sneeuw-euforie

De krant kopt: Sneeuw-euforie van korte duur.
En verder: met de sneeuwpoppen in het gelid ebt de euforie over ouderwets winterweer langzaam weg. Sneeuw is niet alleen sprookjesachtig maar blijkt in de praktijk vooral lastig. Het leidt tot glijpartijen, vertraging en files, aldus de krant.
Ik ben het er helemaal mee eens. Hoeveel mensen zijn er al niet gestrand op stations en luchthavens? Hoeveel mensen zijn er aan huis gekluisterd? De koopzondag afgelopen zondag was een fiasco. De stad was leeg op een enkeling na. Tuincentra blijven met hun kerstspullen zitten omdat er geen kip komt. Alles is ontregeld. Ook ik ga de deur niet uit als het niet nodig is. Mijn autootje staat wit en bevroren voor de deur. Ook al zou ik hem ontdooien, ik ben bang dat ik de straat niet uitkom. Want in de woonwijken wordt geen zout gestrooid. Dat gebeurt alleen op de belangrijke doorgaande wegen.
Sinds de eerste sneeuwval heb ik geen boodschappen meer gedaan. Maar de voorraad begint op te raken en ik zal er toch echt op uit moeten. Maar hoe? Ik kan gaan lopen met mijn kleinzoon in de kinderwagen. Dan hoef ik geen boodschappen te sjouwen want die kunnen onderin het boodschappenrek. Of ik ga met de fiets aan de hand naar de supermarkt. Dan kunnen de boodschappen in de fietstassen. Of ik bestel de boodschappen via internet. Dan worden ze thuis bezorgd, het is alleen de vraag wanneer. Of ik ga toch maar mijn auto ontdooien en me over mijn angst voor slippartijen heen zetten. Want met de auto boodschappen doen is toch wel de meest comfortabele manier.
Als ik klaag over de sneeuw krijg ik steeds hetzelfde antwoord: “Kijk eens goed om je heen hoe mooi alles is en hoe heerlijk het is om buiten te zijn.” Ja, dat weet ik heus wel en ik geniet ervan als ik binnen zit. Ik geniet van de vogeltjes die af en aan vliegen op de mand met allerlei lekkers die op de buitentafel staat in een dikke laag sneeuw. Van de Vlaamse gaaien die nieuwsgierig vanuit de perenboom naar al het lekkers kijken, van de roodborstjes, de kool- en pimpelmezen die gulzig van de vetbollen eten. Maar ook denk ik aan al die mensen die hetzelfde denken als ik. Want ik ben bang dat die toch in de meerderheid zijn. Sneeuw is mooi, maar wij zijn er niet op ingesteld.
Iedereen wil een witte kerst, ja prachtig als je de deur niet uithoeft. Ongemakkelijk als je op familiebezoek gaat. Klagen helpt niet want sneeuw is een fenomeen waar je geen grip op hebt. En daarom moet ik misschien een knop omzetten en er toch maar van gaan genieten. Maar stiekem blijf ik uitkijken naar de dag dat alles weer groen is buiten.