Leef alsof het je laatste dag is...

Omdat ik toch wel een zittend leven leid en niet hou van fitness in allerlei vormen, besloot ik op een bericht in de krant te reageren; dansexpressie voor niet meer piepjonge mensen. Onder die categorie val ik. Van alles wat met bewegen te maken heeft, vind ik dansen het leukst. Van jongs af aan houdt dansen mij bezig.
Ik begon met klassiek ballet en op dezelfde balletschool waar ik les had, danste ook Han Ebbelaar, later een beroemde danser, samen met Alexandra Radius. Zo wilde ik ook dansen. Ik heb verschillende voorstellingen gedanst waarvan Alice in Wonderland mij het meest bijgebleven is. Ik danste een rode kaart in het leger van de koningin en Han Ebbelaar was het witte konijn.
Helaas stopte de dansschool en ging ik stijldansen. Heerlijk, maar wat voelde ik me vaak een muurbloem. Ik was onzeker over mijn uiterlijk en dat straalde ik uit. De jongens zagen mij niet staan. Toch haalde ik de benodigde sterren dankzij de oplettende dansleraar die vond dat ik evenveel recht had om te dansen als de andere leerlingen.
Toen ik mijn man leerde kennen, gingen we samen op dansles. Hij danste graag en was een goede danser. We stopten toen de kinderen geboren werden. Er was geen tijd meer om samen te dansen.  Ik ging naar jazzballet, want dat kon je in je eentje doen. Ik danste in een leuke groep met een geweldige danslerares. Zij had gedanst bij het Scapinoballet. Totdat we gingen verhuizen naar een andere woonplaats.
De kinderen groeiden op en kwamen op een leeftijd om naar dansles te gaan. Ze wilden graag omdat er veel jongelui van school ook gingen. Mijn man en ik besloten om opnieuw te gaan dansen. We haalden goudster, Met de dood van mijn man  hield het dansen op. Ik zocht naar iets anders en kwam terecht bij dansklooster. Het was geweldig. Het  voelde alsof ik in een warm bad stapte. Een aantal kilo's zwaarder, maakte het dansen lastiger. Hoe mijn bewegingen eruit zagen, kon me niets schelen. Helaas kon ik alleen maar tijdens zo nu en dan een weekend of midweek dansen. Dus geen continuïteit
En nu dan dat bericht in de krant. Ik erop af naar een proefles. Leuke mensen en allemaal met hetzelfde doel. ik schreef me meteen in voor de hele cursus. Ik voelde me soms een nijlpaard. maar dansen zou ik. En als je dan complimenten krijgt van de dansleraar, dat ik zo lekker beweeg en een goed maatgevoel heb, dan kon mijn dag niet meer stuk.Ik liet zien hoe je ook zittend op een stoel heel goed kunt bewegen. De stoel werd vaste prik op de dansvloer voor iedereen.
Op een of andere manier kwam ter sprake dat ik een kinderboek geschreven had, Reizende poefjes. En op facebook werd ontdekt dat ik een creatieve duizendpoot ben.Verbazing alom. Ik vertelde erover en werd blij van de reacties.
Weet je, ik werd bedreigd door de geraniums en vond het tijd weer volop in het leven te staan. Ik denk aan het lied van Andre Hazes jr.; Leef alsof het je laatste dag is,