Nog een paar dagen, dan is het Kerstmis. Mijn kerstboom staat al vanaf Sinterklaas. Ik ben nog nooit zo vroeg geweest. Meestal werd de boom op het laatste nippertje opgetuigd. Er was altijd nog zoveel te doen. Maar nu ben ik voor het eerst sinds tijden helemaal op schema met de planning. En dan komt er onverwacht iets tussen. Vince heeft iets met zijn pols, hij is rood en gezwollen en weet niet hoe dat komt. Kirsten moet morgen werken en heeft het nog erg druk voordat ze vijf weken naar Australië kunnen gaan. Vince is morgen vrij, maar kan met de zere pols niet goed voor zoontje Liam van anderhalf zorgen. Elke beweging doet hem pijn. Kirsten kan geen vrij nemen van haar werk, dus heb ik aangeboden om Liam morgen te verzorgen, eventueel samen met Vince, maar dan wel bij mij thuis. Ik vind het helemaal niet erg om op Liam te passen. Het is een heerlijk vrolijk mannetje en absoluut niet lastig. Hij loopt nog niet, zit nog niet zelfstandig en moet dus regelmatig getild worden. Die taak neem ik van Vince over. Ik zal mijn planning aan moeten passen, zodanig dat alle dingen die gepland staan ook gebeuren. Dat is heel belangrijk. Ik heb dus nog een paar drukke dagen in het vooruitzicht, dagen waarop ik niet aan hobby’s toekom.
De kerstsfeer is in huis al volop aanwezig. Ik geniet van de mooie kerstboom vol met vogeltjes. Ik heb op de tafel een kitscherige Kerstman staan die, als je hem opwindt, jingle bells laat horen terwijl hij met zijn hoofd beweegt. Leuk voor de kleinkinderen. Buiten is het een witte wereld, binnen is het warm en gezellig. Ik heb alleen een vermoeden dat het een groene kerst zal worden. We zullen zien of ik gelijk heb.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten