Ik breng een uurtje door in de zon met een boek met columns. Als ik mijn verhalen schrijf komen ze recht uit mijn hart, zonder opsmuk. Maar deze columns bevatten zoveel woorden die volgens mij opgezocht zijn in een synoniemenwoordenboek of iets dergelijks dat ik zelf weer een woordenboek moet pakken om de betekenis op te zoeken. De columns lezen daardoor niet makkelijk, beter gezegd; het leest niet lekker weg. Ik sla stukken over om meteen naar het eind te gaan, de clou van het verhaal. Dat kan toch niet de bedoeling zijn van columns. Maar kennelijk is daar toch een groot publiek voor. Misschien ben ik meer een persoon voor Jip en Janneke taal zoals ze dat noemen; teksten die voor iedereen leesbaar en te volgen zijn. En dan vind ik zelf dat daar ook nog gevoel en emoties bij horen.
De kookwekker loopt af. Ik had hem gezet omdat ik niet langer dan een uur in de zon mocht zitten. Er wordt steeds op gehamerd dat je voorzichtig moet zijn in de zon. Ik klap het boek dicht met een briefje er tussen waar ik gebleven ben. Nee geen omgevouwen hoekje. Vind ik zonde van het boek. Vooralsnog heeft het boek weinig indruk gemaakt. Het enige woord dat ik onthouden heb is krokettencouveuse, een ander woord voor een automaat bij een snackbar waar kroketten worden warm gehouden totdat ze, na ingooi van muntgeld, uit het vakje gehaald worden. Ik ga het eten voorbereiden zodat we vanavond heerlijk buiten kunnen eten, mits de verandering van het weer geen roet in het eten gooit. In het westen van het land wordt regen voorspeld. We wachten af.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten