Kattenverhaal.

Deze periode pas ik op twee bejaarde katten van de buren. 2x per dag eten geven en zorgen dat ze steeds drinkwater hebben. Als ik 's morgens kom, draaien ze al op mijn benen heen in afwachting van hun eten. De bruine kat krijgt eerst eten om te voorkomen dat zij de bak van de ander leeg eet. Daar zit speciaal voedsel in en kennelijk vindt de kat dat lekkerder. Ik heb haar er al een paar keer vandaan gehouden. Dan keek zij me aan met een blik van, ik krijg je nog wel en liep dan verontwaardigd weg om later alsnog het restant eten te verorberen.
Vanmorgen verwachtte ik hetzelfde ritueel. Ik kan de bruine kat niet roepen, want zij is zo doof als een kwartel. Alleen de grijze verscheen ten tonele en at gulzig van zijn eten waarin medicijnen verwerkt zijn. Vandaar dat het belangrijk is dat hij die bak leeg eet en niet de bruine. De bruine was nergens te bekennen. Ik heb het hele huis doorzocht, ook buiten keek ik in hoeken en gaten, zelfs bij de sloot en op de weg. Je weet maar nooit. De kat bleef weg. Ik had wel haar bak met eten neergezet en daar begon al snel de grijze kat van te eten. Ieder half uur deed ik mijn rondje om te kijken of zij er al was. Half een kwam de bruine over het veld heen aansjokken. Gelukkig dacht ik. Het was een hele opluchting. Door de warmte staan de deuren bij mij tegen elkaar open. En wie komt daar triomfantelijk binnen lopen? De bruine, alsof zij zeggen wil, had ik je even mooi te pakken. Moet je je maar niet met mijn eetgewoonte bemoeien. Ik heb haar opgepakt en ze begon zo waar te spinnen. Zij dacht, ik krijg een lekkere knuffel. Mooi niet. Ik heb haar buiten gezet, want zij hoort in het huis van de buren. Aarzelend ging zij terug.

Ben benieuwd hoe het verder gaat.