normaal blijf ik nog in bed met de snoozeknop van de wekker binnen handbereik voor mijn 'reis' naar de twilightzone waar zulke mooie verhalen ontstaan. Maar ik was klaarwakker. En dat betekende snel uit bed voor een lekkere lange ochtend.
Ik wil bij de kachel zitten in mijn luie stoel met een goed boek van de stapel die ik nog wil lezen. Maar ik heb andere verplichtingen, mezelf opgelegd, dat wel. Mijn slaapkamer is een bende. Ik probeer hem gezelliger te maken en dat betekent dat alles overhoop ligt. Daar moet ik dus iets aan doen. In de loop van de middag bezoek ik een zeer creatief persoon, een collega op dat gebied zal ik maar zeggen. Hij houdt open huis om zijn prachtige creaties ten toon te stellen en te verkopen aan de liefhebbers. Ik vind dat zo'n geweldig idee dat ik dat ook van plan ben, ergens in de zomer van 2018. Ik creëer ook veel en kan niet alles houden. Creatieve markten doe ik niet meer, alleen nog boekenmarkten. Want daar kan ik als schrijver mijn gezicht laten zien en boeken signeren. Contact  met lezers of toekomstige lezers is altijd boeiend. Mijn verhalen staan in bundels zoals De Spiegel, niets is wat het lijkt, Zwaarden van mist, Stille getuigen en Rivierstenen. Het meest trots ben ik op mijn kinderboek Reizende poefjes. Het vervolg op dit boek is een heel ander verhaal maar net zo spannend, avontuurlijk en met nog meer magie. Publicatie in september 2018
Zo...ik heb geschreven wat ik wilde schrijven, wat al mijmerend in me opkwam. Het is tijd voor nog een kop koffie en dan snel aan de slag in mijn slaapkamer.

Sint en Kerst

De sinterklaasperiode is net begonnen of de kerstbomen zijn er al weer. Met een enorme vrachtwagen zijn ze vanuit Scandinavië getransporteerd naar het dorp waar ik woon. Het is boeiend om vanuit mijn huis te zien hoe het uitladen van de kerstbomen gaat met heftrucks en veel assistentie van mannen in oranje pakken. De komende tijd wordt het topdrukte hier. Alle kerstbomen zullen hun weg vinden naar particulieren en bedrijven. Mijn traditie is; na Sinterklaas komt er een kerstboom in huis. Ik zelf twijfel tussen een echte boom en een nepper. Er wordt altijd gezegd: Er gaat niets boven de geur van een echte kerstboom. Ik heb nog nooit iets van die geur gemerkt en laat dan ook een verdamper met etherische dennenolie branden. Dus een echte boom heb ik niet echt nodig. Want ik gruwel al weer van de dennennaalden die je na afloop overal vindt.
Ik heb nog een aantal dagen de tijd om over een boom na te denken en concentreer me eerst op het sinterklaasfeest. De oudste kleinkinderen voelen zich te groot, hoewel ze wel graag cadeautjes willen.  Zij hebben al veel leuke, spannende Sint feesten gehad. Die gun ik jongste kleinzoon ook. Samen met mijn gezin. Jongste kleinzoon keek naar de intocht van sinterklaas op de televisie en wil nu niets anders meer horen dan sinterklaasliedjes. Ik verheug me op een mooie sinterklaasfeest. Daarna wordt het huis in kerstsfeer gebracht en neem ik een beslissing over de boom. Met mijn dochter ga ik kerstwinkelen in een populair tuincentrum hier vlakbij. Eigenlijk heb ik niets meer nodig, maar het is altijd leuk om in de kerststemming te komen. Ik zou deze periode niet willen missen.
Ik heb nog een cadeautip voor pakjesavond of onder de kerstboom; Kinderboek Reizende poefjes, een avontuurlijk verhaal vol fantasie, magie en vriendschap. Een verhaal dat eindigt in Sprookjeswonderland in Enkhuizen. Daar worden elk jaar de vele lichtjes in de grote kerstboom
ontstoken, een hele happening. Het boek is te bestellen bij godijnpublishing.nl , de boekhandel en de bekende internetboekwinkels.

Brandlucht

Rustig geniet ik van mijn ochtendritueel; krantje, koffie. Ik lees de berichtgeving over de intocht van Sinterklaas en mijmer terug naar hoe het vroeger was tijdens mijn jeugd. Wat me vooral bijgebleven is, is de sfeer buiten, als het donker is. Ik was altijd op mijn hoede, want je kon zomaar zwarte Piet tegen komen. En dan die grote opkomende oranje maan, waardoor je spontaan zie de maan schijnt door de bomen zong. De geur van de kolenkachels in die tijd vond ik lekker, waardoor ik het Sinterklazerig vond ruiken. Het bewijs dat de Sinterklaastijd aangebroken was.
Terwijl ik dit schrijf, krijg ik een brandlucht in mijn neus. Roept mijn berichtje deze geur op? Het gebeurt wel vaker dat ik een bijzondere geur ruik zonder enige aanleiding, maar deze brandlucht vind ik verontrustend. Ik ga op onderzoek uit en kan niets branderigs ontdekken. Ik heb geen kaarsen aan, er staat niets te pruttelen op de kookplaat. Ik hoor ook geen brandweersirenes en er is geen rook. Merkwaardig. Ondertussen stroomt de adrenaline, want ik ben panisch voor brand.
Mijn hart bonkt uit mijn lijf als schoonzoon binnenkomt. 'Ruikt het bij jou ook naar brand?'
'Ja, maar ik heb geen idee waar het vandaan komt en dat vind ik een enge gedachte. Het zal toch niet bij de achterbuurman vandaan komen?'
Een aantal maanden geleden gebeurde er ook zoiets. Ik zag het ineens mistig worden en de overburen in paniek hun huis uitrennen. Ik rende ook naar buiten.
'Buurvrouw, volgens mij staat je huis in brand. Kijk eens hoeveel rook er uit het dak komt'
Ik keek en dat was inderdaad heel veel. Vieze donkere rook, maar het kwam niet uit mijn dak. Wat bleek, de achterbuurman was in zijn buitenkachel troep aan het verbranden. Het stonk verschrikkelijk en de zwarte rook ging over ons huis heen, meegevoerd door de zuid westen wind. De kachel rookte enorm. Ik was opgelucht, gelukkig niets aan de hand bij ons. De overbuurman was razend. Er was geen toezicht bij de brandende kachel. De achterbuurman was weggegaan en liet de kachel voor wat het was. Met al die rieten daken in de omgeving moet je oppassen. Een vonk kan voldoende zijn om de boel in lichterlaaie te zetten. Hij waarschuwde de politie en die hebben uiteindelijk de achterbuurman berispt. Daarna was het een hele tijd rustig.
Schoonzoon en ik constateren dat de buitenkachel opnieuw brandt zonder toezicht. De rookontwikkeling is niet zo heftig als de vorige keer. De stank is er niet minder om en de wind blaast de rook weer onze kant op.Ik denk dat er niet alleen hout in de kachel ligt, want brandend hout geeft een heel andere geur. We blijven het in de gaten houden.
Gerustgesteld ga ik weer verder lezen in de krant. Mijn koffie is koud geworden.

Goed Nieuws.

In juli was ik op vakantie in Engeland. Cornwall stond al heel lang op mijn wenslijst vanwege zijn aangename klimaat en subtropische flora. Het vakantiehuis stond op een heuvel met uitzicht over de baai omgeven door hoge kliffen. Op de punt van het klif was de hut van de kustwacht met daarin een periscoop om de zee af te speuren naar zorgelijke situaties. Ik was daar met dochter en haar gezin en schoonmoeder. In de late avonduren, wanneer ik op mijn best ben, ging mijn fantasie aan het werk. Met de belevenissen van overdag weefde ik een verhaal in mijn brein en dacht: ik moet het opschrijven. En dat deed ik, avond aan avond en had steeds de hoofdpersonen Pol en Polleke Grasspriet uit mijn eerste boek Reizende poefjes in gedachten. Zij kregen een nieuw vriendje, hun neefje. Mijn fantasie werkte op volle toeren en voor ik het wist, had ik een volledig verhaal op papier.
Weet thuis zette ik het verhaal in de laptop. Daarna begon het schuren, schaven, polijsten, schrappen en herschrijven tot een perfect manuscript. Toen dat klaar was, stuurde ik het naar de uitgever. Spannend!
Al snel kwam er bericht dat het manuscript was goedgekeurd en dat het nieuwe boek in september 2018 gelanceerd wordt. Dat duurt nog even. De illustraties en omslag moeten nog gemaakt worden en er volgt nog eindredactie. Het is een heel proces.
Genoeg tijd dus voor de toekomstige lezers van dit nieuwe avontuurlijke verhaal om eerst het eerste deel Reizende poefjes te lezen als je dat nog niet gedaan hebt. Daarna komt dan de nieuwe uitgave. Reizende poefjes is ook voor volwassenen leuk om te lezen, tenminste...dat hoor ik van alle kanten.
Ik ben een blij en gelukkig mens. Langzaam maar zeker komt mijn droom uit.

Twilight zone twee punt nul

De wekker gaat. Ik word wakker en druk snel de snooze knop in. Vanmorgen zijn er geen afspraken dus kan ik nog even in bed blijven. Wat stinkt het ineens. Ik ga uit bed op onderzoek uit. Er zit een gat in de muur van de badkamer die grenst aan de toiletruimte. Hoe kan dat zo ineens? Stinkende drab sijpelt door het gat over de vloer naar het putje. Ik doe de deur van het toilet open. De wc pot staat vol met viezigheid dat langzaam over de rand druipt. Ik ren naar beneden en bel een loodgieter. Helaas kan hij vanmiddag pas komen. Balen, maar het is niet anders. Dan maar eerst snel naar de apotheek om medicijnen op te halen. Ik bel een taxi. Even later zie ik een kittig hip meisje met afrohaar uit de taxi stappen. Bijna dansend loopt ze me tegemoet wanneer ik de deur uitstap.
'Waar gaat de rit naar toe?'
'Naar de apotheek naast de chinees.'
'Maar dat is op loopafstand.'
'Ik heb vandaag geen zin om te lopen.'
'Stap maar in.'
Binnen 1 minuut zijn we bij de apotheek. 'Ik wacht,' zei het meisje.
De medicijnen liggen klaar en snel ben ik weer buiten. Het begint te stortregenen. Het meisje ziet me komen, stapt uit en houdt het portier voor me open.
De regen klettert harder en er staat veel water op de weg.
'Wat kost dit ritje?' vraag ik als we bij mijn huis zijn.
'50 cent.'
' Zo weinig?' en ik geef haar het muntstuk.
'Ga vlug naar binnen. Er is iets onheilspellends in de lucht.'
Precies op tijd stap ik mijn huis binnen, sluit de deur en zie door het raam een enorme vloedgolf door de straat komen. De taxi wordt meegesleurd, gevolgd door auto's die geparkeerd stonden. Oh jee, arm meisje. Ik hoop dat haar niets overkomt. Mijn tuin die een paar dagen geleden is opgeknapt door mannen van een hoveniersbedrijf, wordt overspoeld door modder en rommel. Ik hoor een slurpend geluid van boven komen. Ik ren in paniek de trap op, maar...wat een wonder. De viezigheid wordt terug gezogen in het toilet en verdwijnt. het gat in de muur gaat dicht. Het lijkt op een film die teruggespoeld wordt. Hoe kan dit?
Vervolgens hoor ik het luchtalarm afgaan. Dan moet het echt foute boel zijn. Het is angstaanjagend. Wat nu?
Ineens besef ik dat de wekker opnieuw afgaat. Ik druk de knop in en schiet in de lach. Waarom zie ik in de twilight zone toch steeds van die idiote dingen?
Het levert wel weer een mooi verhaal op.

The day after

Foto is van mijn vorige huis.

Mijn tuin is nog niet één keer zo netjes geweest. Dankzij het harde werken van twee tuinmannen zijn zowel de voortuin als de achtertuin winterklaar. Jammer dat ik er alleen van binnenuit van kan genieten. Gisteren was het een heerlijke zonnige dag, vandaag regent het weer. Mijn uitzicht naar buiten stuit nu op twee kale spookachtige leiplatanen. Ze staan er bij als dode bomen, maar ik weet dat de takken in het voorjaar weer uitlopen. Dat heeft de tuinman mij verzekerd.
Ik heb ze opdracht gegeven om de carport van een nieuw dak te voorzien. Een ander bedrijf zou het doen, maar na veel telefoontjes, e-mail en loze beloften bekijken ze het maar. Ik heb meer vertrouwen in het hoveniersbedrijf. Tegenwoordig kunnen de tuinmannen alles. Dat had ik gezien in het TV programma eigen huis en tuin dat me trouwens op veel ideeën brengt. Als alles meezit wordt het dak voor de winter vervangen. Nu is de betonnen vloer van de carport een glibberige massa van prut, alg en nattigheid door het regenwater dat via een kier tussen schuurtje en carport op de vloer terecht komt. Daar komt nooit zon, dus het krijgt nauwelijks kans om te drogen. Een paar weken terug gleed ik uit en kon ik me nog net staande houden. Ik kreeg al een visioen van een gebroken heup, ziekenhuis en revalidatie. Daar zit ik niet op te wachten. In de carport zal geen auto staan, maar een grote picknicktafel, wat werktafel wordt voor mijn mozaïeken. Zij komen op de gevel te hangen onder andere over de scheurtjes in de muur als gevolg van trilling door al het zware boerenverkeer en de vrachtwagens die langskomen.
De mozaïeken maak ik met een knipoog naar de kunst van Friedensreich Hundertwasser. Toen ik nog in mijn vorige huis woonde, zie foto, had ik ook mozaïeken op de gevel. De nieuwe bewoners waren er blij mee, dus zijn mijn kunstwerkjes blijven zitten. Vandaar dat ik nieuwe moet maken. Ik vraag me wel eens af wanneer alles in en om het huis af zal zijn. Iemand zei me dat het vijf jaar duurt. Daarvan zijn er al twee om. Ik hoop dat er nog een paar mooie dagen komen zodat ik buiten nog kan genieten van het wonder van een onkruidvrije tuin.

Rond de woonboerderij

10.00 uur. Vandaag is het redelijk goed weer. De zon doet een poging door de wolken heen te komen. Na alle regen van de afgelopen dagen zou het vandaag droog blijven. Alleen weet je dat nooit zeker. Ik ben in afwachting van de tuinman die de leiplatanen weer in model gaat brengen. In hartje zomer nemen ze veel licht weg door hun bladerkruin die steeds meer op een normale boom lijkt. De bedoeling is dat de kruin plat is. Ze zijn door achterstallig onderhoud flink uitgegroeid.
Ik woon nu 2 jaar in de stolp. Als ik naar buiten kijk en het rieten dak van de overbuurman zie, bedekt met vergaan riet en mos, ben ik blij dat we een pannendak hebben. Ik vind een rieten dak eng vanwege brandgevaar. In de korte tijd dat ik hier woon, zijn er al drie percelen in de omgeving in rook opgegaan.
Ons huis had vroeger een rieten dak. Dat zit nu onder de pannen en is meteen een goede isolatie. Wonen in een boerderij is wennen. Ik was het stadsleven gewend. Toch heeft het dorpsleven ook wel iets. Helaas geen winkels of een leuk centrum. Het is een lang lintdorp. Maar de bakker komt nog aan huis. Voor de rest doe ik de boodschappen 2 1/2 km. verderop. Of ik ga terug naar mijn vorige woonplaats op 12 km. afstand. Een auto heb je hier wel nodig, want openbaar vervoer is niet naast de deur.
De enorme tuin wordt stukje bij beetje naar mijn zin. Helaas blijft onkruid groeien, zeker op het platte land waar de vele zuid-wester winden de zaden van de weilanden overal naar toe verspreiden. Gif spuiten wil ik niet. De beslissing om een tuinman te charteren voor onderhoud was een goede beslissing. Ik word ook een dagje ouder. Straks rond 12 uur wordt de tuin winterklaar gemaakt. Ikzelf tuinier graag, maar soms is het teveel werk. Het huis waar ik eerst woonde was groot en de tuin klein. Hier is het precies andersom. Daarbij komt dat ik binnenshuis veel doe zoals schrijven, tekenen, schilderen, quilten, mozaïeken, borduren, kortom ik ben een creatieve duizendpoot. Als er tijd over is lees ik graag. Ik ben van plan binnenkort, zo rond de feestdagen, een leesmarathon te houden. Ik ben een snelle lezer en hoop dan veel boeken te lezen. Misschien is er ruimte om te schuren, te schaven en te schrappen aan mijn nieuwe kinderboek, dat het vervolg is op Reizende poefjes; nieuwe avonturen van Pol en Polleke Grasspriet en hun nieuwe vriendje. Publicatie, vermoedelijk voorjaar 2018. Om de hoofdpersonen te leren kennen is Reizende poefjes een aanrader.

Samen zijn

Het is heerlijk als mijn jongste kleinzoon bij me is en dat gebeurt de laatste tijd regelmatig. Zijn ouders hebben een topdrukte in hun bedrijf tijdens de weken voor Sinterklaas en Kerstmis. Er worden vele kilo's Engelse fudge gemaakt in allerlei smaken. Na afkoeling in speciale bakken zijn het grote dikke plakken overheerlijke zoetigheid, echt 'comfortfood', die in blokjes gesneden worden voor de verkoop. Kleinzoon komt dan na schooltijd bij mij. Hij zit graag op de bank met zijn boekjes, speelgoed en knuffel. Hij heeft het enorm naar zijn zin. Ik mag bij hem zitten met een borduurwerk, een eigen ontwerp. Dat vindt hij het toppunt van gezelligheid en ik ook.
Die gezelligheid mis ik regelmatig. Samen bij elkaar, ieder met zijn eigen bezigheid zonder een woord te zeggen. Gewoon in stilte samen zijn, elkaars aanwezigheid voelen.
Voor dat gemis heb ik wel een oplossing. Zachte muziek aan en veel schrijven, want als er niemand in huis is,

word je nergens door afgeleid. Mijn favoriete cd, Serenity, laat mijn energie stromen, waardoor er mooie woorden uit mijn pen vloeien. Vooral nu het winter wordt, zijn de dagen kort. Je komt minder buiten en de avonden zijn lang. Boeken lezen in mijn luie stoel naast de kachel is een geluksmoment. Ik lees graag boeken van debutanten, nieuwe schrijvers die een goede recensie kregen. Ik ben ook een debutant. Ik debuteerde met kinderboek Reizende poefjes, dat enthousiast ontvangen werd door de lezers. De winter is lang dus komen er nog meer mooie schrijfsels van mij in de publiciteit.
Ik kan een boek lezen aanbevelen. Je stapt in een wereld die niet de jouwe is, waardoor je even je dagelijkse beslommeringen vergeet. Kijk eens bij godijnpublishing.nl voor interessante nieuwe boeken.

Twilight zone

's Morgens als de wekker gaat  en ik geen afspraken heb voor deze ochtend, druk ik de snooze knop in. Ik val niet opnieuw in slaap, maar in een sluimertoestand, de twilight zone zoals ik dat noem. Het schemergebied tussen waak en slaap. Dan beleef ik van alles, alsof ik droom. De gekste dingen komen voorbij. Ik zie onwaarschijnlijke gebeurtenissen en die zijn van korte duur. Want zodra de wekker opnieuw afgaat is het weg en druk ik de snooze knop opnieuw in. Dan gebeurt er weer heel iets anders. De intervals zijn precies genoeg om wat ik zie te kunnen onthouden. Daar doe ik mijn voordeel mee, want ik kan sommige situaties uit de twilight zone goed gebruiken voor mijn verhalen.
Ik heb voor diverse verhalenbundels, uitgegeven bij godijnpublishing.nl, verhalen geschreven die uit de twilight zone komen, bij voorbeeld over aliens, bijna dood ervaringen, misdaad. Een grote verscheidenheid aan gebeurtenissen. Enkele bundels zijn: De spiegel (niets is wat het lijkt), Rivierstenen, Stille getuigen en Zwaarden van mist. Overigens zijn deze bundels heerlijk om te lezen als je geen tijd hebt om een heel boek te lezen. Na ieder verhaal kun je het boek wegleggen totdat je tijd hebt om verder te lezen.
Ook mijn kinderboek Reizende poefjes bevat elementen die in het schemergebied zijn ontstaan. Het lijkt of je

in dat gebied je onderbewustzijn instapt. Juist daar is een groot magazijn met alle levensgebeurtenissen, hersenspinsels  en al wat je waarneemt in het dagelijks leven. Een onuitputtelijke bron.

Herinneringen

Al negen jaar lang schrijf ik een blog, met een een kleine pauze van twee jaar . Eigenlijk moet ik mijn werk doen, maar in plaats daarvan ben ik aan het scrollen door de blogberichten. Jeetje, wat heb ik veel geschreven. Was al weer vergeten wat er allemaal was gebeurd in die jaren. Heftige dingen, maar ook gebeurtenissen om te lachen. Veel herinneringen komen voorbij. Ook veel 'Oh ja' momenten. Boeiend.
Als je mijn blog volgt, scroll er dan ook eens doorheen. Maar pas op, je blijft lezen. Je kunt overigens volger worden van mijn blog door op volgen onder mijn profiel in de zijlijn te klicken.

Ik laat nu de herinneringen voor wat het zijn en ga snel de dingen doen die ik moet doen. Ga je de berichten lezen? Veel leesplezier. En je mag een opmerking achterlaten.

Reacties op kinderboek Reizende poefjes

Ik wil jullie graag enkele reacties laten lezen, met dank aan allen, zowel lezers als recensenten, die iets geschreven  hebben over Reizende poefjes.

Het boek is verdeeld in korte hoofdstukken, hetgeen leesbevorderend werkt. De schrijver ziet kans, zonder een moment belerend te zijn, fraaie thema's voorbij te laten komen, zoals vriendschap, samen doen, verliefd zijn.
De afwisseling tussen spanning en enge gebeurtenissen wordt uitgekiend afgewisseld door vrolijke elementen.

Fantasierijk verhaal in een toegankelijke stijl rond de belevenissen van twee kinderen in een sprookjeswereld met reuzen en heksen.

De grote letters maken het zelf lezen gemakkelijker voor de wat grotere kinderen. De duidelijke illustraties zijn een leuke ondersteuning van het verhaal. Herkenbare dingen zoals Efteling, GVR, minecraft, Luilekkerland, sprookjesfiguren.

Soms eng voor jeugdige lezers.
'Vandaag kreeg ik te horen dat ze mijn hoofd gaan afhakken en koken in de soep.'
'Als je in een lavapoel terecht komt, kun je er niet meer uit en verbrand je levend.'

Het leest vlot. Groot lettertype, korte hoofdstukken, leuke illustraties.
Het verhaal is echt zó leuk dat het je weer even kind maakt.

Ik heb het in een adem uitgelezen. Wanneer komt er een vervolg?

Ik vond het erg leuk dat deze tijd, zoals minecraft, verwerkt is in het verhaal.

Knekelput, botten, mannen die erin vallen als ze gemeen doen tegen vrouwen. Geen halve maatregelen in Reizende poefjes.

Even de telefoon uit. Ik lees voor uit Reizende poefjes. Wat een leuk geïllustreerd kinderboek.

Soms moeilijke woorden. Een mooi leermoment door uitleg daarvan en daardoor uitbreiding van de woordenschat.

Nieuwsgierig naar dit boek. Leuk om cadeau te geven in de decembermaand. Het boek is te bestellen bij godijnpublishing.nl, bij de boekhandel en de bekende internetboekwinkels.

Boekpresentatie

We staan op het punt te vertrekken. Het wordt een feestelijke dag, want ik presenteer mijn eerste kinderboek Reizende poefjes. Voor deze dag heb ik een groot schilderij gemaakt met impressies van het verhaal, een sprookjesachtig kunstwerk. Maar waar is het gebleven? Het is dusdanig groot dat je het niet over het hoofd kunt zien. Mijn zus had het goed verpakt klaargezet. Het is chaos. De tijd dringt. Iedereen zoekt en de tijd verstrijkt. Mijn zenuwen stijgen naar grote hoogte. Net voordat het ontaardt in paniek, berust ik in de situatie. Dan maar geen schilderij. Ik kan de voorstudie meenemen, dat geeft ook een indruk.
Mijn zus zegt: 'Dat kun je niet maken, het ziet eruit als een afgeraffeld ding.'
Maar wat moet ik dan? Nu slaat echt de paniek toe. Ik hoor iemand roepen: 'Rustig, rustig. Alles komt goed.'
Ineens ben ik klaar wakker. 'Huh? Wat is dit? Ik droom.' Ik knip de lamp aan en ga rechtop in bed zitten. Wat een idiote droom. Nou is dat niet zo vreemd, want ik heb wel vaker idiote dromen die onmogelijk echt kunnen gebeuren. Zo droomde ik een keer dat ik meedeed aan de wereldkampioenschappen waterval springen vanaf een nagemaakte waterval. De rotsen waren van hout en de waterval kon je aanpassen van makkelijk naar moeilijk. Absurd toch?
Oké, de boekpresentatie was al in mei jongstleden en dat was een groot succes en een waar feest. Ik heb helemaal geen schilderij gemaakt, ook nooit aan gedacht om er een te maken. Ik slaak een diepe zucht en val terug in de kussens.  Mijn lichaam ontspant. Wat een geluk dat de presentatie allang achter de rug is. Dat was zeker een stress moment, maar Reizende poefjes is heel goed ontvangen. Ik ben blij met het resultaat en trots op de mooie eigentijdse illustraties ontworpen door Jennifer Groen.
Het volgende deel komt er aan. Ik raad aan eerst Reizende poefjes te lezen, voordat het nieuwe deel uitgebracht wordt in het voorjaar van 2018.
Reizende poefjes is te bestellen bij godijnpublishing.nl, de boekhandel en de bekende internet boekwinkels. Het boek is sprookjesachtig, magisch, spannend en avontuurlijk. leuk om te lezen voor jong en oud. Veel leesplezier.
Ik nestel me opnieuw lekker onder mijn dekbed en hoop op een droomloze slaap.

ALLERZIELEN

Ik brand kaarsjes voor alle mensen die zijn heengegaan en in het bijzonder voor een paar dierbare mensen die te vroeg zijn gestorven. Het wordt een dag met verdriet, maar ook met mooie herinneringen. Daaraan denkend verschijnt er een glimlach op mijn gezicht. Wel uit het oog, maar niet uit mijn hart.
Sterkte voor alle nabestaanden.

Recensies

Schrijven is een heerlijke uitlaatklep. Alles wat je in gedachten bezig houdt, kun je aan het papier toevertrouwen. Je kunt je fantasie er op los laten, dingen uitvergroten en daarna komt het delen van je schrijfsels. Dan komt er een dag dat je een boek wil schrijven. Ik schrijf graag alles met de hand waarna het in de laptop wordt gezet. Ondertussen kan ik zinnen verbeteren of teksten toevoegen en als de grove versie in de laptop is opgeslagen, laat ik het even rusten. Dan begint het schuren, slijpen, schaven, deleten en proeflezen. Dat alles is nog een hele klus. Vervolgens hoop je dat een uitgever er iets in ziet. Na een lange weg is er dan eindelijk een publicatie. Met trots neem je het eerste boek in ontvangst en wil je dat het een succes wordt. Promotie is belangrijk. De sociale media spelen een belangrijke rol. Dan komen de recensenten aan bod. En dat is heel spannend. De een is lovend, de ander heeft een aantal verbeterpunten, kinderen zijn enthousiast. De moeilijke woorden hier en daar zijn geen probleem, want dan vraag je naar de betekenis. Dat is een mooi leermoment en uitbreiding van de woordenschat. Bibliotheken bestellen het boek. En zo gaat het boek de wijde wereld in. Totdat er op een dag een recensent is die het boek niks vindt. Er zijn veel leukere kinderboeken, schrijft ze. Het is niet origineel genoeg door de verwijzing hier en daar naar bekende sprookjes. De rol van de oma in het verhaal is vaag en de relatie tussen de twee kinderen had meer uitgediept moeten worden. Toch zitten er ook leuke elementen in, volgens de recensent
Pff, gelukkig maar. Hieruit blijkt dat een boek een kwestie van smaak is, wat de een ervan vindt, vindt de ander niet. Ik zelf denk dat het voor kinderen heerlijk is om weer even in een fantasiewereld te duiken, naast al het gedoe met telefoons en iPads. Kinderen mogen nog steeds kind zijn, in hun eigen wereldje. Ze moeten al zo veel.
Dit alles slaat op het boek Reizende poefjes. Uiteraard neem ik de kritiek ter harte.

Bij Bol zijn meerdere recensies te lezen.