Het schrijven van een roman is niet zomaar iets. IK heb het geprobeerd en het ruwe manuscript is af. Iedere maand laat ik in een schrijfgroep feedback geven op een fragment van zo'n 1500 woorden.
Ik kan je vertellen dat de feedback pittig is. Zo pittig dat ik zelf niet goed meer weet wat ik moet doen. Helemaal herschrijven of alles aanpassen of er maar mee stoppen. Er wordt steeds gezegd dat ik een echte kinderboekenschrijver ben. Ik hoop nog steeds dat kinderen mijn drie kinderboeken massaal gaan lezen, want ze zijn echt heel leuk, spannend, avontuurlijk en magisch. Deze ochtend heb ik een poging gedaan met de eerste pagina's van het manuscript om het te veranderen, maar het zint me niet. Volgende week is er weer een een bijeenkomst, coronaproef en op afstand van elkaar, en daar moet ik een fragment voor inbrengen. Regelmatig heb ik de gedachte, ik stop ermee. Maar dan hoor ik weer 'Stoppen? natuurlijk niet.' Ik wilde zo graag een uitstapje naar het repertoire voor volwassenen en dacht dat ik goed bezig was. Ik weet het gewoon niet meer.
Daarbij is het ook nog eens erg moeilijk om tussen de gevestigde schrijvers op te vallen. Een bekende naam ligt meteen in alle boekwinkels. Mijn naam moet nog bekend worden. Die ene bestseller kan dat mogelijk maken, maar dan moet ik wel een bestseller schrijven. Toch maar doorzetten in dit nieuwe jaar?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten