Memories

Gisteren was ik blij. Mijn dag kon niet meer stuk. Vandaag ben ik in mineur. Terwijl ik in de zon zit komen allerlei herinneringen naar boven. Ik hoor vogels fluiten en denk aan mijn schoonzus die nu een eeuwig plekje heeft op een natuurbegraafplaats temidden van kikkers en vogels. Heerlijk zo'n plekje. Zelf kan ze er niet meer van genieten, nou ja, misschien ergens van bovenaf. Maar dat is niet hetzelfde. Ik voel me verdrietig. En dan denk ik aan Martine Bijl, ook heengegaan. Vroeger draaide ik haar liedjes heel veel. Ik was fan. Daarbij hoorde ook Boudewijn de Groot en Jaap Fischer. Ik zal al die liedjes wat gezongen hebben.
Nu vergaat me de lust tot zingen. Ik zit lusteloos in mijn luie stoel in de zon, een half uurtje maar. ik wil niet verbranden. Ik moet genieten van alle natuurgeluiden, want later op de middag kan het wel eens donderen en bliksemen. Daar word ik ook niet vrolijk van. De weersvoorspelling is onheilspellend. Doodsbang ben ik voor onweer en voor harde windstoten. Maar misschien waait het over net zoals mijn sombere bui over zal waaien. Verdriet en gemis mag je toelaten. Het is niet niks.
Al die mensen die je moet missen hakt erin. Soms komt de gedachte in mij op dat ik misschien wel de volgende

ben, maar die wuif ik ook weer weg. Ik wil 100 jaar worden in goede gezondheid. En er zijn veel mooie dingen in het vooruitzicht. Daar moet ik aan denken. Majeur en geen mineur.
Ik spreek mijzelf toe en sta op uit mijn luie stoel. Ik ga me werpen op het schrijven en alles wat er mee samenhangt. Mijzelf verplaatsen in de fictieve wereld van het verhaal. Dan verdwijnen mijn sombere gedachten hopelijk vanzelf.