donderdag 11 oktober 2018

Voorlezen op school


Vanmorgen was ik op weg naar een school, maar TomTom gaf niet aan waar de school was. Het was druk onderweg en het kostte tijd om de stad Hoorn binnen te komen. Ik kon niet bellen, want dom,dom,dom lag mijn telefoon nog thuis. Ik reed rond in de wijk waar de school moest zijn en heb toen bij een supermarkt gevraagd waar de school was.Te laat kwam ik aan. De kinderen zaten al te wachten.
Ik las voor uit mijn tweede kinderboek De lamp, de sneeuwbol en het kompas in 4 klassen van de onderbouw en wat was het leuk. En ook waren de vragen van de kinderen leuk. Ze wilden weten hoe een boek tot stand kwam, of ik schrijf op de laptop. Ze waren heel verbaasd toen ik vertelde dat ik alles met een pen op papier schreef en het daarna in de laptop zet.
Enkele vragen of opmerkingen van kinderen; Is een albatros net zo groot als een dinosaurus?
Kan een albatros net zo hard vliegen als een cheeta kan rennen?
Hoe oud ben je?
Bestaat de kerstman echt?
Ik vind je lief.
Wat heb je mooie kleren aan.
Je hebt de regenboog op je hoed.
Mijn antwoord; ‘klopt, ik heb mijn hoofd in de regenboog gestopt en toen zaten de kleuren op mijn hoed.’
‘Echt waar?’
Ik ken ook iemand met een handicap. Hij heeft maar een arm, als antwoord op mijn uitleg over Noek met het syndroom van Down.
Mijn opa komt straks uit Zuid Afrika.(Heeft niets te maken met het verhaal)
De albatros vliegt langs de zon en dan wordt het even donker. Ik vraag welk gevaarte maakte het donker. Antwoord: een ruimteschip.
Over mijn quilt: ik weet hoe het tapijt kan vliegen. Je legt hem gewoon op een grote drone.
Heerlijk zoals kinderen kunnen reageren. Mijn quilt dat een vliegend tapijt voorstelt was een groot succes.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten