Gaan met die banaan

27-8-2012 Mijn voornemen om alle dagen drie A viertjes vol te schrijven zonder nadenken en zonder stoppen lukt toch niet zo erg goed. Ik zit te veel vast gebakken in mijn normale rituelen. Daardoor is het schrijven van drie vellen vol nog niet in mijn systeem opgenomen. Ik begon enthousiast en dat lukte ook wel dagelijks. Maar dan kwam het moment dat de tekst in de laptop gezet moest worden en toen kwam de klad er in. Ik schrijf liever met de hand dan dat ik het rechtstreeks in de laptop zet. Door met een pen te schrijven kan ik me veel beter concentreren plus…dat ik razendsnel kan schrijven. Vandaag doe ik een nieuwe poging. Veel te vertellen heb ik niet. Alles kabbelt zo’n beetje voort met een enkel hoogtepunt. Dieptepunten zijn er ook genoeg. Vooral als er zo’n dag is dat ik grumpy ben en alles zwart zie. Dat zijn de momenten waarop ik besef dat mijn leven toch niet zo verloopt als ik gehoopt had. Het leek me zo leuk om met een partner mummelend in een bejaardentehuis te eindigen. Partner had me dat ten stelligste beloofd. We verheugden ons op een leven lang samen. Alleen besliste het lot anders. Zijn leven eindigde te vroeg en nu ga ik alleen mummelend oud worden. Maar ik heb besloten dat ik leuk oud ga worden. Het maximale uit het leven ga halen en allemaal leuke dingen ga ondernemen. Ik neem een voorbeeld aan Adriaan van Dis. Hij vertelde in het programma zomergasten op de televisie niet al teveel over het gedeelte van zijn leven dat privé moet blijven. Ik kan me er iets bij voorstellen als je een bekende Nederlander bent. Voor je het weet heb je de paparazzi en de roddelbladen op je dak. Maar hij vertelde wel dat hij het heerlijk vindt om alleen te zijn, alleen te wonen, zich ongestoord met schrijven bezig te houden en in zijn eentje af te reizen naar verre oorden. Daarover veel te lezen zodat hij de geschiedenis kent, dat kan hij dan weer gebruiken voor nieuw te schrijven boeken. Eigenlijk ben ik daar ook min of meer mee bezig, zij het dat ik mijn bestemmingen dichter bij huis zoek. Niet te ver weg en zeker niet als vrouw alleen naar moeilijke landen. Dichter bij huis valt ook veel te beleven. Het grootse compliment wat ik regelmatig krijg is dat mensen mijn teksten niet meer kunnen missen omdat ik altijd over bijzondere belevenissen schrijf, iets te melden heb. Als je je ogen en oren goed open houdt dan komt er veel op je pad. Over alles is te schrijven. De manier waarop maakt het interessant. Helaas gebeurt er de dagen dat ik grumpy ben niet zoveel. Dan blijf ik lang in bed, zielig te zijn. Dan kan de hele wereld mij gestolen worden. Maar als ik wakker word door een zonnestraal die door een kier van het gordijn glipt, spring ik blij op en beloof mezelf dat ik iets van de dag ga maken. Geen tijd voor muizenissen. Geen gezeur over dat ik me zielig voel en alleen. Maar…lipjes getuit en borstjes vooruit. Gaan met die banaan. Wees blij met elke nieuwe dag die je gegeven is en haal het maximale er uit zodat je ’s avonds alleen maar hoogtepunten van de dag op kunt schrijven. En als enig dieptepuntje: Ik was toen ik wakker werd zielig. Maar toen zag ik de zonnestralen en werd vanaf dat moment mijn dag helemaal goed. En nu vast houden deze gedachte. Je zult zien dat de energie gaat stromen.