Ik kan op de een of andere manier nooit meteen afstand doen van kranten als ik ze gelezen heb. Het is een rare tik en daardoor stapelen de kranten zich op . Ze liggen onder een tafeltje en als de stapel er niet meer onder past, wordt het echt tijd om ze op te ruimen. En heel vaak blader ik ze dan ook nog door om te zien of er iets belangrijks in staat wat ik wil bewaren.
Dit keer kwam ik een artikel tegen dat er een onderzoek is geweest naar de mooist fluitende vogel. Er kwam een top 100 uit waarbij de merel op de eerste plaats staat, de nachtegaal op de tweede en de lijster op de derde plaats. In het voorjaar als het dag begint te worden word ik altijd wakker door een merelconcert. Veel merels zingen dan in koor en elke vogel doet zijn best om zoveel mogelijk riedeltjes te maken. Prachtig! Maar mijn nummer een is de nachtegaal, ik zou zijn naam bijna met een hoofdletter schrijven. Rond Hemelvaart en Pinksteren hoor je hem zingen, want dat noem ik geen fluiten meer. In het donker, in de doodse stilte zingt de nachtegaal zijn lied en dat klinkt adembenemend. Het ontroert me enorm. Het is jammer dat er maar zo weinig mensen zijn die deze vogel horen, want de meeste mensen liggen dan al in bed. Ja, ik ben een nachtbraker.
Zodra de nachtegaal een partner gevonden heeft, is het gezang voorbij en zal ik weer moeten wachten tot het volgende voorjaar.
Ik luister ook graag naar de gezang van de nachtegaal, maar we hebben geen nachtegalen in de Nieuwe Wereld. We hebben "Mockingbirds" wel. Ik vraag me af of we een "Mockingbird" de opnaming van een nachtegaal kunnen laten horen.
BeantwoordenVerwijderen