Milonga schrijfvijfdaagse in Frankrijk

Mei 2011

Milonga betekent tango , maar ook de plaats waar de tango gedanst wordt. Ik zou het vrij vertalen als mijn verlangen, wat het dan ook mag zijn. Rondlopend in de tuin, verkennend, zou deze plek ‘mijn verlangen’ kunnen zijn. Spannende hoekjes afgewisseld met open ruimtes. Vreemdsoortige behuizingen verspreid over het terrein. Het maakt je nieuwsgierig.
Het hoofdgebouw staat langs de smalle weg die naar het bos leidt. Als je er voor open staat, kun je in het bos de energie ervaren van de vele soldaten die tijdens twee oorlogen gesneuveld zijn. Een oude eik staat langs het pad als een symbool van overlevingskracht.
Het bos is jong. Oude bomen werden gekapt tijdens de strijd om plaats te maken voor loopgraven en toen het vrede was, werden nieuwe bomen aangeplant. Alleen de eik staat er al 300 jaar.
Vanuit de tuin loop je het bos in en hoe je ook gaat, er is altijd een weg terug naar de tuin. Vogels fluiten de hele dag, geven een gratis concert. Kikkers in de poel in de paardenweide kwaken dag en nacht. Als de schemering valt, komen vleermuizen en uilen te voorschijn.
Gedurende de dag wordt er hard gewerkt door de gasten die hier de tijd, de rust en de energie kunnen vinden om tot mooie creatieve resultaten te komen. Schrijvers, beeldhouwers en schilders worden geïnspireerd en stijgen boven hun kunnen uit.
In de keuken van het hoofdgebouw is er door de dag heen een bedrijvigheid om iedereen van eten en drinken te voorzien.
Je kunt je geen betere plek bedenken om je verhaal te schrijven. Met de nodige feedback komt er een stroom van woorden op gang die tezamen een prachtige vertelling vormen.
De sfeer die om Milonga hangt is zonder stress en ’s avonds als de laatste inspiratie wegglijdt, is er een buitenvuur om je opnieuw op te laden. Het is een ontmoetingsplek om ervaringen te delen, grappen te maken en een glas heerlijke wijn te drinken. Als de schemering overgaat in het donker van de nacht, met een flonkerende sterrenhemel en satellieten die als het ware tussen de sterren door laveren, is het tijd om te gaan slapen om de volgende dag vol energie aan een nieuw hoofdstuk te beginnen.
Milonga, mijn verlangen. Ik wil hier zijn. Ik voel me thuis. Mag doen wat ik wil en sta even buiten de werkelijkheid. Totdat de plicht weer roept en het tijd wordt om naar de plek te gaan waar ik vandaan kom, mijn huis.
Milonga, mijn verlangen om hier terug te komen zodra er weer een schrijversweek georganiseerd wordt.