Vlieland retraite

Heel lang keek ik er naar uit. Een lekker lang weekend weg om te schrijven met nog 7 andere schrijvers. Een lang weekend waarbij niets moest en alles mocht. Op Vlieland bekend om zijn vuurtoren en van de serie dokter Deen. Lang geleden was ik op Vlieland en nu ging ik er opnieuw heen.
We gingen al vroeg op pad, het was nog donker. We moesten de boot van 9 uur halen. Vroeg aanwezig op Vlieland betekende ook snel aan de slag om te schrijven om de gestelde doelen te halen.
De weersverwachting was nog spannend. Zou het opnieuw zo hard gaan stormen? Dan is het op de boot geen pretje. Maar het viel alles mee.
Alle dagen van het weekend werd er flink door geschreven.Via What's app hielden we contact en dan kwamen er ook jaloersmakende berichten door van het aantal geschreven woorden. Jaloersmakend met een knipoog, hoor. Ik kwam goed in de flow. Ik schreef aan mijn derde kinderboek Juf Zebrahoed. Ik moest geconcentreerd doorwerken met als doel dat ik een heel succesvol boek aflever voor publicatie in januari 2020. Inch allah, zal ik maar zeggen, als God het wil of beter gezegd de uitgever.
Er was ook tijd voor ontspanning en heel veel lol. Twee van de groep waren melig en gingen ouderwets belletje trekken. Alle kamers hadden een eigen deurbel en omdat we in een rijtje naast elkaar verbleven, kon er in één beweging op alle bellen gedrukt worden. Achter de glazen deur van de gang stonden de daders te lachen om al die hoofden die ineens buiten de deur staken. Wie had er gebeld? Jaja.
Tijdens de avondmaaltijd werden er geheimen prijs gegeven die alleen voor de insiders bestemd waren. Verhalen uit de dampkring. Meer zeg ik niet. Veel te snel kwam er een einde aan de retraite. We hadden het hele weekend geen zon gezien. Op het strand werd je gezandstraald door de harde wind die het zand alle kanten opblies. En je werd kletsnat door de regen. Op de dag van vertrek scheen de zon en er was nauwelijks wind. Zo jammer dat we een vroege boot hadden. Geen tijd voor een strandwandeling.
Iedereen was blij en had veel voldoening over het resultaat. Volgend jaar gaan we weer. We leerden elkaar beter kennen. Het was een fijne groep mensen bij elkaar, inspirerend, gedreven en vooral leuk. Ik was dan wel de oudste, maar absoluut niet oud volgens de medeschrijvers. Geen moeder overste. En dat wilde ik ook helemaal niet zijn. Ik wil bij de "jeugd" horen. En daar waren ze het volledig mee eens.