Zo! Mijn goede daad voor vandaag is gedaan. Ik werd gek van het gezoem van een bij. Ik vond het geluid iets angstaanjagends hebben. Volgens mij was het een noodkreet om hulp, want het geluid was anders dan die van een bij die lieflijk van bloem naar bloem zweeft om honing te drinken en stuifmeel te vergaren. De bij zat op een onmogelijke plek in de kamer en probeerde paniekerig daar vandaan te komen. Ik vroeg me af hoe hij binnen is gekomen. Zijn geluid klonk alsof er en hele zwerm was.
Op een keer vloog er een bijenkoningin door het open raam naar binnen, gevolgd door honderden bijen. Het klonk alsof er een storm op je af raasde. Ik deed snel het raam dicht waardoor de grootste kluit bijen tegen de ruit belandde. Toen pas beseft ik dat de koningin binnen moest zijn. Ik probeerde de bijen die binnen waren met een verenplumeau naar de buitendeur te dirigeren. Dat lukte niet zo maar en ik moest oppassen dat de bijen om de koningin heen niet in de aanval gingen. Na veel moeite vloog de koningin, die beduidend groter was dan de rest, naar buiten met de rest in haar kielzog. De bijenzwerm die nog steeds op de ruit zat, kreeg daar lucht van. Massaal vlogen ze achter de koningin aan, over het dak van het huis. Het was indrukwekkend om te zien en een zeer stressige ervaring.
Ik zie het belang van bijen en daarom ben ik gestopt met bijen doodslaan, dood spuiten met gif, of opzuigen in de stofzuiger waar ze in de zak een langzame gruwelijke dood sterven. Creperen in de kamer, waar ze altijd bij het raam gaan zitten in de hoop dat ergens een gaatje is om naar buiten te vliegen, is nog erger. Ze vliegen zich helemaal stuk en gaan dood door uitputting.
Nu zijn er bijen die gedoemd zijn om te sterven nadat ze hun plicht in de bijenkast vervuld hebben. Rondom zo’n kast liggen dan ook talloze bijenlijkjes. Ik heb geen verstand van bijen en kan dus ook niet zien wat voor rangorde de bij heeft. Dus redt ik alle bijen die bij mij naar binnen vliegen. Soms is dat heel lastig. Maar vanmorgen lukte het me vrij eenvoudig om de bij naar de buitendeur te sturen en hem zijn vrijheid terug te geven. Het klinkt misschien raar, maar echt… zijn gezoem klonk anders toen hij de vrijheid tegemoet vloog op weg naar talrijke bloemen in mijn tuin die gul hun nectar af willen staan en hun stuifmeel dankbaar meegeven aan de bij. Want de circle of life mag niet verbroken worden.
Talrijke imkers organiseren open dagen waarop je het hele proces dat plaats vindt in een bijenkast kunt volgen. Leuk en leerzaam. Nog leuker, als je van bijenwas zelf een kaars mag maken. Vaak is er honing te koop, een heerlijke zoete lekkernij met een specifieke smaak waar je van moet houden. Voor mij is er niets lekkerder dan een vers gebakken kaiserbolletje met dik roomboter en honing , of dikke Griekse yoghurt met walnoten en honing. Ook niet te versmaden, een flensje of dunne pannenkoek met banaan, walnoten en weer honing. Ik eet het liefst acaciahoning. Deze bevat de minste suikers en zal dan ook niet versuikeren. Er zijn bijenvolken die bijgevoerd worden met suikerwater. Dat levert een ander soort honing op en is ook goedkoper. Toch minder puur natuur.
Ik hoor opnieuw gezoem. Weer een bij en ook die werk ik weer de deur uit. Zo gaat het nog vijf keer en vraag me af waar ze toch vandaan komen. Ik hoor gezoem in de schoorsteen. Zouden ze de kamer in komen door het ventilatie schuifje van de haard? Ik doe hem dicht en dek de haard af met een oud gordijn. Geen gezicht maar langzamerhand wordt het wel weer rustig in de schoorsteen. Een zwerm is er waarschijnlijk eerst ingevlogen en gelukkig ook weer uitgevlogen.
Lunchtijd! Ik heb nog afbak kaiserbolletjes…
Geen opmerkingen:
Een reactie posten