Ik maak me zorgen vanwege de weersvoorspelling; ijzel overgaande in sneeuw met spekgladde wegen. En in deze nacht gaan Kirsten, Vince en Liam op weg naar schiphol en het is nog maar de vraag of er vluchten gaan. Het is een hele onderneming.
Ik voel me nerveus, zie beren op de weg. Dat is negatief. Ik moet er juist van uit gaan dat alles goed zal gaan, maar dat is moeilijk als er gewaarschuwd wordt binnen te blijven, niet de weg op te gaan. Wat is wijsheid, want de vlucht naar Australië is geboekt. Moeilijk hoor, het geeft het vertrek van het gezinnetje extra druk. Het is al een reis vol onzekerheden; zal de kinderwagen wel uit het vliegtuig gehaald worden tijdens de overstappen, zal Liam wel veilig op de vliegtuigstoel kunnen zitten, zal hij niet lastig worden want gisteren had hij ineens weer koorts. Het is hun grootste wens om naar Australië op vakantie te gaan, vooral Vince heeft er erg naar uitgekeken. Dan moeten ze alle ongemakken van de reis op de koop toe nemen want al met al zullen ze zo’n 30 uur onderweg zijn. Liam zal niets te kort komen wat betreft eten en drinken, ze hebben van alles voor hem meegenomen, maar 30 uur liggen en zitten zal moeilijk voor hem worden. Als ze eenmaal in Australië zijn dan begint het grote genieten. Neemt niet weg dat ik pas gerust zal zijn als ik bericht krijg dat ze veilig aangekomen zijn en alles goed is. Het betekent wel dat Kerstmis helemaal aan hun voorbij gaat dit jaar. In het vliegtuig zal echt geen kerstboom staan en er zullen geen kaarsjes branden
Geen opmerkingen:
Een reactie posten