Appeltaartmaand?

Iemand noemt de maand oktober appeltaartmaand. Snap ik, want de appeloogst is in volle gang.
Ik vind oktober een regenmaand gezien de vele hoosbuien.
Gisteren ging ik per auto naar een feestje in het zuiden des lands. Ik had drie mensen mee. Zij hadden geen vervoer. Met die wetenschap kon ik het niet over mijn hart verkrijgen alleen in de auto op reis te gaan. Want een reis was het. 170 km heen en 170 km ook weer terug.
Het feestje was gezellig, bijzonder en meteen een grote reünie. Er werd enorm bijgepraat en er werd goed voor de inwendige mens gezorgd. Daar zijn  Brabanders goed in.
Een schattig meisje met lange blonde haren kwam op me af. Ze vertelde mij dat ze erg dyslectisch is, maar dat mijn kinderboeken Reizende poefjes en De lamp, de sneeuwbol en het kompas verslonden werden door haar. Dankzij het fijne lettertype kon ze het heel goed lezen. De verhalen vindt ze geweldig. Ze begon te juichen toen ik vertelde dat 25 januari 2020 mijn derde boek gelanceerd wordt. Haar vader kwam op het geluid af. Zijn dochtertje was groot fan van de boeken en hijzelf vindt lezen heel belangrijk voor de kinderen. Leuk om zo'n grote fan te hebben. Wie weet hoeveel andere kinderen er fan zijn van mijn boeken?
Op de terugweg moesten we een eind omrijden vanwege een afgesloten snelweg. Kilometers hebben we in een enorme hoosbui gereden, over een donkere weg met heel weinig zicht op de weg. De ruitenwissers konden de regen niet aan en ik kon maar 40 km. per uur rijden op een snelweg waar je 130 mag. Het was fijn om niet alleen in de auto te zitten onder deze weersomstandigheden. Door vier

paar ogen die de weg afspeurden en een beetje hulp vanuit het universum verlieten we veilig de langdurige hoosbui. Pas na 3 1/2 uur had ik iedereen thuis afgezet en kon ik naar huis. Ik was moe, maar voldaan omdat ik tijdens het rijden de rust kon bewaren en niet in paniek raakte door dat enorme watergordijn.
Vandaag is het een rustdag. Ik heb heerlijk uitgeslapen. Helaas voel ik me niet fit door een opkomende keelpijn en verkoudheid.
Het wordt tijd voor comfortfood. Ik knipte zojuist een recept uit de krant voor appeltaart met rum, cacao, noten en natuurlijk appels. Alles had ik al in huis, dus bak ik een appeltaart.
Daardoor wordt het toch een beetje appeltaartmaand en niet alleen regenmaand.
Ik krijg berichtjes van mijn medepassagiers. Ze vinden mij een kanjer zoals ik door de hoosbui, beter gezegd wolkbreuk, ben gereden en ze veilig thuis heb afgezet.
Bloos, bloos, maar eigenlijk ben ik helemaal niet zo'n held op de weg in zulk weer. Hulp van de medepassagiers en een beetje van boven hebben mijn karretje erdoorheen gesleept.