Vijverperikelen

Wat is de vijver een ergernis geworden. Het water is al een tijd groen, erwtensoepgroen en de vissen laten zich alleen zien aan de oppervlakte als ze honger hebben. Gek genoeg vinden ook kikkers het heerlijk in de vijver. Dat zou kunnen betekenen dat de kwaliteit toch wel goed is. Maar ik wil een transparante vijver. Ik heb al heel veel geld besteed aan de vijver en nu de schildpad spoorloos is en waarschijnlijk niet meer terug komt, heb ik het besluit genomen de vijver vol te zetten met moerasplanten en waterplanten in de hoop dat het water dan helder wordt.

De buren hebben een kraakheldere vijver. Veel contact heb ik niet met de buren, maar zij kunnen me vast wel raad geven. Dus toog ik naar de buren en werd hartelijk ontvangen in een sfeervolle keuken met daarin een grote tafel en heel veel daglicht. De buurvrouw was bezig met de voorbereidingen voor een borduurwerk. Leuk om te ontdekken dat zij dat net zo'n leuke hobby vindt als ik.

Buurman vroeg: 'En...hoe bevalt het dorpse leven?'

'Het is wennen,' antwoordde ik. 'Ik heb nooit in een dorp gewoond.'

'Dacht ik al,' zei de buurman. 

Waarom hij dat dacht heb ik niet gevraagd. 'Weet je,' zei ik, 'Ik heb me verkeken op het drukke verkeer in de spits en de luidruchtige jongeren in de nachtelijk uren van het weekend. En je zit niet in het bruisende dorpsleven, maar helemaal erbuiten, een dood end. Maar het huis en de tuin zijn oké.'

M

Zo kletsten we nog een tijdje over het wel en wee. Toen stond de buurman op uit zijn stoel. 'De koffiepauze is voorbij, ik ga weer aan het werk.'

Ik vertelde aan de buurvrouw mijn verhaal over de vijver, want zij is de vijverexpert volgens de buurman.

'Kom, we gaan naar buiten, naar de vijver,' stelde ze voor. Haar handwerk ging aan de kant, haar vest aan, want buiten was de temperatuur behoorlijk gezakt door de regen. Het gras was nog nat en ik, sufferd, had open schoenen aan.

Ze vertelde over de vijverplanten en hoe ze het water schoon en helder hielden. Je kon tot op de bodem kijken. Ze noemde de namen van de planten. 'Gewoon uit de sloot gehaald hoor en een paar bij het tuincentrum. De moerasanemoon en het kattenkruid zijn dankbare planten. Wat teveel groeit in de vijver zet ik weer terug in de sloot.' We liepen de hele tuin door, een mooie tuin. 

'Zullen we nu naar jouw tuin gaan?' vroeg ze.

Daar aangekomen bij de vijver zei ze met een zucht: ' Tsja.' En dat was ook zo. Hoe vaak ik al niet daar heb staan zuchten.

Ze zei: Mearl is de oplossing. Het is een poeder dat je mengt met water in de gieter en dan uitgiet in de vijver.'

Dat spul heb ik een keer gebruikt voor de vijver bij mijn vorige huis en nooit meer problemen gehad. Toen was het een heel gedoe om aan Mearl te komen en dan praat ik over 30 jaar terug. Nu is het gewoon te koop in het tuincentrum.

'Ik denk dat de zon de boosdoener is. Het water wordt te warm en er is geen schaduw.' Ze bekeek de rest van de tuin en beaamde dat het onderhoud erg veel werk is. Hier en daar trok ze onkruid weg. 'Dat zit er bij mij ingebakken, ik kan het niet laten' en ze lachte. 'We moeten binnenkort maar eens planten uitwisselen,' zei ze en ze ging weer naar huis. Ik vond het een verrassende ontmoeting, leuk en inspirerend. De buurman is trouwens een leuke vent. Ik kreeg van hem een bakje met heerlijke, zoete minitomaatjes uit zijn groentekas, want dat is zijn domein. Daar is hij de expert.