Boekenweekthema

Het thema van de boekenweek is de natuur. De schrijvers van GodijnPublishing schrijven om beurten een fragment over de natuur uit hun boek of blog. Ik neem een fragment uit kinderboek Reizende poefjes. Pol Grasspriet is op zoek naar zijn zusje Polleke die zich, volgens Koningin Bogina, in Luilekkerland bevindt. Hij wordt daarin bijgestaan door Vogel Gijs die de speurder is en door reus Gigantus. Het betreden van Luilekkerland is niet zonder gevaar.

Hoofdstuk 10

Polleke ligt in het groene hagelslaggras bij het chocolademeer. Haar gezicht is bruin van de chocola en haar haren zitten vol met groene hagels. Haar buik is dik en rond en ze is niet meer in staat om te gaan staan. Zoveel heeft ze nog nooit gegeten. Ze stopt haar duim in haar mond en veegt met de mouw van haar shirt langs haar gezicht, Alle chocola komt op haar mouw terecht maar dat kan haar niet schelen. Ze is moe door zoveel avontuur en al die zoete dingen maken haar sloom. Ze wil even slapen. Er is toch niemand die haar ziet.

Wat ze niet weet is dat de bewoners van luilekkerland haar allang gezien hebben. Er staan ontelbare bloemen en als het nodig is komen ze tot leven. In de suikerspinbomen zitten spinnen van drop die heel snel een suikerspin kunnen maken en ook indringers kunnen omwikkelen met hun draden. Er leven slakken met een lijf van zure matten en een huisje van dropveter. Ze bewegen zich langzaam maar als het erop aan komt dan worden ze zo snel als raketten. En dan maken ze de einddraden van de suikerspinnen vast met slakkenslijm dat er uit ziet als plakkerige stroop.

Overal zijn gluurders. Ze zijn erg blij dat alles rustig blijft. Er is geen reden om aan te vallen. Polleke ligt heerlijk in het gras. Een vredig mensenkind. De gluurders laten haar met rust maar ze blijven waakzaam.

Ondertussen bereiken Pol en Gigantus de chocoladebergen. Ze kijken rond of het chocolademeer in de buurt is.

‘Gieg, kijk jij eens over de toppen heen, want hier zie ik niks.’

Gigantus strekt zich uit.

‘Ik zie meerdere chocolademeren. Bij welke moeten we zijn?’

‘Dat weet ik niet hoor. Ik ben hier nog nooit geweest.’

‘Flauw om dat te zeggen Pol, je kan toch ook een gewoon antwoord geven.’

‘Ik had even zin in een grapje. Ik heb al heel lang niet meer gelachen.’

‘We moeten nu om de berg heen lopen en dan kijk ik nog een keer’, zegt Gigantus een beetje chagrijnig.

Ze vervolgen hun weg.

‘Gieg, mag ik weer op je schouder zitten? Dan gaan we sneller.’

‘Oké dan’ en hij pakt Pol op.

Ze blijven om zich heen kijken. Een tweede toverballenbekogeling willen ze niet. Glooiende weides opgebouwd uit slagroomsoezen gaan ze voorbij. Pol lust geen slagroom dus hoeft hij niet te proeven. Ze naderen een rotonde.

‘Kijk nou toch eens Gieg. De rotonde is een enorme appeltaart. Mmmm. Lekker. Ik wil wel een stukje eten. Ik heb honger.’

‘Nee, niks ervan want dan worden we weer gestraft. We lopen door.’

‘Jammer,’ zegt Pol teleurgesteld.

Ze moeten voorzichtig zijn. Een aanval kan uit onverwachte hoek komen. Gigantus torent overal bovenuit en is van alle kanten te zien. Daardoor wordt hij kwetsbaar en is een gemakkelijk doel voor een aanslag.

Reizende poefjes is te verkrijgen bij www.godijnpublishing.nl. Bij de boekhandel en de bekende internetboekwinkels.