Mijn dag kon niet meer stuk.

Gisteren was ik bij de kapper. Ik was al lange tijd niet geweest en mijn haar was behoorlijk lang, te lang met die hitte. Er moest een flink stuk vanaf. Ik mocht liggen op een heerlijke stoel bij de wasbak om mijn haar te wassen. De stoel bleek een massagestoel te zijn, heerlijk. Ook kreeg ik een hoofdmassage. En terwijl ik lag te genieten hoorde ik een stem:’ bent u schrijfster?’ Ik reageerde niet, dacht dat het voor iemand anders bestemd was. De persoon kwam dichterbij:’ Bent u schrijfster?’ ‘ Oh was dat voor mijn bedoeld. Ja ik ben schrijfster en ik lig er niet al te florissant bij.’ ‘Wij hebben elkaar ontmoet,’ zei hij. ‘Ik ben de vader van Jeroen.’ ‘Welke Jeroen?’ Want in mijn omgeving zijn er meer Jeroenen.
‘Jeroen Kraakman Wij zagen elkaar bij zijn boekpresentatie.’ ‘Natuurlijk, maar ik had u niet herkend, doordat ik mijn bril niet op heb.’ ‘Geeft niks, tot ziens.’
En toen ontstond er met de kapsters een heel gesprek over het schrijven van boeken. Ik voelde me een vip. Blij liep ik de kapsalon uit en thuisgekomen kreeg ik de opmerking: ‘Het lijkt wel of je steeds jonger wordt.’ Mijn dag kon niet meer stuk, dat snappen jullie natuurlijk wel.