Het is middernacht. Eigenlijk tijd om te gaan slapen. Maar ik weet nu al dat ik weer niet in slaap kan komen. Ik vind het vreselijk als ik de hele tijd in bed lig te woelen. Opblijven is ook geen optie. Buiten is het stil en donker. Er is geen maanlicht zoals de afgelopen nachten. Ik hoor de regen tikken op het dakraam van mijn werkruimte en het verbaast me. Het zou toch blijven vriezen? Het gevolg van laat naar bed gaan is dat ik ’s morgens laat opsta. En dat is niet goed voor mijn slaap-waakritme. Helaas kan ik gewoon niet op tijd naar bed gaan, iets weerhoudt me. Wat het precies is weet ik niet. Misschien omdat er niemand is met wie ik de dag af kan sluiten. Het was altijd zo fijn om in het donker in het warme bed, samen met Charl, de dag door te spreken en de plannen voor de volgende dag door te nemen. Dat mis ik enorm. Plannen maken doe ik niet meer zo. Ik zie wel wat de volgende dag brengt. Daar moet ik wel aan gaan werken, mezelf doelen stellen, want anders gebeurt er helemaal niets.
De tijd tikt door. Ik ga toch maar de boel opruimen, de deuren afsluiten, de lichten uitdoen, verwarming laag en mijn bed opzoeken. En dan hoop ik dat het kille bed snel warm wordt zodat ik toch snel in slaap val.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten