Een groot artikel in de krant over okselhaar bij de sporters. Het schijnt dat de aanblik van okselhaar afleidt van de sportprestaties. Okselhaar is zo opvallend dat je er naar blijft kijken. Een Japanse turner heeft een flinke bos zwart okselhaar en dat valt op. Gladgeschoren oksels zijn fris en verzorgd zo vindt men. De meeste sporters scheren hun haren weg. Een vrouwelijke gewichtsheffer heeft ook een flinke oerwoud. Zo’n persoon heeft al niets vrouwelijks en met al dat haar is het echt niet het toppunt van vrouwelijkheid, volgens het artikel.
Eigenlijk is het nooit goed. Er is altijd wel iets waar commentaar op geleverd moet worden.
Nu zijn er natuurlijk wel verschillen in okselhaar; bij de een is het krullerig, bij de ander lang en steil. Er is veel of juist weinig. Bij mannen is okselhaar geoorloofd mits het een niet te grote bossage is. Bij vrouwen is het not done. Weg met die haren. Glad, schoon en zacht moeten de oksels zijn en tegenwoordig is er ook al een deo die stoppels zacht maken. Maar wie bepaalt dat eigenlijk?
Men zegt dat okselharen een functie hebben. Mijn moeder zei altijd: “Het houdt kou tegen zodat je geen longontsteking oploopt.” Ik mocht ze dan ook niet afscheren. Maar ik knipte ze altijd zo kort mogelijk af en met de linkerhand knippen ging beslist niet gemakkelijk. Het gevolg was dat aan de ene kant de haren langer waren dan aan de andere kant. Maar ik kon geen hulp inroepen omdat het verboden was ze weg te halen. Ik droeg geen hemdjes maar shirts met korte mouwen zodat de ongeschoren oksels bedekt bleven. Ik wilde gladde oksels, ik wilde met de massa meedoen. Okselhaar? Jak! Maar met gymnastiek op school waren mouwloze shirts verplicht. Wat een ellende. Toen ik eenmaal uit huis was heb ik nooit meer behaarde oksels gehad. Naarmate ik ouder werd, werd de beharing minder en dat was alleen maar prettig.
Toch zie je soms mensen over de rode loper gaan met veel okselhaar. Een soort statement denk ik. De haren zitten er en ze mogen gezien worden, zoiets. Ik denk als je dat doet ook de rest van de beharing met rust moet laten. Wie bepaalt dat een vrouw overal glad moet zijn? Hoeveel vrouwen zijn er niet die hun benen glad scheren. Want ze zouden wel eens voor aap uitgemaakt kunnen worden. Of ze scheren hun schaamhaar weg. Dan zie je er uit als een geplukte kip, vind ik. Ja, mijn mening. Ik zie wel eens gladgeschoren vrouwen op foto’s in tijdschriften. Het ziet er een beetje eng uit. En dan denk ik: hoe kun je dit nu mooi vinden. Wat dat betreft zal ik wel niet met de tijd zijn meegegaan. Laat toch lekker zitten al die schaamharen. Puur natuur toch? Of zie ik dat verkeerd. Het zou mooi zijn als je badpakken met pijpjes zou kunnen kopen of bikinibroekjes met pijpjes. Dan hoefde je nooit meer de bikinilijn te scheren of te waxen. Ontstaan er ook geen rare pukkels.
Ik zou zeggen blijf lekker jezelf en doe wat goed voelt en wat bij je past. Trek je niets aan van wat anderen zeggen of denken. Wat dat betreft heb ik bewondering voor de sporters, die gewoon hun okselhaar aan de hele wereld laten zien. Weet je dat als je je niet hoeft te scheren dat een hoop gedoe scheelt. Maar ja…je moet toch een drempel over om die beslissing te nemen. Veel mensen zijn blij als het weer winter wordt. Dan is alles weer bedekt met kleding en mogen haren lekker groeien tot de volgende lente. Dan begint het scheerseizoen weer. Ik doe er niet meer aan mee. Alleen verschijnt er nu af en toe een snorretje en daar ben ik echt niet blij mee. Dus harsen die bovenlip.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten