donderdag 25 maart 2010

Hard gewerkt



Wat is het een heerlijk lenteweer. Als je hard aan het werk bent is het zelfs warm.
Morgen wordt de zwarte kliko geleegd. Doordat ik meer afval scheid, is mijn kliko veel leger. En een half lege bak wordt doorgaans opgevuld met afval van buren. En dat kan ik niet uitstaan. Ik betaal de volle mep voor het legen van de bakken. Ik vind dat ze dan geen recht hebben om mijn bak naast die van hun ook nog eens te vullen.
Ik heb vandaag maar twee vuilniszakken in de kliko. Vanwege het mooie weer heb ik besloten om de kliko dan maar op te vullen met rommel uit de tuin en uit het schuurtje.
Vooral het schuurtje is een bende. Daar is sinds de dood van Charl nooit meer iets aan gedaan. Het is dus een opeenstapeling van allerlei rommel bedekt met spinrag. En het plafonnetje zit vol met slakkensporen. Ik kan niet eens meer in het schuurtje staan. Ik moet beginnen met ruimen bij de deur. En ik ga net zo lang door tot de kliko helemaal vol is. Ik krijg het er warm van. Ondertussen word ik gadegeslagen door de roodwangschildpad die zichzelf zit te koesteren in de zon op de vijverrand. Hij is gelukkig weer uit zijn winterslaap ontwaakt. En dat was best spannend, want er lag deze winter een dikke laag ijs op de vijver en de vijver was helemaal bedekt, dus geen gat voor zuurstof. De schildpad zat op 80cm diepte, ingegraven in de modder. Hij kijkt me aan alsof hij zeggen wil: “Ik ben er weer hoor”. Een pad kwaakt dat het een lieve lust is in de hoop dat er een vrijer op komt dagen. In een emmer met water spartelt een lieveheersbeestje wanhopig om er uit te komen. Lieveheersbeestjes doen iets met me, ze maken me week en daarom pak ik een stokje en vis het lieveheersbeestje uit het water en zet het op een plant. Versuft blijft hij daar zitten. Wie weet hoe lang hij al gevochten heeft tegen de verdrinkingsdood. Ik heb mijn goede daad weer verricht, als is het maar een kleintje. En even later gaat het lieveheersbeestje weer aan de wandel. Bij de buren wordt ook hard gewerkt. Het zijn nieuwe buren en de tuin van de vorige bewoners vinden ze truttig en ouderwets. Tegenwoordig moet het allemaal strak en modern zijn en ook nog eens onderhoudsvrij. Geen wonder dat de vogels verdwijnen. Bomen en heesters verdwijnen. Er liggen takken klaar voor de ophaaldienst van grof vuil. Ik zoek een paar mooie takken uit en zet ze in een grote vaas. Ik ben benieuwd wat er uitkomt. Zo ben ik heerlijk bezig en vergeet al mijn zorgjes. Lichamelijke arbeid is goed voor een mens. En wat nog fijner is, het geeft een voldaan gevoel en een gevoel van trots dat ik het toch allemaal weer voor elkaar heb. Er moet nog meer opgeruimd worden, maar dat doe ik een volgende keer.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten