Misverstanden

Soms krijg je een bericht via de sociale media waardoor je, door een antwoord te plaatsen, een hele discussie over je heen krijgt. Een discussie die je absoluut niet had gewild. Maar voor je het weet zit je in een oeverloos gekrakeel dat na een aantal antwoorden over en weer nergens meer over gaat. Je bent de draad totaal kwijt. Wat stond er ook al weer in het eerste bericht? Een bericht wordt regelmatig fout gelezen en daardoor verkeerd begrepen. Heb ik een keer meegemaakt en het resulteerde in een langdurige situatie van onbegrip en kwade gezichten. Ik heb er van geleerd. Houd je afzijdig als je niet genoeg kennis hebt van de situatie. Voor je het weet zit je helemaal klem en kom je in een situatie die je nooit voor ogen had; alles totaal verdraaid en ineens is het jouw eigen schuld. Je wordt uitgemaakt voor een jaloers kreng, een bitch of een naïef persoon en dat wordt dan aangedikt met krachtige termen. Iedereen kent wel zo’n situatie. Woord en weerwoord kloppen niet meer met elkaar. En zie maar weer uit zo’n situatie te raken. Niet zo makkelijk hoor. De eenvoudigste manier is de aanstichter dumpen maar dat geeft een onbevredigend gevoel. Er is immers niets opgelost. De discussie laten voor wat het is en zwijgen? Dat kan en net als je besloten hebt om dat te doen, ziedaar… ineens word je bedankt voor iets. Huh????? Eerder werd je nog voor van alles uitgemaakt. Nee, ik treed niet in details hoewel het dit verhaal een stuk spannender zou maken. Ongebreideld losgaan in een scheldkanonnade. Ik heb geleerd dat je altijd zo moet schrijven dat je met de personen die zich herkennen in het verhaal, altijd door 1 deur moet kunnen blijven gaan. Bovendien…schrijf nooit over onderwerpen waar je geen verstand van hebt. Vroeg of laat val je door de mand. Ik was ooit een keer op bezoek bij een tante die zichzelf nogal graag hoorde praten. Ze sprak ook nog in een dialect dus moest ik goed luisteren om het verhaal te kunnen volgen. Het was niet echt interessant maar uit beleefdheid deed ik quasi geïnteresseerd. Niet aardig maar af en toe gebeurt dat. Naast mij hoorde ik een veel interessanter verhaal waar ik veel liever naar wilde luisteren. Maar tante kletste door. Ik maakte een opmerking. Ze hoorde het niet eens, dacht ik. Ze stokte haar verhaal half in de zin en vroeg: “Wat bedoelde je eigenlijk?” Waarop ik dacht: oh jee, nu heb ik teveel met een oor naar het andere verhaal geluisterd en iets gemist in haar verhaal. Ik stamelde en gaf een draai aan mijn antwoord en tot mijn grote opluchting accepteerde ze dat. Pfff… vervolgens maakte tante de zin af. De les hieruit? Pas dus op met quasi geïnteresseerd doen. Doe niet alsof je er verstand van hebt. Hoera, er is Wikipedia, maar die heb je niet altijd bij de hand en daarbij klopt de berichtgeving ook niet altijd. Ik ga discussies via de sociale media uit de weg. Het is maar dat je het weet. Een goed gesprek van persoon tot persoon ga ik niet uit de weg. Aan een gezichtsuitdrukking kun je al zien hoe iets bedoeld wordt en zoniet dan kun je het meteen vragen. Gesprekken kunnen ook oeverloos zijn, maar je kunt het tenminste fatsoenlijk afsluiten met een hand en een schouderklop of zo je wilt, een knuffel. Dit alles is natuurlijk mijn persoonlijke kijk op het geheel en daar er niet een persoon hetzelfde is, kan iemand anders hele andere ervaringen hebben. Ik sluit dit relaas met het volgende: Sluit altijd de dag af zonder ruzie of misverstanden. Ga zitten met een glas goede wijn en praat. Scheelt een hele hoop stress.