Hobbyrenners

In de krant lees ik een column over wielrenners. Hoe wielrenners in de dop enthousiast worden nu de tour de France in volle gang is En een volledige outfit kopen dat toch een paar slordige centen kost. En hoe asociaal ze kunnen zijn op de fietspaden tussen de recreanten die heerlijk ontspannen fietsen en genietend om zich heen kijken. Hobbyrenners noemt de columnist de recreatieve wielrenners. Nou ja, recreatief? Als je als gewone fietser in 'hun baan' fietst dan brullen ze als leeuwen, want een bel op de fiets is not done. En dan heb je maar opzij te gaan, want anders bestaat er grote kans dat je omver gefietst wordt. Stoppen doen ze niet. Vooral op smalle fietspaden zijn de hobbyrenners een ramp, evenals op de fietspaden in bos en hei. Stoere mannen vinden ze zichzelf. Ze denken dat de openbare wegen hun eigendom zijn. Er zijn ook uitzonderingen hoor.
Weten jullie dat het in de wintersportgebieden precies hetzelfde gaat? Op de langlaufloipes trainen de fanatiekelingen tussen de over het algemeen wat oudere recreanten. Ze vallen op door hun flitsende fluoriscerende pakken en bruine hoofden. Snel dat ze gaan. Als je niet op tijd uit de loipe stapt dan word je ondersteboven geskied. Ik heb het aan den lijve ondervonden Ik kwam ten val, maar het interesseerde die idioot niets. Hij keek even vuil naar mij en ging op dezelfde snelheid door. Voor mij was de lol eraf en de laatste keer dat ik op de skies stond.
Het valt mee dat er relatief weinig zware ongelukken veroorzaakt worden door hobbywielrenners. Ik weet dat de recreatieve fietsers een hekel hebben aan wielrenners. Ik zie regelmatig pelotons langs mijn huis racen, schreeuwend naar elkaar. Zij rijden op de rijweg, maar dat is niet overal toegestaan. We zullen ze moeten tolereren, want een oplossing voor het ongemak is niet voorhanden. Als gewone fietser moet je alert blijven maar vooral blijven genieten.
Hebben jullie nare ervaringen?