Stilte

Wat is stilte toch stil en dan bedoel ik niet het wegvallen van omgevingsgeluiden, mijn hoofd is leeg, de inspiratie weg. De mensen om mij heen gaan weer hun eigen weg en zijn druk met hun bezigheden. Ik ben weer alleen en zit hier thuis. Alle rotzooi in huis vliegt me aan. Tijd om op te ruimen, weg te gooien. De stap om er aan te beginnen is groot. Er is altijd wel een smoes te verzinnen dat rechtvaardigt iets te gaan doen wat ik leuk vind. Ik verzin ze dan ook gretig maar schiet er alleen niets mee op. De rotzooi blijft.
Soms zou ik wel eens de boel achter me willen laten en de wijde wereld intrekken om voorlopig niet meer terug te komen. Gaan naar plekken die me inspireren voor mijn schrijverijen. Misschien resulteert dat in een bestseller waarmee ik een klap op de lijst van tien best verkochte boeken kom te staan. Alleen doe ik het niet. Het is niet zo eenvoudig om alles achter te laten, alle zekerheden op de te geven. Diep in mijn hart durf ik niet. Ik ben een schijter. Dus blijft er niets anders over dan thuis en in mijn omgeving de inspiratie te vinden. Maar of dat nu zo interessant is voor een bestseller. Mijn leventje kabbelt een beetje zonder al te veel spectaculaire gebeurtenissen. Avonturen wil ik beleven, dus zit er niets anders op dan avonturen te verzinnen. Misschien moet ik als lijfspreuk nemen: houd je oren en ogen goed open, het avontuur is dichterbij dan je denkt.
Of zal ik toch stiekem de deur achter me dicht trekken en de wijde wereld in gaan om niet eerder terug te komen voordat de bestseller geschreven is?