Schrijfgroep

Langzaam zie ik de sneeuw door de kracht van de zon verdwijnen. Even begon het opnieuw te sneeuwen en dat leverde een prachtige regenboog op. Nog nooit gezien met sneeuw. Ik ben blij dat het weer gestopt is en de wegen schoon worden. Want ik ben een angsthaas op de weg als er sneeuw ligt of als het glad is.
Vanavond moet ik naar de schrijfgroep bij GodijnPublishing, maar ik hou een slag om mijn arm. Tegen de avond kijk ik eerst op buienradar voor ik een beslissing neem. Ik wil niet het risico lopen weg te glibberen op bevroren of besneeuwde weggedeelten.
Nou is het dorp een doorgaande weg voor het boerenverkeer. Er wordt flink gestrooid dus goed begaanbaar. Vanmorgen zag ik een vrachtwagen met aanhanger langsrijden vol met wollige schapen. Die gaan niet naar de kerststal maar waarschijnlijk naar de slacht. Het zal moeten, maar zielig vind ik het wel. Vroeger heeft mijn vader een keer een hele kudde schapen over de weg zien lopen op weg naar het slachthuis. Hun geblaat klonk erbarmelijk terwijl er tranen uit hun ogen stroomden, alsof ze hun einde aan voelden komen. Weg lekker leven in de wei. Dat beeld kon mijn vader niet aan en het verhaal is me altijd bijgebleven. Schapen zijn mijn favoriete dieren. Ze kijken je zo aandoenlijk aan alsof ze je begrijpen. Er is hier vlakbij een schapenhouderij en van alle schapen moeten er elk jaar 300 verdwijnen om plaats te maken voor de uitgegroeide lammetjes. Zo blijft het aantal jong en op peil. Dat doet me wat. Ineens zijn de dieren zo nutteloos geworden, terwijl ze echt wel gevoel hebben. Een schrale troost is dat er van hun vacht warme dekbedden gemaakt worden om ons in de winter warm te houden. Dan zijn ze toch niet helemaal nutteloos geweest. Trouwens...schapenkaas is erg lekker maar ook daaraan komt een einde. De nieuwe lichting zorgt voor nieuwe kaas. Niet teveel aan denken maar.
Door de sneeuw zijn nu alle dieren uit de wei verdwenen en dat is een kale aanblik. Van mij mag de sneeuw wegblijven. Dan kan ik vanavond veilig naar de schrijfgroep. We schrijven korte verhalen voor een bundel en geven feedback op elkaars schrijfsels. Heel leerzaam en het verhaal wordt er alleen maar sterker van. Kers op de taart is de lancering van de bundel tijdens een feestelijke presentatie. Het zal mijn vijfde bundel worden. Daarna volgt er nog een bundel en een eigen boek.
Titels: Zwaarden van mist, De spiegel, Stille getuigen, Rivierstenen, Influisteraar en tweeluik Storm-Stilte en niet te vergeten mijn kinderboek Reizende poefjes. Ook volgt nog de bundel Blauwe violen en het vervolg op Reizende poefjes getiteld: de lamp, de sneeuwbol en het kompas.
Dit alles is te bestellen bij www.godijnpublishing.nl, bij de boekhandel en natuurlijk via internet. Alleen Storm-stilte, Blauwe violen en het vervolg op Reizende poefjes nog niet. Die boeken worden gelanceerd in 2018. Houd de website van GodijnPublishing in de gaten voor nieuws daarover.