Vannacht droomde ik over het televisieprogramma Chateau Meiland. Ik droom vaker maar weet meestal geen aanleiding waarom ik over bepaalde dingen droom. Nu wel. Ik volg het programma met zijn vaak hilarische gebeurtenissen op het Chateau. Door 4 miljoen mensen bekeken. Het is nogal wat en daardoor wonnen de bewoners de gouden Televizierring.
Wat ik nou precies droomde, weet ik niet meer. Zo gaat het vaak met dromen, ze zijn vluchtig. Wat ik wel weet is dat ik zo'n chateau geweldig vind. Het spreekt tot de verbeelding. Ooit hebben we er over gefilosofeerd om zoiets te ondernemen. Naar het buitenland, weg uit Nederland. Een nieuw bestaan opbouwen in een aangenaam klimaat. Maar waar? Frankrijk lag het meest voor de hand. Ik spreek redelijk Frans, maar mijn man had absoluut geen talenknobbel. Alhoewel... hij kon zich verstaanbaar maken met zijn handen en een mengelmoes van Nederlands, Duits en Engels.
We bleven filosoferen en dromen en besloten uiteindelijk de bovenverdieping van ons huis te verbouwen om een bed and breakfast te beginnen. Slaapkamer met badkamer. Helaas is de bed and breakfast nooit van de grond gekomen. Mijn man werd ziek en overleed. Ik durfde het niet aan om een bed and breakfast in mijn eentje te runnen. Wel had ik regelmatig logees; vrienden en familie. Zij vonden het geweldig bij mij.
Toen kwamen er plannen om te verhuizen en een groepsaccommodatie te beginnen. Een langdurige zoektocht begon. Bouwvallen hebben we gezien. Accommodaties maar niet met twee woningen. We zochten in het oosten van het land en in Brabant. Steeds werden de wensen bijgesteld. Na drie jaar zoeken hadden we iets gevonden. Een fijne plek maar zonder groepsaccommodatie. Want ik was er inmiddels achter dat dat heel veel werk is. Dus kijk ik nu naar ik vertrek programma's op de televisie en ben iedere keer blij dat ik die droom aan de kant heb gezet. Ik zie het bij chateau Meiland. Wat een werk allemaal. Er is al iemand met een burn out.
Laat mij met lekker hier zitten. Ik zit goed. In de buurt van de plek waar ik geboren en getogen ben. Lekker vertrouwd. Ik moet niks en doe alleen maar wat ik leuk vind. En ik vind veel dingen leuk. Dat geploeter heb ik genoeg gedaan in mijn leven. Toch kan ik soms wegdromen over hoe het zou zijn als we wel doorgezet hadden. Was ik dan gelukkiger geweest dan nu. Ik weet het niet.

Mijn droom van vannacht was mooi, dat besefte ik toen ik heel even wakker werd, maar toen ik opstond wist ik niet meer wat de droom inhield.
Ik zit nu in de realiteit, kijk naar buiten naar de wind die door de bomen raast, naar de wolken die weggeblazen worden, naar een schraal zonnetje en denk bij mezelf: het is goed zo.