Moeilijke dag

29 juli, een dag die in mijn geheugen gegrift staat. in de vroege ochtend van die dag in 2007 waren mijn gezin en een paar dierbare mensen thuis bij elkaar om een wake te houden bij mijn doodzieke man. Altijd was hij blijven hopen op betere tijden, maar ineens ging het bergafwaarts. Het ging zo snel dat hij de kracht niet meer had om er bovenop te komen. En wij moesten machteloos toezien. In de vroege ochtend toen de duisternis plaats maakte voor het daglicht, hoorde ik de merel prachtig fluiten. Om die tijd hoor je de merels niet meer. Ik heb het een paar keer eerder meegemaakt dat een merel onophoudelijk floot; toen mijn moeder overleed en dat was in  een decembermaand en toen mijn zus overleed. Op het dak van het ziekenhuis zong een merel het hoogste lied alsof hij iets wilde zeggen.
Ik vroeg mijn man of hij de merel hoorde. Ik zag dat hij luisterde. Op dat moment ging hij naar het licht alsof de merel hem op kwam halen. Heel bijzonder, heel mooi , maar ook heel erg verdrietig. Hij stierf veel te jong.
Dus 29 juli vergeet ik nooit. Het had zo'n impact op mij en mijn gezin.
Deze dag ga ik leuke dingen doen, om de dag door te komen. Deze datum blijft altijd beladen. Door mij heen spookt soms de gedachte dat ik hem zo graag lijfelijk in mijn nabijheid wil hebben. Het gemis kan zo intens zijn. Toch houd ik me vast aan de realiteit. En ik koester de mooie herinneringen. Daarbij weet ik dat hij altijd vanuit het universum in mijn nabijheid is. Dat helpt mij door de moeilijke momenten en geeft me energie om door te gaan en een mooi en goed leven te hebben. Hij was een warme, positieve man die altijd klaarstond voor iedereen. Zo wordt hij herinnerd en met die erfenis gaan wij voort.