De lessen dansexpressie die ik volg, zijn bijzonder. Het is een kwestie van luisteren naar muziek, maatgevoel hebben en vooral inbeelden, visualiseren.
Vanwege de kerstsfeer verplaatsen we ons in gedachten naar een kathedraal met een majestueus orgel, veel orgelpijpen dik en dun en heel veel versierselen. En dat is nou precies wat we gaan uitbeelden. Orgelpijpen zijn statisch, verticaal en blazen de tonen uit. De omlijsting is rijk versierd met krullerige ornamenten. Hoe beeld je dat uit in de dans. Lastig lijkt me. Het doet me denken aan aankomende acteurs die op de toneelacademie een gebakken ei moeten nadoen. Gelukkig laat de dansdocent een aantal mogelijkheden zien en dat is een eyeopener.
De muziek start. Mooie muziek met de duidelijke tonen van orgelpijpen. We zijn al ingedanst en warm en dat voel ik in mijn rug. Hoewel ik heel voorzichtig heb gedaan komt de pijn terug. Zeker als ik probeer een orgelpijp uit te beelden. Ik pak een stoel en zeg: 'Weet je wat, ik ben de organist. Ik bespeel de toetsen.'
'Geniaal,' antwoordt de dansdocent.' Maar het zijn niet alleen de toetsen. Er zijn ook knoppen die in en uit getrokken worden en niet te vergeten de pedalen.'
En daar zit ik dan. Ik bespeel en dirigeer daarmee de dansers die op een rij voor me staan en voel me net een poppenspeler die aan de touwtjes van de marionetten trekt. De dansdocent is lyrisch. Hij staat verbaasd te kijken hoe wij een orgel tot leven wekken. Ja en dat allemaal door senioren die geen gêne hebben. Dun of dik, stram of lenig, het maakt niet uit. Iedereen doet wat hij voelt en in gedachten ziet. En dat maakt dansexpressie uniek.
Het is de laatste les van het jaar en wordt afgesloten met een borrel en kerstliederen van Harry Belafonte. Volgend jaar dansen we als groep verder onder de bezielende leiding van de dansdocent.
www.henk-smits.nl
Geen opmerkingen:
Een reactie posten