Als ik elke dag zo’n anderhalf uur in de tuin werk, hoef ik geen brainfitness en geen cardiofitness meer te doen. Ik ben constant aan het bedenken hoe ik het wil hebben in de tuin en probeer van alles uit. Dat bedenken is mijn brainfitness, Cardio is het zware werk van grote pollen gras uit de grond trekken, paardenbloemen verwijderen, nieuw opkomende plantjes verplanten, met een gieter vol regenwater sjouwen en ga zo maar door. Het is een hele klus om een tuin die alleen maar uit terrastegels en grint bestond om te toveren tot een paradijsje voor vogels, vlinders en bijen. De waterval gaat een mooie schuilplaats worden voor padden. We krijgen elke dag bezoek van bijzondere vogels. Nu vooral de bonte specht. Hij tikt ‘s morgens vroeg, zodra het licht wordt, op de stalen kap van de schoorsteen en ja, dan ben ik wakker. Ik moet er om lachen en val ook snel weer in slaap. Er is altijd wat te beleven in de tuin. De ene keer is het buurman, de gespierde kater van de buren die in sluiphouding door de tuin wandelt, misschien wel op zoek naar veldmuisjes. De andere keer komt er een egel te voorschijn of we zien mooie vlinders fladderen. Het is steeds weer een verrassing. Tot slot... Het boompje wat je ziet is een bonsai, hij is al 20 jaar oud. Mijn man kreeg hem ooit voor zijn verjaardag. Het boompje heeft alle ziektes, droogte en storm doorstaan, mijn man helaas niet. Maar door het boompje blijft de herinnering aan hem levend.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten