Iets om naar uit te kijken

25 januari 2020, presentatie van mijn derde kinderboek Juf Zebrahoed in theater het klooster in Woerden. Ik ben een van de tien schrijvers die een boek lanceert. Boek 10 2020. De proeflezers zijn enthousiast. Het verhaal is magisch, avontuurlijk en spannend en gaat over vriendschap en elkaar helpen om oplossingen te vinden in noodsituaties. Magie en fantasie moeten altijd blijven bestaan. Ga na 25 januari heerlijk genieten van dit boek door het voor te lezen aan kinderen. Ik hoor van volwassenen dat mijn schrijfstijl heel prettig is om voor te lezen. Kinderen vanaf groep 3 kunnen dit al zelf lezen

December

De decembermaand vind ik een emotionele maand door alle dingen die voorbij zijn. Daarbij denk ik aan Sinterklaas en hoe we dat altijd vierden, de kerstdagen die anders zijn dan anders, oud en nieuw door de afwezige dierbaren die je nooit meer een gelukkig nieuwjaar kan wensen. En ook nog de sterfdag van mijn moeder. Tjonge, wat was dat heftig. Nu ik dit schrijf, voel ik de emoties extra sterk. Ze is overleden net voor de eeuwwisseling. Ik denk nog vaak aan haar, hoe ze was, wat ze deed. Toch zijn er nog heel veel vragen waar ik nooit een antwoord op krijg. En het verlies van mijn man wat nog heftiger was.
Zoals alles was, zal het nooit meer zijn. Toch kijk ik vooruit naar alles wat er nog wel is. En dat is veel.
Ik heb het drukker dan ooit en juist in deze decembermaand is dat fijn. Het geeft veel afleiding en er is nauwelijks tijd om te somberen. Er is een plekje in mijn hart of ziel waar het gemis van dierbaren altijd voelbaar is en juist in deze maand is het gevoel extra sterk.
Nog even, dan gaan de dagen weer lengen. Dan leef ik naar het voorjaar toe. Een heel nieuw jaar ligt voor ons. Ik ga er het beste van maken. Er staan mooie dingen te gebeuren en daar ga ik extra van genieten. Maar eerst komt Kerstmis.

Ik ben oma van mijn jongste kleinkind met het syndroom van Down.

Mijn wereld stortte ineen toen mijn man overleed. Ik zag geen enkel lichtpuntje meer. Het gemis was groot. Mijn leven stond stil, terwijl er bij de mensen om me heen niets veranderde. Hun leven ging gewoon door. Ik moest mezelf weer terug vinden nadat ik mezelf een jaar lang had weggecijferd om mijn man te verzorgen. Mijn dochter woonde in Engeland met haar Engelse vriend. Zij besloten in het jaar van ziek zijn terug te komen naar Nederland. Het was een heftige tijd die ik samen met mijn gezin beleefde.

Nieuw Leven

Na de dood van mijn man kwam mijn dochter vertellen dat ze zwanger was van hun eerste kindje, totaal onverwacht. Dat was iets om naar uit te kijken. Dochter en schoonzoon woonden bij mij in de straat en ik kon haar helpen met al haar onzekerheden over de zwangerschap. In maart 2008 werd er een lief klein jongetje geboren en iedereen was blij. Er gebeurde weer iets moois. Nieuw leven na een moeilijke tijd. Maar de vreugde sloeg al snel om toen bleek dat het schattige lieve jongetje het syndroom van Down had. Iedereen was in mineur. Er vloeiden flink wat tranen, totdat mijn dochter zei: ‘En nu houden jullie op met huilen. Het is onze zoon, wij zijn blij met hem en wij zorgen ervoor dat hij opgroeit als een gelukkig mens.’

Life saver

Kleinkind ontwikkelde zich traag met veel zorgen. Praten deed hij niet en hij begon pas te lopen toen hij zeven jaar oud was. Ik mocht regelmatig oppassen. Hij bracht de vreugde en de energie terug in mijn leven. Ik noemde hem mijn ‘life saver’.

We kregen een ijzersterke band. Hij begon in de loop der tijd steeds meer te praten en het werd zelfs mogelijk kleine gesprekjes met hem te hebben.

Techniek

Hij is nu elf jaar oud. Als hij me ziet zegt hij: ‘Kan miemeer stuk’ wat betekent mijn dag kan niet meer stuk. Hij is gek op de twee puberkinderen van mijn zoon en hij vindt het een feest als ze op bezoek komen. Kleinkind is ondernemend, is gek op alles wat technisch is. Hij heeft een fascinatie voor knopjes en als hij de kans krijgt, probeert hij alles uit. Hij presteerde het een keer om de geluidsinstallatie van een muziekoptreden uit te schakelen. Toen ze ontdekten wie dat gedaan had, moesten ze lachen. Je kunt gewoon niet boos op hem worden. Hij weet je altijd in te pakken door zijn manier van kijken.

Lol

Inmiddels woon ik met het gezin van mijn dochter in een grote woonboerderij in een dorp. Het was een omschakeling van de stad naar het platteland. Ik zie kleinkind bijna dagelijks en we hebben de grootste lol. Ik zing veel liedjes met hem, we lezen samen boekjes. Van mij en van mijn dochter leert hij Nederlands praten en mijn schoonzoon leert hem Engels. Kleinkind is dus tweetalig en dat wordt steeds beter. Ook pas ik vaak op zodat dochter en schoonzoon de rust kunnen nemen die ze zo hard nodig hebben, omdat ze naast de opvoeding van hun zoon ook nog een eigen bedrijf hebben.

De belevenissen van jongste kleinkind en mijn twee andere kleinkinderen inspireerden mij een tijdje geleden tot het schrijven van een eerste kinderboek: Reizende poefjes. Mijn tweede kinderboek speelt zich af in Cornwall, de zuidelijke punt van Engeland. Door de kleinkinderen kwamen er bij mij ideeën naar boven borrelen. Vorig jaar juli 2018  maakte ik met schoonzoon een wandeling over de kliffen. We kwamen uit bij een hut van de kustwacht. Er stond iemand in de deuropening met een karakteristiek hoofd, lange grijswitte haren, bijeengebonden in een staart en een grijswitte baard. We mochten door een periscoop de zee en de kust afspeuren.

Bij het weggaan zei ik tegen de kustwacht; ‘U lijkt op de kerstman.’ 

Hij antwoordde: ‘Dat ben ik ook. In de decembermaand ben ik Father Christmas in dit gebied.’

Onderweg terug borrelde er een verhaal op in mijn hoofd. Jongste kleinkind moest een rol krijgen in het verhaal vanwege zijn fascinatie voor knopjes en techniek en zijn drang om weg te lopen en te verdwijnen.

Terug in het vakantiehuis begon ik te schrijven. Alle avonden tot diep in de nacht. Aan het eind van de vakantie was de ruwe versie af. Daarna begon het schaven, schuren en herschrijven van de hoofdstukken. Mijn dochter maakte de illustraties.

29 september 2018 was De lamp, de sneeuwbol en het kompaseen feit. Een spannend, magisch avontuur met Pol en Polleke Grasspriet en Noek, want zo heet kleinkind in het verhaal.

Vliegend tapijt

Voor de promotie van het boek maakte ik een quilt met elementen uit het verhaal. Het stelt een vliegend tapijt voor en ik gebruik het als ik kinderen ga voorlezen. Dan kunnen zij er op zitten.

Ik ben mijn kleinkinderen dankbaar voor hun fantasie en ik hoop dat kinderen met het syndroom van Down, maar ook hun broertjes en zusjes dit boek gaan omarmen.

Het boek is te verkrijgen in de reguliere en de online boekwinkels en via de uitgever www.godijnpublishing.nl.

Juf Zebrahoed

Binnenkort  op 25 januari 2020 verschijnt mijn derde kinderboek Juf Zebrahoed. Dat is geheel uit mijn fantasie ontsproten. Net als in de ander kinderboeken heeft de regenboog in dit boek een belangrijke rol. Het is nu al te reserveren. Na 25 januari krijgt u het thuis gestuurd.

Een kijkje in de keuken van een schrijver.

Schrijven doe ik al mijn hele leven. Dagboeken vol. Ik bewaar ze in een prachtige beschilderde kist door mijn opa beschilderd. Vroeger deed deze kist dienst als speelgoedkist. Mijn hele leven zit erin.

Ik ben pas serieus gaan schrijven toen ik me aanmeldde bij schrijven in Hoorn, opgezet door Elly Godijn. Het was de bedoeling om in een groep korte verhalen te schrijven, elkaars verhalen te lezen en feedback te geven. Soms pittige feedback , maar altijd positief en opbouwend bedoeld.  De verhalen hadden een thema en dat werd ook de titel van de bundel waarin de verhalen gepubliceerd werden. 

Korte verhalen schrijven vind ik leuk. Na de eerste bundel volgden er meer. Ik zit nu zo’n vijf jaar in de stal van Godijn Publishing en wilde graag een eigen boek schrijven. Ik begon in een groep met mensen die bezig waren met het schrijven van een boek . Na een poosje liep ik vast. Ik wist niet goed hoe het verhaal verder moest. Ondertussen schreef ik ook een verhaal voor kinderen. Mijn kleinkinderen inspireerden mij met hun verhalen. Elly Godijn vond mij meer een kinderboekenschrijver. Het boek voor volwassenen legde ik aan de kant en ik besloot een kinderboek te schrijven. Dankzij mijn kleinkinderen en mijn rijke fantasie resulteerde dat in twee kinderboeken; Reizende poefjes en De lamp, de sneeuwbol en het kompas. De boeken zijn spannend, avontuurlijk en magisch. Mijn derde kinderboek Juf Zebrahoed wordt 25 januari 2020 gelanceerd.

Schrijven is mijn passie. Als ik schrijf heb ik speciale achtergrondmuziek aanstaan. Er branden kaarsjes en ik brand wierook van Aartsengel Gabriel. Deze Aartsengel stimuleert je brein, je onderbewustzijn en geeft helderheid, zodat er mooie woorden op papier komen. Het klinkt misschien zweverig. Maar ik geloof in de hulp van engelen, want het verbaast me iedere keer weer wat ik op papier schrijf, alsof het niet van mijzelf is.

Als alles op papier staat, gaat het de laptop in, terwijl ik de fouten eruit haal en zinnen herschrijf. Het is iedere keer weer fijn als het hele manuscript na alle feedback en eindredactie opgemaakt wordt om gedrukt te worden. En dan begint het wachten op de lancering, wat een groot feest is.

Je kunt mij vinden op facebook. Ik heb een facebookpagina Reizende poefjes en andere verhalen waar je mijn schrijfproces kan volgen.

Toch hoop ik ooit mijn boek voor volwassenen te voltooien, want ik ben nog lang niet uitgeschreven. En mijn plan is om minstens 100 jaar te worden. Dus ik heb nog alle tijd.

Ik deed boodschappen en liep over een kleine markt. Wat was het koud. Venijnige wind. Er stond een kraam met mutsen en daar zag ik een muts liggen in regenboogkleuren. Ik vertelde wat ik er mee ging doen. De marktvrouw reageerde enthousiast. Kan zij een mooi verhaal vertellen over een schrijver die een regenboogmuts koopt en ze koopt een boek voor haar kleindochter. Want...ik ben nog steeds in de ban van de regenboog vanwege mijn drie kinderboeken die daarmee te maken hebben; Reizende poefjes, De lamp, de sneeuwbol en het kompas en vanaf 25 januari Juf Zebrahoed. Overal verkrijgbaar en zelfs in de bibliotheek te leen. Leuk kinderboeken om voor te lezen of kinderen vanaf 6 jaar zelf te laten lezen. Er zijn al veel enthousiaste lezers en daar schrijf ik voor.

Vervolg Juf Zebrahoed

Drukke spannende tijden. Voor je het weet is er de lancering van mijn derde kinderboek Juf Zebrahoed op 25 januari in het theater Het Klooster in Woerden tijdens een Boek 10 schrijfevent.
Het zijn echt de laatste loodjes om het boek te vervolmaken. De vingerpopdraakjes zijn bijna klaar en er komt nog een regenvogel bij. Die vogel Roggbiv genaamd, naar de volgorde van de kleuren in de regenboog, heeft evenals de draak een belangrijke rol in het verhaal. Wie het boek koopt, krijgt een draakje of een regenboogvogel. Het boek is nu al te reserveren bij www.godijnpublishing.nl klik op webshop en dan op jeugd. De rest wijst vanzelf. Dan wordt het boek na 25 januari toegestuurd, desgewenst gesigneerd. Draakjes! Zie eerder bericht in dit blog.

Kinderboek 3

Mijn derde kinderboek Juf Zebrahoed kun je vanaf nu reserveren op de website van de uitgever. ww.godijnpublishing.nl Klik op webshop en dan op jeugd. De rest wijst vanzelf. Na 25 januari wordt het boek geleverd en je krijgt er zo’n leuk vingerpopdraakje bij cadeau. Hoe leuk is dat. Ik maak ook nog een regenboogvogel Roggbiv genaamd. Deze vogel heeft naast de draak een belangrijke rol in het verhaal

YES!!! Juf Zebrahoed komt eraan.

December is nog maar net begonnen. Volgens de weermannen is het winter. Je merkt het aan de temperatuur buiten.
December is een maand van drukte, voorbereidingen op wat komen gaat: Sinterklaas, Kerstmis, Oud en Nieuw. Bij de buurman aan de overkant van mijn huis is het een drukte van belang door de verkoop van kerstbomen en overheerlijke fudge. Na het Sinterklaasfeest zal daar in de voortuin een grote kerstboom verschijnen met talrijke lichtjes. Een baken in het donker als ik laat thuiskom. Ik zie hem dan van ver en dan denk ik: Ha, bijna thuis in mijn lekkere warme huis.
De bedrijvigheid voor mij bestaat uit de afronding van het manuscript voor mijn derde kinderboek Juf Zebrahoed; de laatste controle en correcties, de illustraties moeten perfect zijn, 31 illustraties voor evenzoveel hoofdstukken. De achterflaptekst moet kort en bondig en vooral uitnodigend op de achterflap komen. Er is veel heen en weer gemail tussen de uitgever en mij. Want 25 januari is de boeklancering tijdens een feestelijk Event in het kloostertheater in Woerden. Daar worden de tien schrijvers, waaronder ik dus, in het zonnetje gezet tijdens de lancering van hun boek. Meer over dit Event op www.godijnpublishing.nl
Ik verheug me op alles. Sinterklaasavond doen we niet, de rest van de feestdagen vieren we wel. Ook wil ik er nog even tussenuit om me op te laden voor de boeklancering zodat ik vol energie mijn boek kan presenteren.
YES!!! Juf Zebrahoed komt eraan. Leer haar kennen door het boek te lezen. Zij was eerst een zebra, maar werd op magische wijze een mens. Zij woont op de regenboog en heeft toverkracht.
Het is een bijzonder, avontuurlijk en magisch verhaal. Houd dus 25 januari in de gaten. Vanaf die dag is het overal verkrijgbaar. Op voorhand is het boek ook al te bestellen bij de uitgever www.godijnpublishing.nl  Dan wordt het geleverd na 25 januari.

Juf Zebrahoed

Deze maandagochtend is het tijd voor alweer de zesde cover van BOEK10|2020. www.godijnpublishing.nl

🌈 Juf Zebrahoed van Lieve van den Berg, alweer haar derde kinderboek! Is hij niet mooi?

💬 Wat zegt Lieve zelf over de cover?
Juf Zebrahoed wil niet op de regenboog wonen. Ze wil een zebra zijn op de savanne, maar ze heeft geen keus. Ze reist heen en weer tussen regenboog en aarde. Haar Zebrahoedhuis is nu haar thuis. De bliksemschicht is haar toverstaf. Ze tovert en betovert.

Covercredit: Lieve van den Berg

Laatste fase

Voor je het weet is het 25 januari 2020, de dag dat ik mijn derde kinderboek Juf Zebrahoed lanceer. Voor die tijd moet er nog veel gedaan worden om een prachtig boek tevoorschijn te toveren. Vandaag stond in het teken van de illustraties. Ik heb bij elk hoofdstuk een illustratie gemaakt. Op de foto’s zie je er een paar. De rest blijft nog geheim. Alles is nu verzonden naar de uitgever. Nu nog een keer aandacht besteden aan het manuscript. Spannende tijden.

Zie je de stapel collegebloks op de foto. Daarin zit mijn ruwe verhaal voor een boek voor volwassenen. Ik heb bijna twee weken aan een stuk door geschreven. Ik heb het net afgerond. Ik voel me leeg. Ik hoef niets meer te onthouden want het staat op schrift. Alles gaat nu in de laptop en al doende verbeter ik de teksten, schrap teksten of vul het aan. Ik heb geen idee hoeveel woorden ik heb geschreven. Ik weet wel dat het een mooie, maar ook emotionele reis was. Ik denk dat het een dikke pil wordt, als het een boek wordt.Ik wil wel, maar ziet de uitgever er iets in. Altijd weer spannend. Nu eindig ik, want er staat al veel te veel ik hier geschreven. En ik ben helemaal niet zo’n egotripper. Oh ja, ik heb als titel gekozen: Kroonjaar.

Boek schrijven

De hele week ben ik met schrijven bezig, tussen de bedrijven door. Een roman in plaats van een kinderboek. Ik voelde gewoon dat ik een boek voor volwassenen moest schrijven. Nou, dat lukt heel goed, maar het maakt ook heel veel emoties los. Kennelijk had ik het nodig om van alles los te laten. Wat op papier staat hoef je niet meer te onthouden. Zeker rond Allerzielen voelde ik me een emotionele dweil. Er zijn zoveel dierbaren heengegaan de laatste tijd. Dat is het nadeel van ouder worden. Je verliest mensen om je heen. Ik zal daarin niet de enige zijn.
Nu pak ik mijzelf weer bij elkaar. Het leven gaat door. Verdrietige gedachten moet ik laten gaan en weer kijken wat er allemaal voor moois in mijn leven is. Ik ga er ten volle van genieten. Neem nou mijn pianolessen. Vingeroefeningen doen, stomme notenbalken, geen leuk liedje. Toen ik zelf een liedje probeerde, wat lukte met heel veel moeite, dacht ik: dit is leuk. Die ontdekking motiveerde mij om door te gaan. Een pianist zei tegen mij: 'Ik heb ook al die vingeroefeningen gedaan. Het hoort erbij. De rest komt daarna'. Daar houd ik me maar aan vast.
Ik ga een gezellige tijd tegemoet met de decemberfeesten. Daar verheug ik me op. En dan in het nieuwe jaar, op 25 januari, is de lancering van mijn derde kinderboek Juf Zebrahoed. Ik kijk er naar uit. In januari en februari heb ik een volle agenda. En dan wordt het al weer Maart met de lente in het vooruitzicht. Maar eerst nog de winter door.

Zoals jullie weten of misschien niet weten, heb ik twee kinderboeken geschreven; Reizende poefjes en de Lamp, de sneeuwbol en het kompas. In de boeken zijn Pol en Polleke Grasspriet de hoofdpersonages. Het inspireerde mij om een woordgedicht te maken. 

Ik zette de letters van Pol en Polleke Grasspriet onder elkaar. Naast elke letter zette ik een woord dat met de boeken te maken heeft. Vind ik zomaar leuk. 

Noek heeft ook een belangrijke rol in het tweede boek. Hij heeft het syndroom van Down en gaat graag op onderzoek uit. Daardoor komen Pol en Polleke in actie om hem terug te vinden.

De boeken zijn te koop in iedere boekhandel en online. Meer info op www.godijnpublishing.nl

                               tover P oeder

                                      t o verbal

                                voge l Gijs

                         chocolad emeer

                                 giga n tus

                                 kom P as

                              holleb ollegijs

                                         l amp

                                     lui l ekkerland

                              dienar e n

                                   koe k mannetje

                                   sne euwbol

                                   ma Gie

                                 kikke r

                                    alb atros

                               suiker spin

                                       ij sgrot

                                       s prookjeswonderland

                                     ha r nas

                                      pr i ns

                                    reg enboog

                                      ve ter

25 januari 2020 komt mijn derde kinderboek uit en staat geheel los van de eerste twee boeken. De titel is Juf Zebrahoed.

Maandag.

De maandag is een nieuw begin van de week maar ook een dag dat alle gezelligheid van het weekend verdwijnt en de sleur weer toeslaat voor velen. Een week van verplichtingen en deadlines.
Er zijn mensen die last hebben van de monday blues.
Nou ik ben er zo een. Vorige week had ik een flinke kou te pakken en die is nog steeds niet helemaal verdwenen. Gevolg is dat ik lusteloos ben, depressief en dat komt ook door het ongezellige weer. Ik zit mijzelf in de weg, maar moet toch moed verzamelen om een aantal dingen in orde te maken. Het lijkt wel of alles in slow motion gaat.
En tijdens zo'n dip voel ik alles wat verdwenen is aan leuke dingen extra sterk. Ik moet mijzelf extra toespreken om niet aan die dip toe te geven, maar ondertussen vind ik dat ik zo af en toe mag zwelgen in zelfmedelijden. Want ik weet dat het ook weer voorbij gaat.
Ik dwing mijzelf ertoe aan mijn manuscript Juf Zebrahoed te werken. De tijd vliegt. Het is al bijna november en in januari is de lancering. Ik wil een perfect manuscript afleveren.
Er is veel te doen. Vandaag doe ik wat ik kan en morgen zal het hopelijk weer beter gaan. Zijn er meer mensen die hier last van hebben? Is de overgang naar de winter  de oorzaak van het depressieve gevoel?

De treurige plataan.

Elk jaar worden de leiplatanen in de voortuin gesnoeid, waardoor er armetierige bomen overblijven. Stammen met horizontaal uitstekende takken. Het zijn net skeletten en in de schemer lijken het spoken. Het duurt in het voorjaar lang voordat de bomen in het blad staan. Grote bladeren hangen er aan. In de herfst duurt het lang voordat de bladeren verkleuren, maar zodra het zover is en het hard gaat waaien, dan krijg ik een hoop gevallen blad in de voortuin. Als alle blad eraf is, komt de hovenier om de bomen weer tot skeletten te transformeren. Ze zeggen dat bomen pijn voelen. Nou ik voel het ook als de bomen zo toegetakeld worden. Helaas moet het om de vorm te behouden. Anders worden de platanen veel te omvangrijk en heb ik nauwelijks  licht in de kamer. Maar als die klus  is geklaard dan is het toch weer een nare aanblik. Troost is dat het in de kamer veel lichter is en dat is straks in de winter heel fijn. Daarbij kan ik de vogels veel beter observeren als ze in de boom zitten en kijken of de voedertafel veilig is. De kleine vogels zijn bang voor de gulzige rovers zoals kauwen, eksters en vlaamse gaaien. Want deze zijn bij voedseltekort ook dol op kleine vogeltjes. Ik zag een keer een ekster wegvliegen met een slap pimpelmeesje in zijn snavel. Het is de natuur, maar ik word er week van. De rovers krijg ik niet weg. Het is hier het platteland, vogels zijn vrij om overal eten te zoeken. Maar de kauwen en eksterpopulatie breidt steeds meer uit, omdat ze geen natuurlijke vijanden hebben. De kleine vogels hebben het zwaar. Gelukkig zien we ze nog steeds in de tuin en dan heb ik het over mussen, koolmezen en pimpelmezen, de roodborst, soms vinken, kwikstaarten en putters.
Spreeuwen en merels zijn zeldzaam hier.
Ik vind het jammer dat de zomer voorbij is. De hele natuur zie je langzaam in winterslaap gaan. Het is al weer vroeg donker. Nog even en dan gaat de wintertijd in. Dat is het tijdstip waarop ik zelf ook wel in winterslaap zou willen.

Belabberd

Oh,Oh, wat voel ik me belabberd. Vannacht heb ik verschrikkelijk gehoest en mijn stem is bijna weg. Ik heb geen zin in grote klussen. Ik houd liever een beetje mijn gemak. Een soort van uitzieken. Dus las ik uitgebreid de krant en verzamelde alles wat ik mogelijk kan gebruiken bij het schrijven. Researchen dus. En alles schrijf of plak ik in dit kleine bundeltje. Je zou het bijna mijn schrijfbijbeltje noemen. Een bijbeltje met levenslessen en andere opvallende dingen. De krant is uit en ligt al bij oud papier. Nu ga ik verder met lezen in het eerste deel van zeven zusters. Lekker in mijn comfortabele stoel, naast de brandende haard met koffie binnen handbereik. Ik hoop dat ik snel weer mijn gezellige actieve ik ben.

Appeltaartmaand?

Iemand noemt de maand oktober appeltaartmaand. Snap ik, want de appeloogst is in volle gang.
Ik vind oktober een regenmaand gezien de vele hoosbuien.
Gisteren ging ik per auto naar een feestje in het zuiden des lands. Ik had drie mensen mee. Zij hadden geen vervoer. Met die wetenschap kon ik het niet over mijn hart verkrijgen alleen in de auto op reis te gaan. Want een reis was het. 170 km heen en 170 km ook weer terug.
Het feestje was gezellig, bijzonder en meteen een grote reünie. Er werd enorm bijgepraat en er werd goed voor de inwendige mens gezorgd. Daar zijn  Brabanders goed in.
Een schattig meisje met lange blonde haren kwam op me af. Ze vertelde mij dat ze erg dyslectisch is, maar dat mijn kinderboeken Reizende poefjes en De lamp, de sneeuwbol en het kompas verslonden werden door haar. Dankzij het fijne lettertype kon ze het heel goed lezen. De verhalen vindt ze geweldig. Ze begon te juichen toen ik vertelde dat 25 januari 2020 mijn derde boek gelanceerd wordt. Haar vader kwam op het geluid af. Zijn dochtertje was groot fan van de boeken en hijzelf vindt lezen heel belangrijk voor de kinderen. Leuk om zo'n grote fan te hebben. Wie weet hoeveel andere kinderen er fan zijn van mijn boeken?
Op de terugweg moesten we een eind omrijden vanwege een afgesloten snelweg. Kilometers hebben we in een enorme hoosbui gereden, over een donkere weg met heel weinig zicht op de weg. De ruitenwissers konden de regen niet aan en ik kon maar 40 km. per uur rijden op een snelweg waar je 130 mag. Het was fijn om niet alleen in de auto te zitten onder deze weersomstandigheden. Door vier

paar ogen die de weg afspeurden en een beetje hulp vanuit het universum verlieten we veilig de langdurige hoosbui. Pas na 3 1/2 uur had ik iedereen thuis afgezet en kon ik naar huis. Ik was moe, maar voldaan omdat ik tijdens het rijden de rust kon bewaren en niet in paniek raakte door dat enorme watergordijn.
Vandaag is het een rustdag. Ik heb heerlijk uitgeslapen. Helaas voel ik me niet fit door een opkomende keelpijn en verkoudheid.
Het wordt tijd voor comfortfood. Ik knipte zojuist een recept uit de krant voor appeltaart met rum, cacao, noten en natuurlijk appels. Alles had ik al in huis, dus bak ik een appeltaart.
Daardoor wordt het toch een beetje appeltaartmaand en niet alleen regenmaand.
Ik krijg berichtjes van mijn medepassagiers. Ze vinden mij een kanjer zoals ik door de hoosbui, beter gezegd wolkbreuk, ben gereden en ze veilig thuis heb afgezet.
Bloos, bloos, maar eigenlijk ben ik helemaal niet zo'n held op de weg in zulk weer. Hulp van de medepassagiers en een beetje van boven hebben mijn karretje erdoorheen gesleept.

Vannacht droomde ik over het televisieprogramma Chateau Meiland. Ik droom vaker maar weet meestal geen aanleiding waarom ik over bepaalde dingen droom. Nu wel. Ik volg het programma met zijn vaak hilarische gebeurtenissen op het Chateau. Door 4 miljoen mensen bekeken. Het is nogal wat en daardoor wonnen de bewoners de gouden Televizierring.
Wat ik nou precies droomde, weet ik niet meer. Zo gaat het vaak met dromen, ze zijn vluchtig. Wat ik wel weet is dat ik zo'n chateau geweldig vind. Het spreekt tot de verbeelding. Ooit hebben we er over gefilosofeerd om zoiets te ondernemen. Naar het buitenland, weg uit Nederland. Een nieuw bestaan opbouwen in een aangenaam klimaat. Maar waar? Frankrijk lag het meest voor de hand. Ik spreek redelijk Frans, maar mijn man had absoluut geen talenknobbel. Alhoewel... hij kon zich verstaanbaar maken met zijn handen en een mengelmoes van Nederlands, Duits en Engels.
We bleven filosoferen en dromen en besloten uiteindelijk de bovenverdieping van ons huis te verbouwen om een bed and breakfast te beginnen. Slaapkamer met badkamer. Helaas is de bed and breakfast nooit van de grond gekomen. Mijn man werd ziek en overleed. Ik durfde het niet aan om een bed and breakfast in mijn eentje te runnen. Wel had ik regelmatig logees; vrienden en familie. Zij vonden het geweldig bij mij.
Toen kwamen er plannen om te verhuizen en een groepsaccommodatie te beginnen. Een langdurige zoektocht begon. Bouwvallen hebben we gezien. Accommodaties maar niet met twee woningen. We zochten in het oosten van het land en in Brabant. Steeds werden de wensen bijgesteld. Na drie jaar zoeken hadden we iets gevonden. Een fijne plek maar zonder groepsaccommodatie. Want ik was er inmiddels achter dat dat heel veel werk is. Dus kijk ik nu naar ik vertrek programma's op de televisie en ben iedere keer blij dat ik die droom aan de kant heb gezet. Ik zie het bij chateau Meiland. Wat een werk allemaal. Er is al iemand met een burn out.
Laat mij met lekker hier zitten. Ik zit goed. In de buurt van de plek waar ik geboren en getogen ben. Lekker vertrouwd. Ik moet niks en doe alleen maar wat ik leuk vind. En ik vind veel dingen leuk. Dat geploeter heb ik genoeg gedaan in mijn leven. Toch kan ik soms wegdromen over hoe het zou zijn als we wel doorgezet hadden. Was ik dan gelukkiger geweest dan nu. Ik weet het niet.

Mijn droom van vannacht was mooi, dat besefte ik toen ik heel even wakker werd, maar toen ik opstond wist ik niet meer wat de droom inhield.
Ik zit nu in de realiteit, kijk naar buiten naar de wind die door de bomen raast, naar de wolken die weggeblazen worden, naar een schraal zonnetje en denk bij mezelf: het is goed zo.

Mijn derde kinderboek Juf Zebrahoed verschijnt op 25 januari 2020, tijdens een feestelijke lancering.Het boek gaat over een familie die op de regenboog woont waarvan de meeste bewoners zijn vernoemd naar een planeet. Zo heten de hoofdpersonen Mars Regenboog en zijn zusje Venus Regenboog. Want Regenboog is ook hun achternaam. Dan zijn er nog Oom Merc van Mercurius, tante Jupi van Jupiter, Vader Satur van Saturnus. Een paar bewoners zijn genoemd naar hun kenmerk. Zo is er oma Knot, opa Sik, Tante Nijn, omdat ze haren heeft als konijnenoren en mama Triool. Zij heeft drie kleuren in haar haar. Alle bewoners hebben haren met regenboogkleuren. Juf Zebrahoed draagt een hoed met zebrastrepen en is op miraculeuze wijze op de regenboog terecht gekomen. Het boek is avontuurlijk, vol magie en gaat over vriendschap, zorgen voor elkaar en samen problemen oplossen. Info:www.godijnpublishing.nl