Boek10 is een initiatief van Godijn Publishing te Hoorn. Het is een droom van Elly Godijn zelf om een groep auteurs, in wiens talenten zij vertrouwen heeft, het voetlicht te bieden middels de gezamenlijke lancering van hun boek. Aanstaande 29 september is het alweer de vierde editie van Boek10, en dat 10 auteurs hun nieuwe pennenvrucht aan het publiek mogen presenteren; ook dit keer in het Theater te Hoorn. Wij van BoZinBeeld.nl / WestBrabantinBeeld.nl waren benieuwd hoe de auteurs van de vorige drie edities deze dag nu eigenlijk ervaren hebben en waar ze nu mee bezig zijn. In deze serie interviews met de schrijvers geven we jullie als lezer een inkijkje in hun leven. Aan het woord: Lieve van den Berg.
Boek 10, de lancering van je boek. Hoe heb je de dag ervaren?
De dag van de lancering was een hoogtepunt en vond plaats op een groot podium in de Parkschouwburg in Hoorn. Lange tijd had ik naar deze dag toegewerkt. Mijn kinderboek Reizende poefjes ging tijdens de lancering de wereld in. Heel spannend, want je geeft iets uit handen. Je vraagt je af hoe je boek ontvangen wordt. Wie gaat het kopen en is het boek wel leuk genoeg. Ik was euforisch door alle complimenten en felicitaties, maar ook onzeker. Want met alleen een lancering ben je er nog niet.
Wat waren de reacties van je achterban zoals vrienden, familie en collega’s?
Zij reageerden enthousiast. Het boek werd gretig gekocht en de reacties waren lovend. Dat streelde mij, want het bevestigde dat ik kan schrijven. Hoewel er ook reacties kwamen van moeders die het boek niks vonden omdat hun kind het niet leuk vond. Dan moet je niet het boek na een paar bladzijden lezen weg leggen. En ik ben van mening dat een boek een kwestie van smaak is.
Hoe werd je de volgende dag wakker en kun je je gevoelens onder woorden brengen?
Ik werd wakker met een blij gevoel toen ik terug dacht aan de lancering. Ik voelde me ook onzeker. Familie en vrienden omarmden het boek, maar wat vinden onbekenden ervan. Ik was blij toen de eerste verkoopcijfers bekend werden. Niets om je onzeker door te voelen. Ik kan schrijven.
Wat voor invloed heeft de lancering gehad op jou als persoon? Zijn er dingen veranderd?
Ik ben nog steeds dezelfde persoon met dezelfde passie voor schrijven. Een boek onder de aandacht brengen is een hele klus. Je moet je gezicht laten zien zodat de lezer de schrijver leert kennen. Contact met toekomstige lezers is belangrijk. Maar het moet wel mogelijk zijn om er tijd voor te maken. Ik kreeg ineens een veel drukker leven. Er volgden voorleesuurtjes, boekenmarkten, signeersessies. Het boek is verspreid naar veel bibliotheken in Nederland.
De Boek10 lancering is een behoorlijk traject, van de ondertekening van je contract tot het voorstellen aan het publiek. Hoe heb je dat ervaren en wat was voor jou het meest opmerkelijke.
Het was vooral een lang traject, spannend ook. Op een bepaald moment was het manuscript perfect. Bij nader inzien moesten er nog illustraties bij, omdat kinderen plaatjes willen kijken. De lancering kwam erg dichtbij, dus moest er op korte termijn iets gebeuren. Mijn dochter, die heel creatief is, had nog een beetje tijd over om de illustraties te ontwerpen. Helaas geen tijd genoeg om bij elk hoofdstuk een illustratie te maken. Toen de illustraties goedgekeurd waren, volgde de juiste opmaak van het boek. Ondanks alle zorgvuldigheid van de eindredactie en het nalezen op fouten, bleken er na de lancering toch foutjes in de tekst te staan en dat was jammer. Voor een tweede druk worden de fouten er allemaal uitgehaald. De begeleiding tijdens zo’n traject is heel fijn. Er wordt veel uit handen genomen.
Welke mijlpalen heb je inmiddels behaald? Welke momenten wil je met ons (het publiek) delen?
Ik spreek over voorzichtige mijlpalen. Het boek is te vinden in bibliotheken door het hele land. De verkoop moet nog beter op gang komen. Kinderen kopen zelf geen boeken. Reizende poefjes heeft geweldige recensies, 4 sterren. Daar ligt het niet aan.
Een bijzonder moment was toen ik hoorde dat kleindochter het hele boek aan haar knuffels heeft voorgelezen. En er was een meisje die het boek in een adem uitlas en vroeg wanneer het vervolg kwam. Dat zijn mooie dingen. Ik wil kinderen blij maken met mijn boek. Ze even naar een andere wereld brengen. Situaties herkenbaar maken.
Hoe voelt het om een Boek 10er te zijn?
Dat voelt goed, hoewel ik steeds weer uit moet leggen wat Boek 10 betekent. De steun van elkaar is bijzonder. Vooral op de sociale media. We helpen elkaar om het boek onder de aandacht te brengen.
Zijn je dromen veranderd sinds Boek 10 en kun je ons daar meer over vertellen?
Ik droom er nog steeds van om een schrijver te worden die opvalt. Naamsbekendheid. Meer likes om mijn facebookpagina Reizende poefjes en andere verhalen. Ik begrijp dat het lastig is. Er zijn zoveel goede schrijvers en hoe val je nou op tussen al die namen. Dat vind ik moeilijk. Ik zei altijd: ‘Ik wil beroemd worden.’ Dat heb ik ook een keer hardop uitgeschreeuwd omdat werd gezegd dat het universum de boodschap zou verspreiden. Ik ben ervan overtuigd dat er meer is tussen hemel en aarde. Maar dat beroemd worden heb ik laten varen. Op mijn leeftijd hoef ik al die drukte niet meer. Laat mij maar gewoon lekker schrijven. Nu denk ik: Het zou mooi zijn dat, als ik er ooit niet meer ben, mijn naam voort leeft omdat ik iets bijzonders heb achtergelaten. Voorlopig heb ik de intentie om honderd jaar oud te worden en wat dat betreft heb ik goede genen.
Wat zijn je volgende plannen?
Er ligt een nieuw manuscript klaar voor Boek 10 editie 2018. Opnieuw een kinderboek; De lamp, de sneeuwbol en het kompas. Dezelfde hoofdpersonen als in Reizende poefjes spelen opnieuw een grote rol. Daar heb ik een kind met Down syndroom aan toegevoegd. Samen beleven ze bijzonder avonturen.
