Terug in de tijd.

Het is een gedenkwaardige dag, 29 juli, de dag dat mijn man is heengegaan. Het was vroeg in de ochtend, het schemerde en de merel zong het hoogste lied. Ik zei tegen mijn man: Luister, de merel fluit. Ik zag dat hij me begreep. Een tel later veranderde alles en sloot hij voorgoed zijn ogen. Het leek alsof de merel hem geroepen had. Dat het tijd was om te gaan. Het was ook tijd, hij kon niet meer. Zijn lichaam was op, zijn geest verzwakt. We hadden graag samen oud willen worden. We zeiden altijd: 'We gaan samen mummelen in een bejaardenhuis.' Het mocht niet zo zijn.
Door de jaren heen heb ik geworsteld met het gemis. Ik zocht andere wegen om mijn leven een nieuwe invulling te geven. Ik kreeg er een kleinkind bij die speciale aandacht nodig had en nog nodig heeft. Hij was mijn lifesaver in de moeilijke momenten.
Ik zocht andere manieren om op vakantie te gaan. Nee geen groepsreizen met een bus, maar vakanties die bij mijn leven passen. Ik heb spirituele reizen gemaakt naar Servie en Egypte, ik ben in het klooster iconen gaan schilderen, ik danste bij dansklooster en ging quilten op Texel. Allemaal vakanties met gelijkgestemden. En altijd voelde ik dat mijn man in mijn nabijheid was, dat hij me stuurde, me op het goede pad hield.
Ik begon mijn ervaringen op te schrijven. Dagboeken vol bewaar ik in een mooie door mijn opa beschilderde kist. Mijn leven zit er in en ik ben nog lang niet klaar met leven. Ik heb een nieuwe invulling gevonden; kinderboeken schrijven. Soms voel ik mezelf nog een kind. Maar dat heeft iedereen, een innerlijk kind en het is mooi dat het zo is.
Vandaag worden herinneringen opgehaald. Mijn man was een bijzondere man met een gave om mensen op hun gemak te stellen, ze te helpen met moeilijke problemen. Hij was gek op de drie kleinkinderen, voorals zijn kleindochter had een speciaal plekje in zijn hart. Zij was helaas nog te klein om opa te herinneren. Maar van de verhalen geniet ze.
29 juli, 11 jaar geleden, de tijd is omgevlogen maar soms lijkt het alsof het gisteren is gebeurd.
Het leven gaat verder en ik maak er het beste van met de mensen om me heen.