Gisteren was kleinzoon bij me. En zeker op zondag is dat heel gezellig. Ik vind de zondag altijd een beetje saaie dag. Kleinzoon heeft een speelgoedbeer die liedjes zingt en praat. Als je in zijn voet knijpt, krijg je rustige liedjes te horen. Je valt er bijna van in slaap. Maar kleinzoon vindt het prachtig. Kennelijk heeft hij die rust op zijn tijd nodig. Een liedje is favoriet en hij kwam op het idee om te zoeken of het ook op een cd stond. En ik ging dus, alles voor het kleinkind, keurig nummer voor nummer zoeken. Niks was goed. Hij deed iedere keer voor wat hij wilde horen. Op de toon van het liedje bewoog hij zijn vinger en zong daar bij tu,tu,tu,tu.... Maar bij iedere foute melodie schudde hij zijn hoofd ‘uh,uh’ en schudde daarbij met zijn vinger. Ik zei hem dat ik er mee stopte, want op welke cd moet je dan zoeken. Ineens begon hij over een piano. Waarop ik weer zei: ‘Er staat zoveel pianomuziek op de cd’s, ik ga echt niet zoeken’. Ondertussen kwam dochter hem halen en ik legde uit wat er aan de hand was. Zij wist het ook niet. Kleinzoon vertrok. Dag oma, bye bye, ajuuparaplu. 5 minuten later kwam hij triomfantelijk terug. Hij had het liedje gevonden op zijn speelgoedpiano. Hij liet het horen en samen dansten we op de muziek. Zijn dag, maar ook mijn dag kon niet meer stuk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten