Vierkantdeler.

Vandaag staat er een bericht in de krant over het behoud van de stolpboerderij in Noord Holland. Mensen die in zo’n piramidevormig huis wonen, worden vierkantdelers genoemd.

Een stolpboerderij is gebouwd op een vierkant, een stevige constructie van zware houten balken waarop het hele dak rust. Een stevige stormbestendige constructie.

Laat ik nou in zo’n stolp wonen. Alleen het rieten dak ontbreekt. Dat komt omdat de stolp, gebouwd in 1901, in de loop der jaren verpauperde. In de jaren zestig van de vorige eeuw is het grootste gedeelte gesloopt en herbouwd. Helaas hebben ze daar minder mooie bakstenen voor gebruikt. De stolp van de overbuurman ziet er veel gewichtiger uit. Met de herbouw verdween ook het rieten dak en daar ben ik blij om. Ik ben doodsbang voor brand en riet is uiterst brandbaar. In de loop der jaren is meer dan de helft van de stolpen verdwenen door sloop, brand en verloedering. In 70 jaar tijd is het aantal vooroorlogse stolpen gehalveerd tot 5000.

Omdat ik in zo’n stolp woon die gebouwd is op een vierkant, word ik een vierkantdeler genoemd, in de krant dan. In het dorp waar ik woon staan prachtige boerenhoeves die al eeuwenlang bewoond worden door afstammelingen van de familie die de stolp liet bouwen.

In routes langs de stolpen wordt mijn huis niet genoemd omdat het niet meer voldoet aan de eisen van een originele stolp en eigenlijk vind ik dat best jammer.

Er is een stichting die zich inzet voor het behoud van de stolp, dat betekent dat vervallen stolpen gerestaureerd gaan worden

Mijn huis is flink verbouwd en voldoet aan de eisen van deze tijd. Er zijn zoveel mogelijk materialen hergebruikt. De grote wens is nu om van de voormalige paardenbak een boomgaard te maken met verschillende soorten fruitbomen. De paardenbak is al opgeheven en voorzien van sterk gras. Nu de fruitbomen nog. De voorkeur gaat uit naar oude bomen met een mooie grillige vorm, maar die zijn helaas kostbaar. Ik heb al eens eerder geschreven dat ik probeer een klein paradijs te creëren en dat gaat aardig lukken.

Ik ben trots, dat ik als stadse, in zo’n boerderij kan wonen. Mijn dochter en haar gezin wonen in de voormalige stal die helemaal verbouwd is en aan de stolp vastzit. Ik moet wel erg wennen aan het dorpse leven, maar de vrijheid om ons huis geeft veel voldoening. Iets wat ik in een nieuwbouwwijk in de stad miste.

Mijn paradijsje in wording.

Als ik elke dag zo’n anderhalf uur in de tuin werk, hoef ik geen brainfitness en geen cardiofitness meer te doen. Ik ben constant aan het bedenken hoe ik het wil hebben in de tuin en probeer van alles uit. Dat bedenken is mijn brainfitness, Cardio is het zware werk van grote pollen gras uit de grond trekken, paardenbloemen verwijderen, nieuw opkomende plantjes verplanten, met een gieter vol regenwater sjouwen en ga zo maar door. Het is een hele klus om een tuin die alleen maar uit terrastegels en grint bestond om te toveren tot een paradijsje voor vogels, vlinders en bijen. De waterval gaat een mooie schuilplaats worden voor padden. We krijgen elke dag bezoek van bijzondere vogels. Nu vooral de bonte specht. Hij tikt ‘s morgens vroeg, zodra het licht wordt, op de stalen kap van de schoorsteen en ja, dan ben ik wakker. Ik moet er om lachen en val ook snel weer in slaap. Er is altijd wat te beleven in de tuin. De ene keer is het buurman, de gespierde kater van de buren die in sluiphouding door de tuin wandelt, misschien wel op zoek naar veldmuisjes. De andere keer komt er een egel te voorschijn of we zien mooie vlinders fladderen. Het is steeds weer een verrassing. Tot slot... Het boompje wat je ziet is een bonsai, hij is al 20 jaar oud. Mijn man kreeg hem ooit voor zijn verjaardag. Het boompje heeft alle ziektes, droogte en storm doorstaan, mijn man helaas niet. Maar door het boompje blijft de herinnering aan hem levend.

De lancering nadert.

Gisteren kreeg ik de omslag te zien van mijn nieuwe kinderboek De lamp, de sneeuwbol en het kompas, ontworpen door Jennifer Groen. Het is de opvolger van Reizende poefjes en wordt 29 september gelanceerd in de Parkschouwburg in Hoorn. Meer info over de lancering lees je op www.godijnpublishing.nl 
Ik mag nog niets laten zien van de omslag. Ik kan wel zeggen dat hij prachtig is. Vandaag wordt er de finishing touch aangegeven en dan kan het ontwerp naar de uitgever. Het boek is onderdeel van Boek 10 2018 en dat betekent dat er tien schrijvers tegelijk hun boek lanceren. Altijd een spannend moment om je boek, je geesteskind, de wereld in te sturen. Hoe wordt het ontvangen, hoe zijn de recensies, wordt het graag gelezen door de doelgroep. Nog een paar maanden, dan is het zover en voor die tijd is er nog veel werk te doen.

Het avontuur speelt zich af in Cornwall, Engeland en zit vol spanning, magie en verrassende ontmoetingen. De hoofdpersonen zijn Pol, Polleke en Noek. Ieder heeft zijn eigen karakter en dat geeft problemen. Noek, het jongste kind heeft het syndroom van Down en gaat zijn eigen weg, met zijn beperkingen, waardoor er vreemde dingen gebeuren. Pol en Polleke staan voor de taak om alles in goede banen te leiden, niet zonder gevaar. Hoe het avontuur verloopt, kun je na de lancering lezen of voorlezen.

Gedichtje

Ik ben mijn tuinhuis aan het reorganiseren, maar eigenlijk is het daar veel te warm voor. Ik denk dat ik het uitstel tot morgen, want dan wordt het koeler. Bij het opruimen/ herindelen vond ik een gedichtje dat ik jaren bewaard heb en als ik het moeilijk had, dan las ik het even en werd ik me weer bewust dat ik het zo slecht niet heb. Ik had het in mijn andere huis vastgeplakt op een keukenkastje. Mijn blik werd er regelmatig naar toe getrokken. Dan dacht ik: Oh ja. Niet zeuren. Het gedichtje krijgt nu een plek in mijn kapelletje.
Ik wil het graag met jullie delen.

Slakken

Het eerste wat ik 'smorgens doe is de krant uit de brievenbox halen, een kopje koffie maken en de krant lezen. Wat staat er toch weer een ellende in de krant. Gelukkig ook goede dingen. Het is niet allemaal kommer en kwel. En soms moet ik ook glimlachen om bepaalde foto's zoals deze. Bij het zien ervan denk ik meteen aan mijn schildpad in de vijver. Hij zou hier een feestmaal aan hebben. Bij mij in de tuin zitten nauwelijks slakken, ik moet ze echt zoeken. Dat zal in de loop der tijd wel veranderen als er nog meer groen is in mijn tuin in plaats van al die stenen die de vorige bewoners achterlieten. Een tuin waar iets in te beleven valt is veel interessanter. Het kost tijd om het zover te krijgen. Met de verontrustende berichten over het verdwijnen van insecten, plant ik zoveel mogelijk groen dat insecten aantrekt. Vooral geurende planten hebben mijn voorkeur in de kleuren blauw, paars en roze. Rood kan ook nog, maar geel en wit liever niet. Gele en witte bloemen vind ik ik alleen maar mooi in de bermen en weilanden zoals boterbloemen, paardenbloemen en fluitekruid. Alhoewel... Witte bloemen in een vaas vind ik wel weer mooi. De natuur is altijd in beweging. Elke dag is anders en iedere keer weer doe je nieuwe ontdekkingen. Dat maakt het zo interessant.

Het is misschien barbaars om levende slakken aan de schildpad te voeren, maar teveel slakken in de tuin is ook niet fijn, want die vreten de planten op die nu juist weer zo belangrijk zijn voor de insecten. Moeilijk om een balans te krijgen.

Nieuwe week

Dit is mijn nieuwste ontwerp in kruissteek. In de verloren minuten werk ik eraan, bij voorkeur 's avonds. Het brengt rust in mijn hoofd. De komende periode zal ik er weinig aan werken omdat ik zoveel andere dingen te doen heb, zoals het manuscript van de Lamp, de sneeuwbol en het kompas definitief maken na redactie. Dat geldt ook voor korte verhalen. Daarnaast wil ik de tuin op orde hebben, mijn tuinhuis opnieuw inrichten en in huis wil ik het een en ander doen. Werk genoeg dus. Ondertussen wordt er druk gewerkt aan de omslag voor mijn tweede kinderboek en die schijnt erg mooi te worden. Ik mag alleen nog niets ervan zien. Spannend. De lancering van het boek is op 29 september in de Parkschouwburg in Hoorn georganiseerd door GodijnPublishing.

Inspiratiebron voor mijn kinderboeken

Deze foto plaatste ik vijf jaar geleden. Op dat moment ontstond mijn idee voor een kinderboek, waarbij de twee kleinkinderen de ideeen aandroegen. Hieruit onstond Reizende poefjes. De foto is gemaakt in mijn vorige huis. Zo'n uitbundig haardvuur heb ik niet in mijn nieuwe huis, maar de ideeen voor nieuwe verhalen bleven opborrelen. Daardoor kon ik een tweede deel schrijven, De lamp, de sneeuwbol en het kompas. Lancering 29 september. Ook voor dit boek werd ik geinspireerd door de kleinkinderen. Naast Pol en Polleke heeft Noek een belangrijke rol. Mijn inspiratie voor Noek was mijn jongste kleinzoon die het syndroom van Down heeft. Het is dan ook een avontuurlijk, betoverend, verrassend verhaal geworden.
Een tip: Lees eerst Reizende poefjes om kennis te maken met de hoofdpersonen en lees daarna het vervolg De lamp, de sneeuwbol en het kompas. Reizende poefjes is te koop bij www.godijnpublishing.nl, bij de boekhandel en de bekende internetboekwinkels.

update quilt voor De lamp, de sneeuwbol en het kompas

Ik laat jullie de vorderingen van mijn quilt zien. Het moet als het klaar is, een vliegend tapijt voorstellen met in het midden van de blokken een afbeelding van een element dat ook in mijn tweede kinderboek De lamp, de sneeuwbol en het kompas voorkomt. Lancering 29 september. Ik maak de quilt om te gebruiken als ik ga voorlezen aan kinderen. Dan kunnen zij op het ‘tapijt’ zitten en luisteren.
Mijn eerste kinderboek heet Reizende poefjes. Ook daarin komt een vliegend tapijt voor. Is leuk om eerst te lezen voordat het tweede boek gepubliceerd wordt.

crea-ochtend

Ik was vanmorgen al heel vroeg wakker door een hoop herrie. Het bleek een knalapparaat te zijn ergens in een weiland of zoiets.Slapen kon ik niet meer en ben maar opgestaan. Dan heb je ineens een zee van tijd. Ik ben gaan experimenteren met de lapjes stof voor de quilt die gerelateerd is aan mijn tweede kinderboek De lamp, de sneeuwbol en het kompas. Lancering 29 september. Ik heb twee blokken gemaakt met de lapjes. Het is een precisiewerkje. In totaal maak ik 25 blokken die uiteindelijk aan elkaar gezet worden. Ik was een uur per blok bezig, maar ik verwacht dat het sneller zal gaan doordat je er handig in wordt. De quilt ga ik gebruiken tijdens het voorlezen. Kinderen kunnen dan op een soort van vliegend tapijt zitten. Want dat komt voor in het verhaal.

4 en 5 mei

Vandaag is het de dag om oorlogsslachtoffers te herdenken. Morgen vieren we de vrijheid. Ik ben van na de oorlog en heb nooit begrepen wat mensen bezielde om onschuldige mensen te doden. Ik heb een keer een bezoek gebracht aan Auschwitz en was zwaar onder de indruk. En dan al die jonge soldaten die omgekomen zijn omdat zij vochten voor de vrijheid. Het ergste is dat het nog steeds gebeurt overal ter wereld.
Na de oorlog was lange tijd alles alleen te verkrijgen op de bon. Speelgoed was er niet. Mijn ouders ontvingen een pakket met speelgoed uit Canada. Mijn moeder was creatief en maakte zelf prentenboeken. Die van mij is bewaard gebleven en ik koester hem nog altijd.
Laten we nooit vergeten hoe bijzonder het is om in vrijheid te leven. We zullen er in deze tijd moeite voor moeten doen om dat te behouden.

Meer reacties weergeven

Een spannend avontuur

Vanmorgen heb ik aan mijn ontwerp gewerkt voor een quilt die verwijst naar de avonturen in mijn tweede kinderboek De lamp, de sneeuwbol en het kompas. De vierkante lapjes worden met elkaar verbonden op een speciale manier en ze verwijzen naar de zee, het strand, een tapijt, juwelen, magie en ook een beetje Kerstmis. Dat vind je allemaal terug in het boek.
Het is een spannend avontuur dat zich grotendeels afspeelt in Cornwall, Engeland en het is een vervolg op Reizende poefjes.
Ik werk aan de quilt in de avonduren. Het is veel werk en het in elkaar zetten wordt voor mij een spannend avontuur.
29 september is de lancering van het boek. In de zomervakantie kun je dan eerst Reizende poefjes lezen of voorlezen om kennis te maken met de hoofdpersonen die in het tweede deel ook weer een grote rol spelen.

Update.

Eindelijk is daar weer de zon. Door al die storm en regen kwam er een somberte over mij. Ik wilde zo graag verder werken in de tuin, maar de extreme kou en de nattigheid weerhielden me ervan. Ik ben er inmiddels van overtuigd dat ik zonlicht nodig heb om me goed te voelen. Dan komt er veel meer uit mijn handen. Het schrijven staat even op een laag pitje. IK vind het lastig om met mijn boek voor volwassenen verder te gaan. Ik zit daarvoor niet in de juiste flow. Ik ben meer in de ban van mijn twee kinderboeken; de voorbereidingen, de ideeen uitwerken. Nieuwe ideeen voor een derde kinderboek parkeren. Ik vraag me zelfs af of het derde deel er komt, want de illustrator vertelde me vanmorgen dat er voor haar een druk jaar aankomt en ze geen tijd meer heeft om illustraties te maken voor mijn derde kinderboek. Erg jammer, want haar illustratie spreken aan. Dus komt er waarschijlijk geen trilogie. Volgens mij is er geen naam voor twee boeken in een serie.

Voor zover je het nog niet weet, het eerste deel heet Reizende poefjes en gaat over de avonturen van Pol en Polleke Grasspriet in een betoverd land. Het tweede deel gaat heten De lamp, de sneeuwbol en het kompas en wordt gelanceerdop 29 september bij godijnpublishing. Beide boeken zijn aanraders.