In Memoriam

Mijn zus is overleden aan de gevolgen van kanker. Wat heeft ze gevochten!!! Ze wilde leven, was nog niet uitgeleefd. Ze wilde haar kleinkinderen op zien groeien, zien hoe deze jonge kinderen volwassenen zouden worden. Ze had nog zoveel plannen. Ze was schrijfster van familieromans en had veel boeken op haar naam staan, Edith van Diesveldt. Deze boeken zijn een mooie herinnering, een mooie nalatenschap. Ze had een rijke fantasie, was altijd in voor gekke dingen, grapjes, als er maar gelachen werd. Ze had een brede muzieksmaak. Zingen kon ze goed. Ze vond het heel erg dat ze haar stem kwijt raakte. Hij was verworden tot een fluistering. Moeilijk verstaanbaar en ze had nog zoveel te vertellen.
Mijn zus was een verjaardagscadeau. Een dag voor mijn vijfde verjaardag werd ze geboren en ik was maar wat blij met mijn zusje. We hebben mooie tijden gehad, samen met onze gezinnen. Helaas is er ook een verwijdering geweest, maar dat wisten we weer op te lossen. Toen ze ziek werd kon ik haar bijstaan. We mailden vaak en ik ging bij haar op bezoek. Ze vertelde over haar plannen. Ze wilde dolgraag naar de Noordkaap om de midzomernachtzon te zien. De route werd al uitgestippeld. Ze had materiaal gekocht om jurkjes voor haar kleindochters te maken. Ze was er nog niet aan toe om dood te gaan. Haar ziekte besliste anders. Langzaam liet haar lichaam het afweten. Het leven werd zwaar. “Wat is het leven als je zo moet leven”, zei ze. Ze deed en onderging alles wat de artsen wilden uitproberen. En ook al vond ze het vreselijk, ze onderging weer een chemokuur, want ze wilde leven. Tot afgelopen weekend. Haar lichaam was op. Ze kon niet meer. De ziekenzalving heeft haar gesterkt om over te gaan naar het hiernamaals. Met alle familie rondom haar bed is ze vroeg in de avond heel rustig heengegaan. Het kaarsje ging uit.
Toen ik het ziekenhuis verliet zong de merel boven op het dak het hoogste lied, net als bij het sterven van mijn moeder en Charl, alsof de merel wilde zeggen: “Het is goed zo, ze is in goede handen.” Dat troost mij, maar ik zal mijn zus ontzettend missen.