Sinterklaasfeest

Het Sinterklaasfeest is een van de leukste, spannendste feesten van het jaar. Vooral als er jonge kinderen zijn. Kriebels in je buik, wat zal de sint brengen, krijg ik wel wat ik gevraagd heb.
Ik heb mooie herinneringen aan de sint feesten. Mijn vader bedacht altijd iets bijzonders waardoor de spanning nog meer werd opgevoerd, bijv. een hele grote zak met cadeaus die voor het raam bungelde vanuit het slaapkamerraam. Met veel lawaai werd dat aangekondigd. Of een zwarte pietenpop in zijn bed, bedolven onder cadeaus, want zwarte Piet was zogenaamd moe van al het gesjouw. Wij hadden niet eens door dat het een pop was. Er was alleen maar oog voor die enorme berg pakjes.
Zulk soort avonturen heb ik overgenomen. Ik maak er altijd een hele act van. Het jongste kleinkind staat er nog helemaal open voor en dat maakt het feest extra leuk, hoewel de oudste twee die al pubers zijn, toch ook een behoorlijke spanning hebben opgebouwd. Pakjesavond is de avond waarop wensen in vervulling gaan.
Deze zondag staat in het teken van de voorbereidingen. Morgen vieren we het feest. Ik heb pepernoten  gebakken en die zijn zo goed gelukt dat ik moet oppassen dat ze niet op zijn voor morgen. Het recept is heel eenvoudig:
250gr. speltmeel, half zakje bakpoeder,125gr. palmsuiker, 10gr. speculaaskruiden, 150gr. boter, 4 eetl. amandelmelk. Boter in de ingrediënten met twee messen in stukjes snijden. Dit alles tot een stevig deeg kneden. Uitrollen in lange rollen op een met bloem bestoven plank. Stukjes van de rol afsnijden of plukken, beetje modelleren en op een met bakpapier bekleed bakblik leggen. In een voorverwarmde oven op 160'C 20 min. bakken. Buiten de oven af laten koelen.
Mijn dochter maakt morgen een groot slowcook gerecht en ik zorg voor een nagerecht en dat is mon

 chou taart met bosvruchten, mijn altijd succes taart.

Zo ben ik de hele dag bezig, ook met rijmen maken. Surprises hoeft niet, als er maar aandacht wordt besteed aan het cadeau. Gisteravond werd ik opgeschrikt door enorm gebonk op de ruit, maar kon niet traceren waar. Ik rende rond als een kip zonder kop, terwijl mijn hart in mijn keel bonkte. Er was niemand bij de serre, niemand bij het keukenraam. Door het raam van de voordeur zag ik twee pieten naar achter rennen. Even had ik kwade gedachten, omdat je wel eens hoort van berovingen door pieten die heel joviaal doen alsof ze met goede bedoelingen komen. Wij hadden geen pieten uitgenodigd. Uiteindelijk bleek het oké te zijn. maar geschrokken was ik wel. Het Sinterklaasfeest moet een feest blijven vol warmte en aandacht, waarbij het is toegestaan om via een rijm een sneer uit te delen op een leuke manier.
Ik heb er zin in. Nog één nachtje slapen.
Zie de maan schijnt door de bomen...