Interview

Wie ben jij?

Mijn naam is Lieve van den Berg. Ik woon in Sijbekarspel, 12 kilometer van Hoorn, in een woonboerderij samen met mijn dochter en haar gezin. Ieder zijn eigen woonhuis, als het ware twee onder een kap. De boerderij is een stolp (piramidevorm) gebouwd om een vierkant houten skelet heen. Ik woon sinds 3 jaar in Sijbekarspel.

Waarom ben je gaan schrijven?

Op de middelbare school was naast handvaardigheid, Nederlands mijn favoriete vak. Opstellen schrijven vond ik een uitdaging met een uitstekend resultaat. In de eerste klas van de middelbare school kreeg ik mijn eerste dagboek en er volgden meer. Het schrijven was altijd een onderdeel van mijn leven. Het werd mijn passie, maar ook een uitlaadklep voor mijn onzekerheid en gevoelens, mijn verliefdheden en ook ruzies. Al die dagboeken zitten in een mooie, beschilderde kist. Regelmatig lees ik er in en doe zo weer inspiratie op voor de verhalen die ik schrijf.

Heb je ook andere hobby’s?

Ik schilder graag iconen van Heiligen op een speciaal geprepareerde houten plank volgens de Griekse stijl. Voor mij is het schilderen een zen-moment. Even tot mijzelf komen. De iconen staan in een kast, die ik tot een kapelletje heb getransformeerd. Ik vind het niet nodig om steeds met Heiligen geconfronteerd te worden en anderen ermee te confronteren.. Maar als ik hulp nodig heb, zit ik graag in mijn kapelletje. Ook teken ik regelmatig en ik maak mooie creaties met textiel. Heel veel handvaardigheid vind ik fijn om te doen.

Wat voor boek lees je zelf graag?

Ik houd niet zo van sciènce fiction en fantasy. Horror hoort daar ook niet bij. De keuze van mijn boek bepaal ik door recensies te lezen of door tips van andere lezers.

Waar ben je mee bezig op schrijfgebied?

Mijn derde kinderboek is in de afrondingsfase. De titel is Juf Zebrahoed. De lancering is in januari 2020 tijdens een schrijfevent, georganiseerd door GodijnPublishing, de uitgever.

Er is nog veel werk te doen om het manuscript te vervolmaken en de deadline nadert snel.

Heb je een website of blog?

Ik heb een blog; lievevandenberg.blogspot.com

Het blog heet Alledaagse dingen. Uit de titel blijkt al wat ik op mijn blog schrijf.

Heb je een foto van jezelf?

Genoeg, maar er zijn er maar weinig die ik mooi vind. Ik vind mijzelf niet fotogeniek. En ik geloof dat ik daar niet de enige in ben. Ik heb een leuke foto met kleinzoon, hij stond model voor het personage Noek met het syndroom van Down.

Je kleinkinderen zijn een inspiratiebron voor je. In hoeverre lijken de personages op hen?

Ze hebben heel veel gelijkenissen. Tijdens het schrijven zag ik steeds de gedragingen van de kleinkinderen voor me. Het personage Pol is ondernemend, probleemoplossend en een raadgever. Polleke, zijn zus, is een dromertje, leunend op Pol en dikke maatjes met hem. Noek, hun neefje, is onderzoekend, ondernemend, heeft een zwak voor alles met knoppen, knuffelt met zijn veter en doet waar hij zin in heeft. Probleem is dat hij geen gevaar ziet.

De lamp, de sneeuwbol en het kompas is een vervolg op Reizende poefjes. Zijn deze boeken ook los te lezen?

Beide boeken hebben dezelfde hoofdpersonages, behalve Noek. Die verschijnt in het tweede boek. De boeken zijn los van elkaar te lezen. In het tweede boek zijn een paar verwijzingen naar het eerste boek. Dus ik beveel aan om eerst Reizende poefjes te lezen en daarna De Lamp, de sneeuwbol en het kompas.

Het verhaal speelt zich af in Cornwall, Engeland. Ben je daar zelf weleens geweest?

Ik was in 2017 in Cornwall met dochter, schoonzoon en jongste kleinzoon met Down. Schoonzoon is Engelsman. Al wandelend over het klif kwam er een heel avontuur op in mijn hoofd, waarin ik de drie kleinkinderen voor me zag. Ik kende hun doen en laten goed genoeg om de twee die niet mee waren op vakantie, toch, naast jongste kleinzoon, een rol te geven in dit avontuur. Cornwall is prachtig, subtropisch door de warme golfstroom en inspirerend. De zee en de kliffen spraken tot de verbeelding. In deze vakantie schreef ik het hele verhaal, elke avond tot diep in de nacht.

Komt er ook een deel drie?

Zoals ik al eerder zei: ‘Juf Zebrahoed komt eraan.’

Het is niet te vergelijken met de eerste twee boeken. De hoofdpersonages zijn anders en ook de illustraties. Voor dit boek zijn ze niet gemaakt door mijn dochter wegens drukte, maar getekend door mijzelf.

Ik sluit niet uit dat er op een dag een deel drie komt in de Pol en Polleke Grasspriet serie. Maar nu gaat eerst mijn aandacht uit naar mijn derde kinderboek Juf Zebrahoed.

Een van de personages uit de Lamp, de sneeuwbol en het kompas heeft het syndroom van Down. Was dat een bewuste keuze?

Die keus was niet zo moeilijk. Noek is een bijzonder jongetje, net als mijn kleinzoon met Down. Lezers laat ik bewust kennis maken met een kind met Down om de gedachte weg te nemen dat zo’n kind alleen maar schattig en lief is. Het is gewoon een kind onder de kinderen; ondeugend, ondernemend, nukkig, eigenzinnig en daarbij ook heel lief. Ondanks de beperking kan een kind met Down, met een beetje geduld en begeleiding, gewoon mee doen. En net als bij alle andere kinderen ontstaat er soms ruzie, waardoor kinderen zonder beperking een kind met een beperking even buiten sluiten.

De tekeningen in de Lamp, de sneeuwbol en het kompas zijn door je dochter gemaakt. Zelf maak je ook tekeningen bij je verhalen. Doen jullie dat alleen voor je eigen werk of ook in opdracht?

Dochter en schoonzoon hebben een eigen bedrijf waarvoor dochter al het promotiemateriaal ontwikkelt. Daar heeft ze het druk genoeg mee.

Kort geleden kreeg ik het besef dat ik eigenlijk heel goed kan tekenen. Ik was er nooit zo mee bezig. Mijn tekenwerk vind ik nog niet goed genoeg om in opdracht te tekenen. Dan worden er toch andere eisen gesteld. Maar voor het boek Juf Zebrahoed vind ik ze fantastisch.

Nooit meer tekenen of nooit meer schrijven?

Nooit meer tekenen. Schrijven heb ik nodig om mijn hoofd te ordenen en leeg te maken. Wat je op papier hebt geschreven, hoef je niet meer te onthouden.

Mijn wens is om een boek voor volwassenen te schrijven. Dat ga ik ook doen en ik neem er uitgebreid de tijd voor. Ook staat er een vierde kinderboek op stapel. Door te schrijven behoud ik contact met andere schrijvers. Dat vind ik belangrijk. Sparren met elkaar, van gedachten wisselen, feedback geven op werk van anderen, feedback krijgen op je eigen werk, ik zou het niet willen missen.

Als mensen op de hoogte willen blijven van mijn wel en wee dan kunnen ze mijn blog volgen. In de kantlijn naast de berichten op het blog staat hoe je dat kunt doen.