Een grote ergernis van mij is als mensen terwijl ze op de bank zitten hun voeten op tafel leggen. Het is ongezellig en geen fraai gezicht als er hapjes en drankjes op tafel staan. Om dat te voorkomen, kocht ik vier kleine ronde poeven, die ook wel gebruikt worden om op te zitten tijdens meditaties.
Twee kleinkinderen logeerden bij mij toen hun ouders in de nazomer op vakantie waren.
Ze konden eindeloos samen spelen en soms eindigde dat in ruzie. Op een druilerige, kille zondag stak ik de open haard aan. Broer en zus schoven ieder twee poefjes naast elkaar en gingen erop liggen. Hun benen hingen over de rand. Twee poefjes samen was net groot genoeg voor hun bovenlichaam. Ik dekte ze toe met een fleecedeken; kleinzoon een met Spiderman erop gedrukt en kleindochter een met Tinkerbel. Ze staarden in de vlammen, maar begonnen al snel samen te kletsen. Kleinzoon vroeg zijn zus om hem aan zijn benen door de kamer te trekken als een paard en wagen. Kleindochter het paard, de poefjes de wagen. Hij moest de poefjes goed vasthouden aan de handvatten, want anders schoven ze uit elkaar en viel hij met zijn billen op de grond. Zo gezegd, zo gedaan. Een lol dat ze hadden. Kleinzoon riep: 'Opzij allemaal, hier komen de reizende poefjes!' Maar kleindochter vond het zwaar. 'Ik ga niet meer met je spelen', zei ze en ging op de bank zitten.
Toen begon het fantaseren tussen die twee. Het werd steeds gekker, viezer en enger. Kleindochter houdt van elfjes, heksen en reuzen en alles wat er in een sprookjeswereld leeft. Er ontstond een mengeling van gebeurtenissen. Ik heb altijd een schrift en een pen bij de hand en maakte snel aantekeningen van wat ik hoorde.
'Oma, wat doe je?'
'Ik schrijf alles op wat jullie aan elkaar vertellen. Zullen we een boek maken met jullie bedenksels?'
Ze sprongen op en kwamen bij me zitten. Ik voelde me net als moeder de Gans. Het werd een kostbaar uurtje, waarbij het grootste deel van het verhaal in kernzinnen tot stand kwam. Ik bouwde het om tot een verhaal en Reizende poefjes was geboren, dankzij de kleinkinderen met hun rijke fantasie. Een uitgever was snel gevonden. Het manuscript enthousiast ontvangen. De uitgever besloot dat er illustraties in moesten. De kinderen die het boek lezen, willen ook iets zien. Waar haal je zo snel een illustrator vandaan, want de tijd ging dringen. Ik heb een erg creatieve dochter en zij ging de uitdaging aan. Het resulteerde in prachtige afbeeldingen die de kinderen aanspreken. Alleen iets te weinig, want de tijd was op. Maar bij een vervolg kan ze op tijd beginnen Na nog wat schaaf en schuurwerk en het verbeteren van fouten werd Reizende poefjes onderdeel van Boek 10 bij godijnpublishing.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten