Horloge

Met pieptonen word ik attent gemaakt op het geluid van een horloge. Eeen aantal piepjes volgt snel op elkaar alsof er een wekker afgaat. Altijd op dezelfde tijd, elke dag weer. Alsof hij zeggen wil "he, ik ben er nog steeds hoor."
Het is een oerlelijk horloge met digitale cijfers. Hij behoorde toe aan mijn man. Hij droeg hem altijd, ook onder de douche en tijdens het windsurfen. Tijd was voor hem belangrijk. Hij haalde zoveel mogelijk uit het leven. Achteraf begrijp ik waarom. Hij leefde een te kort leven, alsof hij dat onbewust van tevoren wist. Hij stierf veel te jong.
Nu 10 jaar later doet zijn horloge het nog steeds. Al 10 jaar lang dezelfde batterij. Uitzonderlijk. Het is alsof het uurwerk de herinnering aan hem deelt. "Hij is nog steeds aanwezig en waakt over je."
En dat voel ik. Ik word geholpen om me staande te houden in dit leven. Op de juiste momenten komen de juiste oplossingen. Mijn overtuiging: Als je dood bent, houdt het niet op. Vanuit een andere dimensie kun je veel meer betekenen voor mensen in de stoffelijke wereld.
Dat wil niet zeggen dat ik er aan toe ben om deze wereld te verlaten. Integendeel. Mijn gevoel zegt dat er voor mij nog veel moois op mijn pad komt. De levenslijn in mijn hand zegt dat ik heel oud word. We zullen het zien mettertijd.
Het horloge is weer in ruste en zal zich morgen op

dezelfde tijd opnieuw laten horen, dag in, dag uit.