Lekker lezen

De kerstdagen zijn voorbij, maar het is nog steeds kerstvakantie. Een tijd om lekker te lezen. Ik denk daarbij aan mijn twee kinderboeken Reizende poefjes en De lamp, de sneeuwbol en het kompas. Te verkrijgen bij godijn publishing, de reguliere en on line boekhandel en hij is ook in de bieb aan te vragen. Op de foto zie je mijn jongste kleinzoon die model stond voor Noek in het tweede boek. Het is een schat en kan heerlijk knuffelen. Nieuwsgierig naar hem. Leer hem kennen in het boek.

Aanrader

Voorleesoma eerder dit jaar in de bibliotheek Risdam in Hoorn, mijn vorige woonplaats. Ik lees voor uit mijn tweede kinderboek De lamp, de sneeuwbol en het kompas, het los te lezen vervolg op Reizende poefjes. Een aanrader om te lezen door kinderen tot 12 jaar en ook leuk om voor te lezen aan de kinderen, zeker in de kerstvakantie.

Lezen in de kerstvakantie?

Lekker voorlezen tijdens de kerstvakantie of de kinderen zelf laten lezen. Denk dan eens aan de volgende boeken; Reizende poefjes en De lamp de sneeuwbol en het kompas. In beide boeken komt een klein beetje kerst voor, maar het zijn geen boeken met een echt kerstverhaal. De boeken zijn sprookjesachtig, betoverend, spannend, avontuurlijk en magisch en gaan over vriendschap, saamhorigheid en elkaar helpen. Hoofdpersonages zijn Pol en Polleke Grasspriet en in het tweede boek komt hun neefje Noek er bij. Noek heeft het syndroom van Down en daardoor komen ze in spannende avonturen terecht. Als je het boek nu bestelt, is het er zeker voor Kerstmis. Te verkrijgen via de reguliere en online boekwinkels en bij www.godijnpublishing.nl.

De eerste sneeuw.

Ik droomde vannacht dat ik een prachtig lied geschreven had, passend bij deze kerstperiode. Mijn verbazing was groot. Ik dacht dat ik zoiets niet kon. Ik had al eens eerder een gedicht geschreven en ingestuurd voor een wedstrijd. Toen kreeg ik bericht terug dat ik eerst maar eens een cursus gedichten schrijven moest gaan volgen. Dit lied was een pareltje in mijn beleving en ik dacht: dit lied zet ik op sociale media. Meteen daarop hoorde ik een stem zeggen: ‘De hele social media club zal dwars door je lied heen denderen.’ En daar had ik geen zin in en toen werd ik wakker. Lied weg en ik kon het niet meer terug halen. Toen dacht ik aan de weersvoorspelling. De eerste sneeuw zou vallen. Ik keek uit mijn raam en wat ik toen zag, vond ik betoverend. Het was doodstil, de storm was gaan liggen en ik genoot. Ik maakte snel een foto, want zo slaperig als ik was, borrelde er wel een verhaal naar boven. Een kerstverhaal. Ik voelde de sfeer van de film de sneeuwman. Maar ik kreeg het ook koud en verlangde naar mijn warme bed. Het duurde lang voordat ik opnieuw in slaap viel.

Maak kennis met Noek.

Een foto gemaakt op13 december 2015.
Drie jaar geleden stond ik op het punt van verhuizen van de stad naar het platteland. In de drie jaar is er veel gebeurd. Ik heb onder andere twee kinderboeken geschreven. het eerste deel heet Reizende poefjes en het tweede deel De lamp, de sneeuwbol en het kompas. Wat er allemaal gebeurd is, kun je op mijn blog lezen. Voor het tweede deel De lamp, de sneeuwbol en het kompas stonden de twee kinderen van mijn zoon en mijn  jongste kleinzoon, die je ziet op de foto, model. Hij heeft het syndroom van Down.

Hij is vrolijk, ondeugend en vooral slim. Hij is gek op muziek en heeft een fascinatie voor knopjes. Allemaal ingredienten voor een spannend, avontuurlijk en magisch boek. In het boek heet hij Noek. Ik zou zeggen: 'Maak kennis met Noek. Hij is hartverwarmend

Brainstormen

Gisteren was ik bij godijnpublishing om te brainstormen over een project. Dat was zinvol. Er komt iets boeiends uit voort. Nu wordt het uitgewerkt. In januari meer hierover. Het heeft te maken met mijn tweede kinderboek De lamp, de sneeuwbol en het kompas. Dus houd de berichtgeving in de gaten.

Zonsondergang

De hele dag was het bewolkt. Nu het avond wordt laat de ondergaande zon zich zien. Prachtig. Hij schijnt precies op de stolpboerderij van de overbuurman. Zelfs de meeuwen die op weg zijn naar hun overnachtingsplek kleuren oranje. Heel bijzonder. Ik word daar gelukkig van.

Kerstboom kopen.

Wat een onstuimig weer vandaag. Keiharde wind, maar gelukkig is het droog. De auto's rijden af en aan bij de overbuurman. Iedereen wil een kerstboom. Ik stak met dochter en kleinzoon de weg over om ook een kerstboom uit te zoeken. Veel kerstbomen lagen omgewaaid. Kleinzoon leek enthousiast, vooral toen hij met de hond mocht spelen. De bal weggooien. De hond bracht hem steeds kwispelstaartend terug. Een kerstboom uitzoeken wilde hij niet, want dan stond hij op de volle wind en daar houdt hij niet van. Toen ik mijn boom uitgezocht had, moest er een stuk van de stam af. Dat gebeurde met de zaagmachine. Dat konden de oren van kleinzoon niet verdragen en hij rende weg, terug naar huis. Ik er achteraan, want hij moest een brug over zonder brugleuningen. Hij loopt nogal onzeker. Ik zag hem in gedachten al in de sloot vallen. Ik was op tijd om hem beet te pakken. Dochter kwam ook aangerend met visioenen van langsrijdende auto's waar kleinzoon geen aandacht voor heeft. Terug om een boom uit te zoeken wilde hij niet. Dochter probeerde hem over te halen, want zij had de boom nog niet uitgezocht. Nee hoor, voor kleinzoon was het genoeg. De buurman beloofde de boom te zullen brengen, maar het is de hele dag al zo druk, dat hij daar geen tijd voor heeft. Kleinzoon is nu nog bij mij. Helmaal van slag door alle ongewone dingen. Voor hem is het het beste als alles hetzelfde blijft, de dagelijkse routine.
Dat wordt morgen de boom optuigen. Op de foto de boom van vorig jaar.

Donkere dag

Het regent, het stormt. Het is echt weer om binnen te blijven. Vanuit mijn raam zie ik hoe de overburen worstelen met het plaatsen van een grote kerstboom in de voortuin. Het valt niet mee met de storm. Hij zal nog wel even kaal blijven, want met al die regen is het geen doen om de lichtjes erin te doen. Ondertussen is kleinzoon met de bus uit school thuisgebracht. Ik pas op, want zijn ouders hebben het erg druk met de fudge-business. Topdrukte voor Kerstmis. Kleinzoon vindt het heerlijk bij mij en ik vind het gezellig als hij er is. Toen hij uit de bus stapte regende het zo hard, dat ik kletsnat werd. De bus kon niet wachten op minder regen, want die moest verder, kinderen thuis brengen.
We moest allebei om de regenspetters lachen. En binnen was het lekker warm. Kleinzoon zit naast me  en kijkt naar een draaiorgel op you tube. Hij is idolaat van draaiorgels. Hij kan er geen genoeg van krijgen. Het is wel muziek die je moet waarderen. Veel mensen vinden het verschrikkelijk. Ik kan veel hebben van de kleine man, daar ben je oma voor. We hebben altijd veel plezier. Hij vindt het heerlijk om met speelgoed te spelen waar muziek uit komt. En zijn trouwe knuffelveter moet erbij.
Straks wordt hij opgehaald. Dan kan ik in huis de laatste dingen doen die zijn blijven liggen. Vanavond doe ik niets meer en ga ik televisie kijken, naar de Voice. Gewoon een rustige avond.

Eigenlijk is het een hele gewone dag, zonder gedoe. En dat is fijn.

WINACTIE

WINACTIE!
Omdat het bijna Kerstmis is en mijn tweede Kinderboek De lamp, de sneeuwbol en het kompas iets met Kerstmis te maken heeft (maar geen kerstboek is), ga ik dit boek verloten. Het boek is voor kinderen van 6 tot 12 jaar. Wat je moet doen? Like de Facebookpagina Reizende poefjes en andere verhalen en deel het Facebookbericht over de WINACTIE. Schrijf in een reactie waarom je dit boek wilt winnen. 15 december maak ik de winnaar bekend. Dan heeft de winnaar het boek voor Kerstmis in zijn bezit. Heb je geen Facebook, dan kun je toch meedoen door dit bericht op twitter te delen en door te vertellen waarom je dit boek wil winnen.

Zeilen.

Ik werk nu iedere avond aan dit borduurwerk. Minder kleurig dan de andere borduurwerken. Dit is 12 jaar geleden getekend door mijn man. Hij was het zelf in de zeilboot. Ik merkte op dat zijn hoofd er niet op stond, dat je niet kon zien wie er in de boot zat. Hij zei ik ben onzichtbaar, ik vaar weg maar weet niet waarheen. Hij werd ziek en overleed. Alsof hij dat onbewust aan voelde komen. Ik kon er niet meer aan werken. Maar nu de andere borduurwerken af zijn, ga ik hem afmaken. Kennelijk ben ik er nu ook aan toe.

5 december

De twee oudste kleinkinderen hebben geen zin meer in het sinterklaasfeest. Teveel gedoe met rijmen. Surprises hadden we al afgeschaft, want dat is veel werk voor een klein moment van lol. Daarna verdwijnt het in de prullenmand. Ikzelf was ook nooit een fan van surprises. Wel van een gedicht. Niet alle pakjes hoefden daarvan voorzien te zijn, maar er moest in ieder geval één gedicht zijn om iemand op de hak te nemen of eens een keer in het zonnetje te zetten. Jongste kleinzoon vindt sinterklaas geweldig, maar al die spanning en de vele prikkels zijn niet goed voor hem. Hij heeft op school sinterklaasfeest en dat is voor hem meer dan genoeg.
Toen mijn eigen kinderen klein waren en nog op de kleuterschool zaten was mijn man zwarte Piet. Onherkenbaar was hij. Op de kleuterschool hadden ze het project circus en het was de bedoeling dat Piet acrobatische toeren uit zou halen. Hilarisch was het. Alles ging natuurlijk bewust mis en een lol dat de kinderen hadden. Het werd gekker en gekker. Zwarte Piet kon niet eens over een evenwichtsbalk lopen, hoe moest dat dan op het dak. De kleuters zouden het hem wel even leren. Aan de hand van de kinderen ging hij wiebelend over de balk. Iedere keer viel hij bijna. En toen ineens kon hij het. Luid gejuich natuurlijk. Als beloning kregen alle kinderen een pakje. Maar nu komt het allermooiste. Mijn kinderen hadden niet in de gaten dat het hun papa was. Trouwens, niemand herkende hem. Ik hoorde gefluister: 'Wie is die leuke Piet.' Pas later, toen de kinderen niet meer geloofden, liet ik de foto's zien en vertelde ik het geheim. Ze geloofden er niets van. Als ik die herinnering ophaal, komt de verbazing weer te voorschijn. Ongelooflijk dat ze nooit iets gemerkt hebben. Mooie tijden waren de sinterklaasfeesten van vroeger. Jarenlang heb ik zelf iets spannends aan onze pakjesavonden toegevoegd. Dat is het leuke van het sinterklaasfeest.
5 december komen we wel met zijn allen bij elkaar en gaan we gezellig samen eten. Dit jaar zorg ik voor een paar pakjes onder de kerstboom. Na 5 december koop ik bij de overbuurman een kerstboom en die komt hij dan zelf brengen en neerzetten op zijn plek. De decembermaand vind ik de gezelligste maand van het jaar. Hoewel ik weet dat er veel mensen zijn die deze maand de moeilijkste maand vinden. Ik hoop dat er voor iedereen een warm plekje met veel sfeer en gezelligheid

is.

Stilleven

Op de foto zie je items die je terug kunt vinden in mijn tweede kinderboek De lamp, de sneeuwbol en het kompas voor kinderen van 6 tot 12 jaar en met 5 sterren.

Selfie

Goede middag! Ik dacht vanmorgen "laat ik nou gewoon eens wat gekkigheid doen" en ik besloot een selfie te maken om mijn boeken te showen. Want ik ben trots op mijn twee boeken, waar ik leuke, ontroerende reacties op krijg. Alleen is een selfie maken niet zo eenvoudig als je dat met een iPad moet doen. Na een paar pogingen heb ik het beste resultaat gekozen. Ik heb er kramp in mijn hand aan overgehouden, want ik moest toch met mijn andere hand die opnameknop bedienen. Wat maakt het resultaat uit. Het is een grapje en ik ben geen selfie-fotograaf, gewoon omdat ik vind dat ik nooit leuk op een foto sta. Het gaat om de boeken. Ter verduidelijking; de titels zijn Reizende poefjes en De lamp, de sneeuwbol en het kompas. Onder het doordringende geluid van het luchtalarm op de eerste maandag van de maand stuur ik dit bericht de wereld in.

Boekenwereld.

Doordat mijn kinderboeken zijn gepubliceerd gaat er een wereld voor me open, een boekenwereld wel te verstaan. Ik had er geen benul van, dat er zoveel mensen lezen en schrijven. Op internet is zoveel informatie te vinden. Er zijn heel veel boekenpagina's op Facebook en berichten op twitter die allemaal info geven over boeken en nieuw te verschijnen boeken. Ook worden daar recensies gedeeld. Enkele facebookpagina's noem ik hier; hebban, kinderboeken, mustreads or not. perfecte buren, samen lezen is leuker, promoot je boek, mijn eigen facebookpagina Reizende poefjes en andere verhalen en nog veel meer. Op de website www.godijnpublishing vind je alle boeken uit de stal van deze uitgever. Mijn twee kinderboeken zijn daar te vinden. Reizende poefjes en De lamp, de sneeuwbol en het kompas
Aanvankelijk was ik een boek voor volwassenen aan het schrijven, maar liep daarbij volledig vast. Ik kreeg een writersbloc en wist niet hoe ik verder moest. De uitgever vond mij een echte kinderboekenschrijver. Dus besloot ik daarin verder te gaan. Ik moet zeggen dat ik het heerlijk vind om mijn fantasie te laten gaan. Ergens zit nog steeds het kind in mij en ik merk dat kinderen het leuk vinden als ik mijn fantasie op hen los laat. Ik schrijf nog wel korte verhalen voor volwassenen die in verschillende bundels gepubliceerd zijn. Wie weet worden die op een dag gebundeld in een eigen bundel.
Ondertussen ben ik met een derde kinderboek bezig. In februari ga ik tijdens een schrijfretraite schuren, schaven en polijsten aan het manuscript en waar nodig herschrijven. De illustraties heb ik dit keer zelf getekend. Die zijn al af en ik vind ze heel erg leuk geworden. Totaal anders dan de illustraties in De andere twee boeken. Dat zijn echte Pol en Polleke illustraties. Het derde boek heeft heel andere personages en daar horen geen Pol en Polleke illustraties bij.
Ik ben voorlopig nog niet uitgeschreven.

Recensie De lamp, de sneeuwbol en het kompas

Hier lees je een mooie recensie geschreven door Caroline Kuiper van Must-read-or-not. Heel veel dank daarvoor.

Pol en Polleke Grasspriet zijn met hun ouders op vakantie in Engeland in Cornwall. Oom Jack, tante Kirstie, Noek en oma zijn ook mee. Ze logeren in een groot vakantiehuis op een berg met uitzicht op zee en de kliffen. Noek heeft het syndroom van Down. Hij is vaak ondeugend, onderzoekend en loopt veel weg als je niet op hem let, waardoor hij in gevaar komt.
Terwijl iedereen denkt dat hij op zijn kamer speelt, verdwijnt Noek en is onvindbaar. Bang voor straf, omdat ze niet goed op Noek hebben gelet, gaan Pol en Polleke naar hem op zoek. Ze belanden daardoor in een spannend avontuur. Onderweg krijgen zij een lamp, een sneeuwbol en een kompas die zij nodig hebben om Noek te vinden. Een reuzenalbatros, een hele grote witte vogel die Alba heet, gaat ze helpen. Zijn ze op tijd terug?

Mijn leeservaring:

Tijdens het 4^de Boek10 event in Hoorn, presenteerde Lieve van den Berg haar tweede kinderboek en was ik één van de gelukkigen die die mocht recenseren. Als eerste wil ik meegeven dat Lieve enorm is gegroeid in haar presentatie, had ze bij haar eerste boek nog wat gene bij het vertellen over haar boek. Deze tweede presentatie stond als een huis en Lieve sprak vol passie over haar boek. Een wat oudere dame die kinderboeken schrijft en die boeken gaan dan ook nog eens over haar eigen kleinkinderen. Wanneer je Lieve hoort spreken wil je de boeken lezen en raak je in de ban van Pol en Polleke.

In 2017 kwam de Reizende Poefjes uit en daar speelden Pol en Polleke de hoofdrol. Nu spelen zij samen met Noek een rol in dit tweede boek “De lamp, de Sneeuwbol en het Kompas” vol magie, maar ook erg leerzaam. Hoe is het om met een kind met een beperking om te gaan, Pol en Polleke moeten steeds op de kleine Noek letten. Wanneer ze hem even uit het oog verliezen omdat ze zelf aan het spelen zijn en hij verdwijnt, vinden Pol en Polleke het hun taak Noek te vinden, terwijl eigenlijk oma moet oppassen maar die is in slaap gevallen. De kinderen hebben een groot verantwoordelijkheidsgevoel.

“Waar is Noek?” vraagt Polleke. “Geen idee. Oma niet wakker maken hoor. Dan wordt ze boos, omdat wij niet goed hebben opgelet. Oom Jack vertelde, dat boven op de klif een hut is van de kustwacht. Daar is een periscoop. Misschien mogen we daarmee zoeken.”

Het boek is voorzien van een harde kaft, zodat het makkelijk door kinderen vast gehouden kan worden. Ook de letters zijn wat groter zodat het boek ook door kinderen makkelijk gelezen kan worden. De tekeningen zijn gemaakt door de dochter van Lieve, het zijn kinderlijke tekeningen maar niet kinderachtig. Aantrekkelijk op de voorkant met mooie kleuren en in het boek zelf zwart wit, maar wanneer je leest zie je de kleuren als vanzelf. Ieder hoofdstuk wordt afgesloten met twee diamanten.

Noek heeft het down syndroom en dit wordt op een duidelijke manier, zodat ook kinderen het kunnen begrijpen,  uitgelegd. De kinderen Pol, Polleke en Noek, gaan met hun ouders en oma op vakantie naar Engeland, naar het plaatsje Cornwall. Een kustdorpje waar ze aan het strand avonturen beleven.

Sinterklaas, de kerstman en Aladin zijn enkele personen die in dit magische verhaal mee spelen.

Geboeid heb ik zitten lezen en was benieuwd naar het magische verhaal dat de drie kinderen beleefden via het kompas. Het duidelijk aangeven van Pol en Polleke dat een kind met een beperking best heel vermoeiend is, maar dat een kind met een beperking ook op zijn manier slim kan zijn, vond ik fijn te lezen. Ik weet dit uit ervaring en vind het fijn dit eens te lezen.

Lieve je hebt weer een prachtig verhaal neer gezet en ik hoop dat de illustrator van jouw boeken toch nog tijd kan vinden om een volgend boek te illustreren.

Lieve leesgroet Caroline

Eindelijk

Ik woon nu 2 1/2 jaar in een dorp na eerst 30 jaar net buiten het centrum van de stad Hoorn gewoond te hebben.  Al die jaren met veel plezier. En toch verhuisde ik samen met dochter en haar gezin. We wonen op één locatie met ieder zijn eigen huis. Ik moest erg wennen. Het huis was een stuk kleiner en ik woekerde met de spullen. Voor een gedeelte ontspulde ik, maar er zijn dierbare dingen waar ik nog geen afstand van kan doen. Al die tijd stonden er ingepakte dozen in de grote schuur. Nu pas ben ik er aan toe om alles uit te pakken. Elke dag een paar dozen, anders raak ik het overzicht kwijt. Ik ben zo blij de vertrouwde dingen weer te zien. Alles moet nu een plekje krijgen en dat betekent alles weer omgooien. De serre is een stuk gezelliger, omdat ik daar veel kwijt kon. Vanmiddag gunde ik mezelf een lange pauze om van de zon en het vele licht te genieten in de serre. Het was heerlijk warm. Maar toen de zon achter het dak van de schuur verdween, werd het kil. Nu zit ik binnen in de kamer. Het duurt niet lang meer voordat de lampen aan moeten. Jammer hoor, die korte dagen, maar het heeft ook wel iets. 's Avonds doe ik kaarsjes aan en dan geniet ik. Ach, je moet zelfs de slingers ophangen om een feestje voor jezelf te maken. Het duurde lange tijd voordat ik dat kon. Ik verheug me op december. Een heerlijke maand vol sfeer, warmte en gezelligheid. Familie in de buurt.
Een maand waarin ik alleen maar dingen ga doen, die ik zelf wil. Veel schrijven, veel handwerken en vooral ook veel lezen. De donkere dagen horen erbij, maar als de decembermaand voorbij is gaan de dagen weer lengen en voor je het weet is het weer voorjaar.

 De tijd gaat snel, veel te snel. Als ik alles wil doen wat ik wil, dan heb ik er nog een heel leven bij nodig.

Nu alvast wens ik iedereen een warme, sfeervolle, gezellige decembermaand toe. Geniet ervan, want dat doe ik ook.

schrijfgroep.

Ik heb net een aantal fragmenten voor nieuwe boeken van feedback voorzien. Soms pittig commentaar, maar altijd opbouwend omdat een verhaal er alleen maar beter van wordt. Ze zeggen dat ik goed ben in feedback geven. Het hele gekke is dat het bij mijn eigen verhalen niet lukt. Ik zie het niet, ik lees er overheen. Dus het is fijn als andere schrijvers er naar kijken. Dat doen we in een groep, een keer in de zes weken. Je leert veel van elkaar.
Schrijven is een eenzame bezigheid, maar dat heb je wel nodig om geconcentreerd te kunnen werken. Zo heb ik dagen aaneen in mijn eentje gewerkt aan een nieuw boek. Niet afgeleid door de dingen die moeten.  Er is een mooi kinderverhaal tevoorschijn gekomen. En delen daarvan worden iedere keer van feedback voorzien. Het heet Juf Zebrahoed. Ieder keer als ik een hoofdstuk afhad, maakte ik er een tekening bij. En ik moet zeggen...ze zijn prachtig. De lancering is waarschijnlijk, als alles meezit, eind 2019
Ik heb al in diverse groepjes gezeten de afgelopen 5 jaar en ik merk dat mijn schrijfstijl enorm is verbeterd. Zo heb ik veel korte verhalen geschreven voor een aantal bundels en twee kinderboeken gepubliceerd. Allemaal tot stand gekomen dankzij feedback van andere schrijvers en natuurlijk de eindredactie. Ik kan elke beginnende schrijver aanraden om met een groepje werken. In mijn geval doe ik dat bij godijnpublishing.nl
Ik vraag meteen aandacht voor mijn twee gepubliceerde kinderboeken; Reizende poefjes en De lamp, de sneeuwbol en het kompas. Avontuurlijke boeken vol magie voor kinderen van zes tot twaalf jaar.

Wisten jullie dat ik sinds 2009 een blog bijhoud, genaamd alledaagse dingen. Ik schrijf over al mijn belevenissen, de dingen die ik doe en ik zou het waarderen als jullie dit blog volgen.
Als je alles wilt lezen, ben je wel een tijdje bezig. Ik zal zo nu en dan eens iets uitlichten.

Sinterklaasliedje

Dit liedje is al heel oud. Mijn moeder zong het al als kind. Zij was in 1919 geboren. Dat is bijna honderd jaar geleden. Zij zong het lied altijd voor ons.  Ze kon de spanning heel goed opbouwen. Bij de regel 'toen werd ik wakker' stopte ze even terwijl wij vol spanning wachtten op de sokken. Het moment dat ze weer begon te zingen was de lol van het hele liedje. Geweldig vonden we dat. We konden er niet genoeg van krijgen. Ik zing het nu ook weer voor jongste kleinzoon. Hij zegt bleh als de laatste zin gezongen is en begint dan te lachen en vraagt: 'Nog een keer.'
Ik ben benieuwd of meer mensen dit lied kennen.

Zeg luister toch eens even, ik heb gedroomd vannacht
dat Sinterklaas een huis vol met lekkers heeft gebracht.
Het was koek en boterletters en chocolade fijn,
het was borstplaat en jan hagel, het was sprits en marsepein.

En tussen de berg van lekkers, stond onze Sinterklaas.
Hij lachte en zei ondeugend, ga nu maar smullen baas.
Maar eet toch niet te gulzig, eet niet teveel daarvan.
Want weet wel dat je daar, heel ziek van worden kan.

Hij lachte en was verdwenen en ik sprong dol van pret,
met mijn blote voeten heel vliegensvlug uit bed.
Ik pakte een boterletter, ik hapte erin en vond hem erg taai.
Toen werd ik wakker met...
SOKKEN IN MIJN MOND.

Wat een verademing. De storm is gaan liggen, de bomen zijn nu bijna kaal. Ik houd niet van storm. Het maakt me onrustig. Al die geluiden die het huis prijsgeeft, als de storm er vat op krijgt, geven mij een onveilig gevoel. Toch weet ik dat het huis stormbestendig is. Dat komt door het vierkant waar omheen stolpboerderijen gebouwd worden. De tuin ligt bezaaid met de grote bladeren van de plataan. Helemaal windstil is het bijna nooit. Het geritsel van de bladeren die de wind over de stenen blaast, vind ik juist weer wel fijn. Ach, als mens zit ik een beetje raar in elkaar, maar ik vind mijzelf wel een leuk mens. Ik houd van het geluid van vogels, het gekraai van de haan en het getok van kippen. Het kwaken van de kikkers en het getimmer van de bonte specht. En dat hoor ik dagelijks hier op het platteland. De koeien zijn gisteren uit de wei gehaald. Nee geen eigen koeien, want ik ben geen boerin. Ik kom gewoon uit de stad. De koeien staan nu in een warme stal verderop in het dorp. Bij de overbuurman worden de eerste kerstbomen al gebracht en dat worden er de komende tijd steeds meer. Je denkt vast, wat zit ze dom te ratelen. Nou... Ik wil wat anders op dit blog. Ik ben een beetje boekenmoe. Mijn twee kinderboeken zijn de wereld in en ik vertrouw erop dat veel kinderen het boek weten te vinden. Als je nu nog niet weet over welke boeken ik het heb, scrol dan door mijn blog. Er staat genoeg geschreven.
Goed, ik had het over het weer en mijn omgeving. Ik moest wennen aan het platteland. Wij wonen buiten de dorpskern, dus hier gebeurt niet zoveel. Er zijn dagen dat ik het hier maar saai vind. En dan kan ik terug verlangen naar mijn vorige woonplek. Mijn netwerk bestaat vooral uit schrijvers. Het is lastig om in een dorp contacten te leggen. Ik ben er al achter dat mensen die in dit dorp geboren zijn, niet gemakkelijk wegtrekken. Ze zijn zelfs een actie begonnen voor huizen voor starters. Het is een hechte gemeenschap. Het is fijn dat dochter met haar gezin aan de achterkant van het huis woont. We overlopen elkaar niet, maar als ik behoefte heb aan een praatje, loop ik makkelijk bij haar binnen.
Ik ga nu weer naar haar toe. Even oppassen op zieke kleinzoon. Hij heeft het flink te pakken. Hij kan niet zeggen wat er nou precies aan de hand is. Dat heeft te maken met zijn beperking. Ik ga voorlezen en zingen. Dat vind hij het allerfijnste.

Er is weer een dag voorbij, een dag die heel anders liep dan ik dacht. Kleinzoon werd ziek en omdat zijn ouders druk aan het werk waren, paste ik op. Dat werd veel voorlezen en liedjes zingen en je zag hem opknappen. Lekker joch is het.
Mijn avond was rustig. Onderuitgezakt televisie kijken en borduren. Dat borduren is ook een passie. Eigen ontwerpen en niet van een bestaand patroon. Niks mis mee, een bestaand patroon van zo'n pakket maar niet mijn stijl. Ik heb met mijn manier van borduren al een aantal mensen aan het werk gekregen. Lekker voor de lange winteravonden, afgewisseld met lezen. Want ook dat doe ik graag. En schrijven natuurlijk.
Maar nu is het bedtijd. Welterusten voor iedereen en onthoud; angels are watching over you.

Borduurwerk

Heel vervelend, maar ik heb nu ook kleinzoon aangestoken met het virus dat ik te pakken had. Hij wordt nu opgehaald van school. Omdat dochter en schoonzoon het razend druk hebben met de fudge, ga ik zo meteen naar hun huis om op te passen. Ik neem een borduurwerk mee dat al zeker 15 jaar stil ligt. Het ontwerp is van een dierbare oom die in 2004 overleden is. Hij was kunstenaar en tekenleraar op een middelbare school. Ik heb verschillende schilderijen van zijn hand in de kamer hangen, allemaal moderne kunst en abstract. Zo ook het ontwerp voor dit borduurwerk. Dit is het laatste borduurwerk dat ik af moet maken en dan is alles wat is blijven liggen af. Maar daarna ga ik gewoon door met nieuwe ontwerpen, ideeen genoeg.

Ik heb twee verhalen opgestuurd voor de bundel Nachtbrakers die uitkomt bij godijnpublishing. Maar het is de vraag of de verhalen geschikt bevonden worden. Ik heb geprobeerd fantasy te schrijven. Zelf vind ik het mooie verhalen geworden, maar denkt een ander er ook zo over. De verhalen worden beoordeeld door een jury. Zij bepalen wat er op de longlist komt. 31 december wordt de inzending gesloten en in het voorjaar wordt bekend gemaakt welke verhalen definitief in de bundel zijn opgenomen tijdens de lancering. Op de website van godijnpublishing.nl lees je er alles over.
Ondertussen bewerk ik ook het manuscript voor mijn derde kinderboek Juf Zebrahoed. Iedere zes weken komen er boekschrijvers bij elkaar om feedback te geven en feedback te ontvangen op de ingezonden fragmenten. Dat is waardevol, want je leert er enorm veel van en je werkt samen naar een eindresultaat. Aan het eind volgt nog een eindredactie. Zo ontstaat er een mooi manuscript, geschikt om als een boek gedrukt te worden met daarna een feestelijke lancering. Ook de schrijfavonden worden georganiseerd door godijnpublishing.
Ik heb al ervaring met mijn andere twee boeken getiteld Reizende poefjes en De lamp, de sneeuwbol en het kompas. Op dit blog heb ik er vaak over geschreven.

Mijn sociale media

De sociale media zijn niet meer weg te denken. Ik ben actief op facebook, heb daar ook een pagina Reizende poefjes en andere verhalen. De pagina kun je liken om op de hoogte te blijven van mijn boekennieuws. Ik ben op instagram te vinden, twitter en natuurlijk dit blog.
Onlangs is mijn tweede kinderboek De lamp, de sneeuwbol en het kompas gelanceerd en met groot succes ontvangen. Het boek kreeg zelfs 5 sterren. Het is dan ook een avontuurlijk, spannend en magisch boek over drie kinderen die op vakantie zijn in Cornwall, Engeland omdat de vader van Noek, een van de personages, Engelsman is. Noek heeft het Syndroom van Down, maar hij is gewoon een ondeugend, ondernemend en slim kind. Daardoor loopt hij regelmatig weg om zijn omgeving te ontdekken. Pol en Polleke, zijn neefje en nichtje, doen alle moeite om hem uit lastige situaties te redden, daarbij geholpen door een kleine geest in een lamp, een sneeuwbol die winterse taferelen laat zien en een kompas die alle windstreken onderdeel maakt van het verhaal. De illustraties in zwart wit spreken tot de verbeelding. Veel kinderen hebben het boek ontvangen, maar ik zou willen dat nog meer kinderen het boek gaan lezen. En hoe breng je het boek dan onder de aandacht als bijvoorbeeld de krant berichten hierover terzijde legt? Dan gebruik je sociale media daarvoor.  En ik merk dat veel mensen de weg naar mijn sociale media weten te vinden. Ik zou het leuk vinden als er reacties gegeven worden onder dit bericht. Heb je het boek gelezen en wat vond je ervan? Met de feestdagen in het vooruitzicht is De lamp, de sneeuwbol en het kompas een mooi cadeau verkrijgbaar bij de bekende online boekwinkels, de reguliere boekwinkel en bij www.godijnpublishing.nl. Als je het boek bij godijnpublishing bestelt, is er de mogelijkheid om het door mij gesigneerd te ontvangen. Dit dan wel bij de bestelling vermelden.
Ze zeggen dat het een koude winter wordt dit jaar, dus ik zeg lekker lezen bij de warme kachel.
Oh ja, Reizende poefjes is het eerste deel en net zo spannend en magisch als het tweede deel. Leuk voor twee kinderen uit een gezin.

Kinderboek.

Deze foto is van 5 jaar geleden. Kleinzoon is nu 10 jaar en kijkt nog steeds graag in boekjes met aansprekende illustraties. Lezen kan hij nog niet op een paar woorden na die hij herkent. Daarom wordt hij veelvuldig voorgelezen in twee talen; Engels en Nederlands. Deze kleinzoon was mijn inspiratiebron voor mijn tweede kinderboek. Het personage Noek is daar het resultaat van. Hij heeft het syndroom van Down en zorgt voor lastige situaties. Pol en Polleke helpen hem om alles te overwinnen. Hieruit blijkt dat Noek, ondanks zijn beperking een kind is als alle andere kinderen, ondeugend, ondernemend en slim. Nieuwsgierig? Het hele avontuur is te lezen in De lamp, de sneeuwbol en het kompas. Sinterklaas en de Kerstman komen er ook in voor, maar het boek is zeker geen sint of kerstboek. Maar wel een boek vol spanning, magie en avontuur. Leuk voor kinderen van 6 tot 12 jaar om zelf te lezen of voorgelezen te worden. Het boek is overal verkrijgbaar. Er is ook een eerste deel; Reizende poefjes waarin Pol en Polleke zonder Noek een groot avontuur beleven.

5 jaar geleden

Bekijk je herinneringenchevron-right

Onverwacht kwam kleinzoon een uurtje spelen. gezellig. Hij leest erg graag boekjes. En zingt de bijbehorende liedjes op zijn eigen manier. Onverstaanbaar maar de melodie is duidelijk. Hij kent ze allemaal. Ik zing dan ook veel samen met de kleine man.

Meer reacties weergeve