Elk jaar worden de leiplatanen in de voortuin gesnoeid, waardoor er armetierige bomen overblijven. Stammen met horizontaal uitstekende takken. Het zijn net skeletten en in de schemer lijken het spoken. Het duurt in het voorjaar lang voordat de bomen in het blad staan. Grote bladeren hangen er aan. In de herfst duurt het lang voordat de bladeren verkleuren, maar zodra het zover is en het hard gaat waaien, dan krijg ik een hoop gevallen blad in de voortuin. Als alle blad eraf is, komt de hovenier om de bomen weer tot skeletten te transformeren. Ze zeggen dat bomen pijn voelen. Nou ik voel het ook als de bomen zo toegetakeld worden. Helaas moet het om de vorm te behouden. Anders worden de platanen veel te omvangrijk en heb ik nauwelijks licht in de kamer. Maar als die klus is geklaard dan is het toch weer een nare aanblik. Troost is dat het in de kamer veel lichter is en dat is straks in de winter heel fijn. Daarbij kan ik de vogels veel beter observeren als ze in de boom zitten en kijken of de voedertafel veilig is. De kleine vogels zijn bang voor de gulzige rovers zoals kauwen, eksters en vlaamse gaaien. Want deze zijn bij voedseltekort ook dol op kleine vogeltjes. Ik zag een keer een ekster wegvliegen met een slap pimpelmeesje in zijn snavel. Het is de natuur, maar ik word er week van. De rovers krijg ik niet weg. Het is hier het platteland, vogels zijn vrij om overal eten te zoeken. Maar de kauwen en eksterpopulatie breidt steeds meer uit, omdat ze geen natuurlijke vijanden hebben. De kleine vogels hebben het zwaar. Gelukkig zien we ze nog steeds in de tuin en dan heb ik het over mussen, koolmezen en pimpelmezen, de roodborst, soms vinken, kwikstaarten en putters.
Spreeuwen en merels zijn zeldzaam hier.
Ik vind het jammer dat de zomer voorbij is. De hele natuur zie je langzaam in winterslaap gaan. Het is al weer vroeg donker. Nog even en dan gaat de wintertijd in. Dat is het tijdstip waarop ik zelf ook wel in winterslaap zou willen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten